1. Ucieczka.

Rok 784. W domu rodziny Heartfilliów.

- Panienko Lucy! – Krzyczała już z korytarza pewna siwowłosa kobieta. Kilka razy zapukała w drewniane białe drzwi i weszła do wielkiego pokoju, w którym przebywała dziewczyna.

- Słucham? – Spytała, odwracając się w jej stronę i posyłając jej ciepły uśmiech.

- Ojciec Panienki prosi do gabinetu. – Odpowiedziała sapiąc.

- Dziękuję. Zaraz się u niego zjawię. – Rzuciła w jej stronę a kobieta wyszła. Blondwłosa popatrzyła w lustro, czy wygląda w ‘miarę’ okej, by pokazać się ojcu. Tak było. Wyszła i udała się do gabinetu, gdzie już na nią czekał. Zapukała.

- Wejść! – Usłyszała i posłusznie przekręciła gałkę i weszła do środka. Była pewna, że będą tam sami. Jednak ku jej zdziwieniu, w pomieszczeniu znajdowała się również jej mama. Uśmiechała się w stronę córki. Podeszła bliżej biurka, gdzie siedział jej rodziciel.

- Jestem. Chciałeś mnie widzieć, ojcze? – Spytała z powagą, patrząc mu prosto w oczy. Wstał z krzesła.

- Tak. Przez to, że kończysz 17 lat, najwyższa pora, byś i Ty weszła do rodzinnego interesu.. albo ujmę to inaczej.. Pomożesz mi zawrzeć jedną z największych transakcji, jaką kiedykolwiek mógłbym sobie wymarzyć.

- Mianowicie? Na czym ma polegać ta transakcja?

- Na małżeństwie. – Jej oczy momentalnie się powiększyły. – Wyjdziesz za mąż za syna jednego z najbogatszych przedstawicieli w tym mieście jak i nie w całym państwie. – Spojrzała na niego pytająco. Odwróciła się w stronę matki. Jej wyraz twarzy mówił, jakby przepraszał ją za tą sytuację i za to co ma się stać. Znów spojrzała na ojca. – Oficjalne zaręczyny odbędą się dokładnie w Twoje 17 urodziny. To wszystko, co miałem do powiedzenia. Możesz wrócić do pokoju. – Odrzekł, jakby na odczepnego. Ta odwróciła się na pięcie, zacisnęła pięści, przygryzła dolną wargę, a na twarzy wymalowała się złość. Odeszła kilka kroków i się zatrzymała.

- Nie wyjdę za kogoś, kogo nie kocham, a tym bardziej nie znam. – Rzekła, nie odwracając się do ojca. Matka spojrzała na nią z niepokojem

- Co powiedziałaś? – Spytał groźnie. Ta odwróciła się w jego stronę.

- Nie pomogę Ci w tej transakcji. Po moim trupie!

- Zrobisz to!

- Ani mi się śni. Nie decyduj o moim szczęściu, o tym za kogo wyjdę! – Przekrzykiwała swojego ojca.

- Jestem Twoim ojcem. Będę o tym decydował!

- A gdzie w tym wszystkim są moje uczucia?! – W matce Lucy coś drgnęło. Decyzję o małżeństwie jej córki, podjął mąż. Wiedziała, że nie ma sensu z nim o tym rozmawiać. Był nieugięty.

- Jude.. Ona ma rację. Nie możesz jej zmusić do takiego małżeństwa.

- Layla? Nawet Ty przeciw mnie?

- Chcę dobra naszej córki. A Ty czyjego dobra chcesz?

- Naszego.

- Naprawdę? A wydaje się, jakby to miało być tylko i wyłącznie dla Twojego dobra! – Te słowa wypadły z ust młodej dziedziczki. Zapadła cisza.

- I tak to małżeństwo zostanie zawarte. Nie ma odwołania. – Rzekł stanowczo. Lucy zacisnęła mocnej pięści i wyszła z pomieszczenia, trzaskając drzwiami. Wbiegła do swojego pokoju, zamykając przy tym drzwi na klucz. Od razu podeszła do wielkiej szafy, z której wyciągnęła przenośną torbę i wpakowała do niej najpotrzebniejsze rzeczy. Sama przebrała się w coś wygodniejszego.

- Już nie będziesz mi mówić, co mam robić. Nie pozwolę na to, byś wtrącał się w moje życie. Od dziś zaczynam żyć na własny rachunek. Stanę się silniejsza. Dołączę do gildii, znajdę przyjaciół. – Rzekła zdeterminowana do siebie. Gdy już się spakowała, przekręciła cicho klucz w drzwiach, a sama jednak wyszła przez balkon, schodząc cicho po pnączach wijących się pod jej balkonem. Było już ciemno. Służba pewnie spała, więc nikt nie był w stanie jej zauważyć. Obejrzała się jeszcze raz za siebie i spojrzała na dom, nie, raczej willę, gdzie się ‘wychowywała’ i ruszyła przed siebie. Na ogół silna psychicznie dziewczyna, jednak puściły w końcu jej nerwy i powiedziała na głos, to co chciała wyznać już od dłuższego czasu. Nigdy nie zapłakała. Dużo zaś przelewała na papier. Każdą swoją myśl, każde zdarzenie, uczucia.

