Rozdział 24.

- No ile to może trwać? Nie wytrzymam tego dłużej. – Rzekł Salamander chodząc w kółko po korytarzu i co chwilę zerkając na drzwi.

- Spokojnie Natsu. To na pewno nie jest takie proste. – Powiedziała Erza.

- Nie mogę już tu dłużej stać bezczynnie, wchodzę tam. – Dodał pewnie i ruszył w kierunku pokoju. Zatrzymał go Gray i Laxus. – No puśćcie mnie! – Próbował się wyrwać.

- Najpierw się uspokój, bo Cię znieczulimy. – Rzucił poważnie Dreyar. Ten się nie przejął jego słowami i wyrwał się obojgu. Wszedł do pokoju. Na jego szczęście, Wendy właśnie skończyła leczenie. Opadła na łóżko blondwłosej.

- Wendy! – Krzyknęła Carla. – To dla Ciebie za wiele.

- Skończyłam. – Rzekła Marvell. – Pani Lucy, proszę otworzyć oczy. – Dodała.

- Lucy.. – Rzekł różowowłosy chłopak, siadając na łóżku przy dziewczynie i chwytając ją za rękę. Mocno ją ścisnęła. Do pokoju wszedł mistrz, Erza, Gray, Laxus i Happy. – Lucy, otwórz oczy. – Dodał po chwili. Blondwłosa jednak jeszcze mocniej zacisnęła powieki.

- Boję się.. – Odezwała się zdenerwowana.

- Otwórz oczy.. powoli, ja tu jestem. – Dodał chłopak. Dziewczyna powoli zaczęła otwierać oczy. Gdy je w pełni otworzyła, z jej oczu zaczęły płynąć łzy.

- Lucy, ile widzisz palców? – Spytał Makarov, pokazując daną liczbę u jego ręki. Ona nic nie odpowiedziała, płakała.

- Cholera.. – Przeklął mag lodu. – Nie udało się? – Dodał szeptem.

- Ja.. Was widzę. – Odezwała się cicho i się uśmiechnęła. – Widzę Was! – Przekręciła głowę i rzuciła się na szyję Smoczemu Zabójcy. – Natsu! Udało się! – Krzyczała z radości. – Wendy! – Zwróciła się do dziewczynki i mocno ją przytuliła. – Tak bardzo Ci dziękuję. Jestem Twoją wielką dłużniczką. – Rzekła, coraz bardziej się do niej tuląc, niepowstrzymując łez. Po chwili wstała z łóżka i każdego po kolei z obecnych tam przyjaciół, przytuliła. Na chwilę nawet zapomniała o całym zajściu z Gray’em. Podeszła do Dragneela i mocno przytuliła. Po jego policzkach również popłynęło kilka łez szczęścia. Wybiegła z pokoju do reszty magów gildii. – Ja widzę! Znowu widzę! – Krzyczała z radości, na co cała gildia zawiwatowała.

- No to robimy imprezkę! – Krzyknął nagle mistrz.

- Mistrzu, a czy nie mieliśmy czasem zaprzestać? – Spytała Tytania.

- Ale trzeba uczcić to, że Lucy odzyskała wzrok. – Rzekł. – Mira! Nalej wszystkim! – Krzyknął, mijając wszystkich, zgromadzonych jeszcze w pokoju i udając się do baru. Wszyscy za nim potem wyszli i zaczęła się kolejna wielka impreza w Fairy Tail. Heartfillia cały czas uśmiechała się do wszystkich. Natsu cieszył się wraz z nią i nie odstępował jej na krok. Nie podobało się to oczywiście jego rywalowi, który chciał choć na chwilę porozmawiać z blondwłosą. Ona natomiast odetchnęła z ulgą, że jest przy niej Dragneel, ale irytowało ją to, że mag lodu ciągle zerka w ich albo raczej jej stronę. Po pewnym czasie nie wytrzymała już tego i podeszła do niego.

- Proszę Cię, nie patrz tak w moją stronę.. Nie chcę, żebyś wszczął bójkę z Natsu. – Powiedziała szeptem.

- Nie umiem na Ciebie nie patrzeć Lucy. – Odparł. Blondwłosa wyczuła od niego nutkę woni alkoholu.

- Jesteś pijany..

- A Ty piękna. Jutro będę trzeźwy, a Ty nadal będziesz piękna. (xD)

- Przestań. Może pójdziesz do domu?

- Nie. Wolę zostać tutaj, dobrze mi.

- Co ja z Tobą mam.. – Rzekła do siebie, ciężko wzdychając. Odwróciła się do niego plecami i już zamierzała odejść, ale on ją chwycił za rękę.

