19. Zniknięcie.

Po ostatnim secie.

- Nie wierzę, że przegraliśmy.. – Rzekła załamana blondwłosa, upadając bezwładnie na piasek.

- Lucy, spokojnie. To przecież tylko gra. – Zaczął pocieszać ją różowowłosy. Niestety nic to nie pomogło.

- No to chyba czas na karę, co nie? – Odezwał się z tłumu Redfox. Heartfillia obdarzyła go niezbyt przyjaznym spojrzeniem.

- Domagam się dogrywki! – Dziewczyna wstała, otrzepując się.

- Nie ma takiej opcji. Nie nasza wina, że jesteście słabi w grze w siatkówkę. – Odpowiedział jej. W niej coś się zagotowało. Zaczęła jej pulsować żyłka, zacisnęła pięści i wolnym krokiem ruszyła na niego. Dragneel złapał ją za ramiona.

- Lucy, uspokój się. To tylko gra.

- Możesz mnie puścić? – Warknęła cicho. On jednak nadal trzymał ją w mocnym uścisku. Wyrywała się, ale po chwili przestała. – No dobra. Nic mu nie zrobię. Puść mnie. – Jak powiedziała, tak zrobił. Wzięła głęboki wdech. – No dobra, to jakie kary nas czekają? – Spytała już normalnym tonem. Błysk w oku każdego z przeciwnej drużyny, nie wróżył nic dobrego. Coś knuli i to było widać. Blondwłosa zadrżała. Coś czuła, że jeszcze będzie tego żałować.

- Na karę przyjdzie jeszcze czas.. Póki co, umieram z głodu. Reszta pewnie tak samo.

- Wolę wiedzieć teraz, co to za kara. Chcę to mieć za sobą.

- Nie tak szybko. Nigdzie się nie pali. Wszystko w swoim czasie.

- Ty.. – Zacisnęła pięści ponownie.

- Lucuś, uspokój się. – Podeszła do niej mała, niebieskowłosa dziewczyna i chwyciła ją za ręce. Posłała jej ciepły uśmiech, który po chwili i ona odwzajemniła.

- No dobra. To idziemy coś zjeść. – W dobrych humorach rozłożyli się na kocach i zaczęli się zajadać smakołykami, które każdy z nich przyniosło. Mijały godziny. Zaczęło się robić ciemno. Na plaży nadal tłum ludzi, ale gdzieś niedaleko dało się usłyszeć głośną zabawę i muzykę.

- Impreza na plaży? – Odezwał się Fullbaster.

- Wbijamy? – Dodał Salamander.

- No nie wiem czy to dobry pomysł.. – Rzuciła Heartfillia.

- Nie marudź. Idziemy. – Dragneel pociągnął dziewczynę za rękę i ruszył w stronę bawiących się na plaży ludzi. Tak samo uczyniła reszta towarzyszy. Gdy już dotarli na miejsce, zabawa rozkręciła się na dobre. Heartfillia siedziała na piasku, wpatrując się w morze i zachodzące słońce. – I co? Żałujesz, że tu przyszliśmy? – Dosiadł się do niej różowowłosy.

- Nie. Było miło. – Odpowiedziała, nieodrywając wzroku od pięknego krajobrazu. Chłopak przypatrywał się jej bardzo uważnie. Lekki wiatr zaczął bawić się jej włosami. Czuła na sobie jego wzrok. W końcu na niego spojrzała. – Czemu mi się tak przyglądasz?

- Bo ładnie wyglądasz. – Wyszczerzył się, a na jej policzkach pojawiły się niewidoczne dla niego rumieńce.

- Nie przesadzaj..

- Prawdę mówię.

- No dobrze.. niech Ci będzie. – Uśmiechnęła się do niego delikatnie. W tym momencie zaczęła postrzegać go w zupełnie inny sposób. Jej serce zaczęło mocniej bić. On zaczął przybliżać swoją twarz do jej. Nie mogła się już temu oprzeć.

- No gdzie wy tak nagle zniknęliście? – Odezwał się nagle głos, który przestraszył młodych w taki sposób iż odskoczyli od siebie. Dragneel zaczął kląć pod nosem.

- Gray? Coś się stało? – Spytała blondwłosa, ratując się jakoś z opresji.

- Wracajmy już. Jet, Droy i Gajeel zaraz zaczną się bić o względu Levy, Juvia piorunuje wzrokiem każdą dziewczynę, która się do mnie odezwie..

- No a Mira, Lisanna i Cana?

- One upijają się i bredzą coś o nieszczęśliwej miłości.

- A Elfman?

- Dopinguje chłopaków tekstem ‘jeśli jesteś mężczyzną, walcz o swoją kobietę!’ – Blondwłosa zaczęła się śmiać na samą myśl o tym. Po chwili jednak uspokoiła się i wstała.

- No dobra, to może faktycznie stąd chodźmy. Natsu, idziesz? – Spytała się chłopaka, który nadal siedział z dość naburmuszoną miną i coś szeptał pod nosem.