- Zostań. Porozmawiajmy. – Rzucił nagle.

- Porozmawiamy jak będziesz trzeźwy.

- Umysł mam trzeźwy, to wystarczy. – Wstał z krzesła, na którym siedział i podszedł bliżej dziewczyny. Jej serce zaczęło bić szybciej. Bała się, co zrobi. A co zrobi Natsu, gdy on coś zrobi? (Lol ;P)

- Możesz się trochę oddalić? Trochę to krępujące.

- Ale mnie tak dobrze.

- Ale mnie nie. – Próbowała się wyrwać z uścisku, niestety nieskutecznie. Podszedł do nich różowowłosy.

- Nie masz się kogo czepiać? Puść ją. – Rzucił groźnie. Ten rozluźnił uścisk.

- Chcesz to mogę Ciebie zaczepić. Najlepiej o drzewo. – Rzekł mag lodu.

- A spróbuj.

- Wystarczy! – Krzyknęła dziewczyna. – Natsu, odprowadzisz mnie? – Spytała nagle chłopaka, nie chcąc by Ci zaczęli się tłuc.

- Jasne.

- A może ja Cię odprowadzę? – Zapytał Fullbaster, ale zaraz spotkał się z groźnym wzrokiem chłopaka i ze zdenerwowaną miną dziewczyny, która powstrzymywała chłopaka przed uderzeniem przyjaciela.

- Natsu, uspokój się. Proszę. – Rzekła cicho, tylko do chłopaka, który momentalnie się uspokoił. Chwyciła go za rękę i pociągnęła go w stronę wyjścia gildii. Gdy już przekroczyli próg budynku, odetchnęła z ulgą i posłała chłopakowi promienny uśmiech. Odwzajemnił go. Nagle coś ich rozdzieliło. Oczywiście był to nie kto inny jak Fullbaster, który momentalnie rzucił się na Salamandra, okładając go pięściami. – Gray! Co Ty wyprawiasz? Zostaw go! – Krzyczała dziewczyna, próbując ich jakoś rozdzielić.

- Co Ci odwaliło, miętówko? – Spytał Dragneel, oddając każdy cios rywalowi.

- Nie zasługujesz na taką dziewczynę, jaką jest Lucy. – Rzucił krótko. Zamurowało go. Blondwłosa właśnie obawiała się takiej sytuacji. Stała zdezorientowana i patrzyła na bijących się chłopaków.

- Coś Ty powiedział?

- To co słyszysz. Nie wiem co ona w Tobie widzi.

- Kocha mnie, a ja ją. Z resztą, co Ci do tego?

- Też ją kocham i nie odpuszczę. Ja też będę o nią walczył.

- Spróbuj szczęścia.

- PRZESTAŃCIE! – Krzyknęła dziewczyna. Obaj zastopowali. – Gray, powiedziałam Ci już, że kocham Natsu, a Ty jesteś dla mnie jak brat. To się nie zmieni, rozumiesz? – Dodała spokojniej.

- Tego nie wiesz. Nie poddam się i tak.

- Czemu jesteś taki uparty?

- Bo wiem czego chcę i co chce moje serce. Ono chce Ciebie, Lucy..

- Proszę.. Zapomnij. Nie karz mi rezygnować z Natsu. – Rzekła, a w jej oczach pojawiły się łzy. Obaj zaczęli podchodzić w jej stronę, a ona zaczęła się cofać. – Wiecie co? Wrócę sama do domu. Nie idźcie za mną. – Rzuciła w ich stronę i odbiegła. Fullbaster chciał za nią podążyć, jednak został zatrzymany przez rywala.

- Nie słyszałeś? Mamy za nią nie iść. – Rzekł obojętnie.

- W przeciwieństwie do Ciebie, to mnie na niej zależy.

- Mnie też na niej zależy, więc robię to, co mówi. W sumie to, gdy teraz odeszła, możemy kontynuować to, co zaczęliśmy. – Dodał, a po chwili w jego rękach zaczął palić się ogień.

- Sam się prosisz o manto.

- Dajesz, ale wiedz jedno. Nie zbliżaj się do Lucy, chyba że to ona pierwsza podejdzie. – I zaczęli walkę. Na szczęście na zewnątrz, ale i tak odgłosy tej walki było słychać w środku, więc kilku magów wyszło zobaczyć, co się dzieje.

- Doprawdy? Znowu zaczynacie? – Rzekła Scarlet, patrząc groźnie oby dwóch.

- Mamy powód, bardzo poważny. – Odpowiedział mag lodu.

- Niby jaki? – Spytała zaciekawiona.

- Walczymy o serce Lucy. – Rzucił krótko. Obecnych tam zamurowało, gdy to usłyszeli. Dało się usłyszeć po chwili szepty niektórych i wzburzenie. ‘Jak to możliwe, przecież byli takimi dobrymi przyjaciółmi’ – dało się słyszeć. Po chwili wyszedł mistrz.

- Co tu robicie, wracajcie do środka. – Rzekł i wrócili do środka. Na zewnątrz został on, Tytania, no i dwóch dalej tłukących się rywali. Nie podziałała na nich nawet obecność mistrza.

- Erza? Możesz coś z tym zrobić? – Spytał dziewczynę, ona potaknęła i podeszła do nich. Obu chwyciła za tył koszul (tak tak, Gray jeszcze ją miał ;P) i podniosła do góry. Gdy się zorientowali co się stało, przerazili się.

- E-erza? – Zapytał jeden z nich.

- Możecie się uspokoić? Zachowujecie się jak gówniarze. – Rzekł Makarov, patrząc karcąco na chłopaków. – Wytłumaczcie mi to wszystko.

- Chodzi o Lucy. Biją się o jej serce. – Skwitowała krótko Scarlet za nich. Staruszek popatrzył ze zdziwieniem na maga lodu.

- Gray? Zakochałeś się w Lucy? – Ten potaknął. Podrapał się po brodzie. – A Ty Natsu, czego się obawiasz. W końcu jesteś razem z Lucy. Ona z Ciebie tak łatwo nie zrezygnuje. – Dodał do różowowłosego. Ten zacisnął pięści.

- Boję się, że przez tego kretyna, Lucy wymyśli, że nie może być ani ze mną ani z nim i się rozstaniemy. – Posłał mordercze spojrzenie chłopakowi obok.

- Myślisz, że to możliwe?

- Lucy w tej chwili jest pod tzw. ścianą. Wywiera się na niej tak dużą presję.. Nie wiadomo, do czego może to doprowadzić. – Dodał. Dziadek zamyślił się. Ciężko westchnął.

- Gray, musisz odpuścić. Coś takiego może wywołać jakąś katastrofę. – Rzekł do maga lodu, na co ten się oburzył.

- Ja już powiedziałem jasno i wyraźnie: nie zrezygnuję z walki o jej serce!

- Dosyć tego, marsz do domu. Ty Natsu tak samo. Jutro zobaczymy, co Lucy na to wszystko powie. Może doszła do jakiś wniosków.. – Rzucił mistrz.

- Jeśli przez Ciebie, Lucy ze mną zerwie. Zabiję Cię. – Powiedział cicho do chłopaka. Ten tylko się uśmiechnął szyderczo i zaczepił go ramieniem i odszedł w swoją stronę.

- Co ja z Wami mam.. – Rzekł pod nosem cicho Makarov i wrócił do gildii a tuż za nim Scarlet, a za nią Smoczy Zabójca. Zawołał swojego latającego przyjaciela i odeszli w stronę swojego domku. Całą drogę wyglądał na zdenerwowanego.

- Natsu? Co się stało? – Spytał nagle.

- Gray powiedział, że będzie walczył o serce Lucy. Ona się zdenerwowała i poszła do domu, a my zaczęliśmy się bić. – Odpowiedział krótko chłopak. Happy był zaskoczony wypowiedzią przyjaciela.

- Czym się tak martwisz? Lucy przecież Cię kocha..

- Ale teraz Gray zrobił jej sieczkę w głowie.. Jeśli przez niego ona ze mną zerwie, jest martwy. Obiecuję. – Zacisnął pięści jeszcze mocniej. Latający towarzysz wolał już nic nie mówić. Gdy już dotarli do swego lokum, chłopak od razu udał się do swojego pokoju i zamknął się w nim. Niebieski kot zmartwił się opowieścią przyjaciela. Korzystając z jego nieuwagi, wymknął się z domku i poleciał do blondwłosej dziewczyny.

Ciaossu!

Kolejna niespodzianka.. Nie wiem jak to możliwe, że jednak po godzinie 18, mam siły, czas i wenę na pisanie kolejnego rozdziału.. Sama jestem w szoku, ale czego nie robi się dla fanów? ;D

No cóż.. Czekam na komentarze.. pozytywne i negatywne – no nie ukrywajmy się.. też się czasem przydają ^^

Kocham Was, moi fani ;*

Trzymajcie się i do następnego rozdziału! <3