- Zaraz przyjdę, nie przejmujcie się mną. – Odburknął tylko w ich stronę. Heartfillia i Fullbaster spojrzeli po sobie i udali się w stronę, gdzie odbywała się impreza. Odprowadzili każdego po kolei do swojego lokum. Gdy magini Gwiezdnej Energii szła już w stronę swojego domu, zorientowała się, że czegoś zapomniała.. albo raczej kogoś.

- Natsu.. – Wyszeptała, a tuż przed jej oczyma pojawił się obraz, gdy niemal się pocałowali. Na samą myśl, zarumieniła się lekko. Szybko potrząsnęła głową. – To tylko i wyłącznie przyjaciel. – Zaczęła sobie powtarzać. – Nie chcę go stracić ani skrzywdzić. – Dodała i westchnęła głośno. – Kogo ja oszukuję? – Zatrzymała się przed swoim domem. Po cichu weszła do swojego mieszkania i udała się do łazienki. Odświeżyła się a potem pognała do łóżka. Trochę czasu minęło, zanim zasnęła na dobre. Jej myśli wciąż kierowały się ku jednej osobie.

Ranek. Blondwłosa obudziła się w dość dobrym humorze. Przeciągnęła się kilka razy, a następnie wstała z łóżka. Wykonała poranne czynności i udała się do gildii. Jak zwykle, głośne rozmowy, picie – dzień jak co dzień w Fairy Tail. Wzrokiem wyszukała szkarłatne włosy. Podeszła do ich właścicielki.

- Cześć Erza, jak się czujesz? – Spytała, siadając na krześle obok.

- Dużo lepiej. A Ty jak? Długo siedzieliście jeszcze na plaży?

- No tak. Gdy Cię odprowadziliśmy, przyszło parę osób z gildii i urządziliśmy mecz siatkówki plażowej.. niestety drużyna do której należałam, przegrała.

- Przecież to tylko gra, czym się przejmujesz?

- A tym, że przegrana drużyna dostanie karę od tej wygranej.. Mam złe przeczucia co do tego.

- Będzie dobrze. Zobaczysz.

- Oby. No a później poszliśmy na plażową imprezę, ale po jakimś czasie i stamtąd wyszliśmy, bo mogłoby nie zakończyć się to najlepiej..

- Rozumiem.

- A tak apropo.. Gdzie Natsu?

- Martwisz się o niego? – Tytania spojrzała na nią z dość chytrym uśmieszkiem.

- To nie tak.. W sumie.. Może trochę? Wczoraj, gdy odprowadzałam z Gray’em resztę, on został na plaży. Trochę się martwię.

- Spokojnie. Nic mu nie będzie. – Zaczęła ją pocieszać. Dotknęła jej ramienia i posłała ciepły uśmiech. Nagle drzwi do gildii otworzyły się z wielkim hukiem. Do środka budynku wleciał niebieski kot.

- RATUNKU! – Zaczął krzyczeć. Scarlet i Heartfillia podeszły do niego.

- Happy, co się stało? – Spytała pierwsza szkarłatnowłosa.

- N-natsu.. – Zaczął rozpaczliwie kot. Blondwłosej zaczęło serce szybciej bić. – N-natsu.. – Zaczął znowu.

- Coś się stało Natsu? – Dopytywała Tytania. Heartfillia bała się tego, co zaraz może usłyszeć. Kucnęła przed kotem i spojrzała na niego smutno.

- Happy, gdzie on jest? – Spytała spokojnie.

- O-on.. zniknął.. – Wyszeptał, a z jego oczu zaczęły płynąć łzy. Dziewczyna zamarła, z resztą jak większość gildii.

- Jak to zniknął? – Odezwał się ktoś z tłumu.

- Obudziłem się rano, a jego nie było.

- A wrócił w ogóle wieczorem? Może gdzieś się pląta?

- Był w domu, bo mnie obudził. Rano wstaję, a jego nie ma.. – Teraz rozpłakał się na dobre. Brązowooka poczuła jak jej serce znowu roztrzaskuje się na drobne kawałeczki. Chwyciła się za głowę.

- Nie.. nie.. nie.. – Zaczęła panikować. Mirajane podeszła do niej. Chciała ją przytulić, uspokoić. Odepchnęła ją. W jej oczach zauważyła strach, bezradność, pustkę. Wstała i wybiegła z gildii. Udała się na plażę. Rozglądnęła się dookoła. Być może gdzieś tu jest. Wykrzyczała jego imię. Bezskutecznie. Nikt się nieodzywał. Opadła bezwładnie. Zacisnęła pięści, w których zgromadził się piasek i zaczęła nim rzucać na różne strony, a po policzkach zaczęły płynąć łzy.

- MIAŁEŚ MNIE NIE ZOSTAWIAĆ! KŁAMCA! KŁAMCA! – Krzyk złości, rozpaczy obijał się głośno. Tak samo jak i fale obijające się o skały.

Ciaossu!

Aminka wróciła, ale Kasiek jeszcze nie jest w formie. Ciągle się chce jej spać ;(

Co więcej.. wszędzie biało. Brr.. i zimno.. Kto to widział śnieg w październiku? :P

Moje pocieszenie? Ponad 10 000 wejść na blogspocie! AAA jestem taka szczęśliwa ^^

Do następnego Cukiereczki moje ;D

Buziaki :*:*:*