- Zaczynam nowe życie. Sama. – Rzekła do siebie i z uśmiechem na twarzy udała się na stację. Na jej szczęście, udało się zakupić bilet na ostatni pociąg tego dnia. Pospiesznie wsiadła do pociągu i ruszyła do nowego miejsca – do Magnolii. Tam postanowiła znaleźć gildię Fairy Tail i do nich dołączyć. Zrobi wszystko, by tak się stało. Wybiła północ. Wysiadła z pociągu i ruszyła przed siebie. Udało się jej znaleźć niedrogi hotel, w którym mogła przenocować. Rano zaś ruszy znaleźć swoje własne mieszkanie i gildię.

Obudziła się pełna sił. Nie uśmiechała się, ani nie była smutna. Wyraz jej twarzy był taki.. obojętny. Szybko się odświeżyła, pod rękę wzięła niewielką walizkę i wyszła z pokoju. Zapłaciła za nocleg i grzecznie podziękowała. Ruszyła w stronę ulic Magnolii, gdzie było już dość tłoczno i gwarno. Przeciskała się pomiędzy ludźmi, którzy robili zakupy. Gdy już wyrwała się z tego ciasnego tłumu, w końcu odetchnęła z ulgą. Coś przeklęła pod nosem i ruszyła dalej. Znalazła ogłoszenie w sprawie wynajmu mieszkania. 70 000 klejnotów miesięcznie.

- Czemu nie? – Spytała samą siebie i omówiła wszystkie ważne kwestie z gospodynią ów mieszkania. Mogła się wprowadzić od zaraz. Dostała klucz i weszła do środka. Zostawiła walizkę w pokoju i wyszła z niego zamykając go na klucz. Idąc znowu przed siebie ulicą, kilka minut później, uderzyła w kogoś. Upadła na chodnik i przeklęła pod nosem.

- Bardzo przepraszam, zamyśliłem się. – Rzekł szybko, jak się domyśliła po głosie, chłopak. Podał jej rękę, by mogła wstać.

- Nie ma sprawy. Też się zamyśliłam. – Odpowiedziała, otrzepując się z kurzu. Spojrzała na niego. Był wysoki. Niebieskie oczy, czarne włosy. Uśmiechał się do niej.

- Cześć, jestem Izaya. Pierwszy raz Cię tu widzę. Skąd jesteś?

- Mam na imię Lucy. Nie znamy się, więc póki co wystarczy Ci moje imię. – Rzekła poważnie, patrząc mu w oczy.

- Tajemnicza jesteś. Podoba mi się to. Spotkamy się kiedyś?

- Odważny jesteś, pytając o to nieznajomą. A jakby okazało się, że jestem na przykład morderczynią, też byś się umówił? – Uniosła jedną brew do góry i uśmiechnęła się chytrze.

- To by było wyzwanie. – Złapał się za brodę w celu zastanowienia. – Zaryzykowałbym. – Odparł po chwili i posłał jej szeroki uśmiech. Ona przewróciła oczami i minęła go. Złapał ją za ramię. – Umówisz się ze mną? – Spytał ponownie patrząc prosto w jej oczy.

- Nie po pierwszym spotkaniu. – Odpowiedziała zadziornie i uwolniła ramię z uścisku i ruszyła przed siebie. – Trzymaj się! – Pomachała mu ręką nawet się nie odwracając w jego stronę. On dalej stał w tym samym miejscu i dosłownie ‘pożerał’ blondwłosą wzrokiem zanim całkowicie zniknęła mu z pola widzenia. – Co za typ. – Rzekła do siebie, będąc już w odpowiedniej odległości od niego. Nagle zatrzymała się przed wielkim i okazałym budynkiem z napisem na szyldzie ‘Fairy Tail’. Pchnęła duże drewniane drzwi i stanęła w progu. Rozejrzała się dookoła. – Wow. – Rzekła krótko na widok tego, co zobaczyła. Podeszła do niej piękna białowłosa dziewczyna z szerokim uśmiechem.

- Cześć. Jestem..

- Mirajane. – Dokończyła za nią. - Znam Cię z gazet. Cieszę się, że mogę Cię zobaczyć na żywo. – Uśmiechnęła się do nowo poznanej dziewczyny.

- Witaj w Fairy Tail. Jesteś magiem?

- Tak. Magiem Gwiezdnej Energii.

- Wspaniale! A zapomniałam.. Jak się nazywasz?

- Jestem Lucy Hea..~ - Ugryzła się w język. Postanowiła nikomu nie przedstawiać swojego nazwiska.. Póki co. – Po prostu Lucy. – Uśmiechnęła się. Białowłosa pociągnęła ją za rękę, na której chwilę później widniał znaczek Fairy Tail. – Dziękuję. – Odparła, podziwiając swoją ‘ozdobę’ a zarazem dumę na prawej dłoni.

- Nowy rekrut? – Odezwał się nagle ktoś zza pleców Miry. Ta odsunęła się, a przed jej oczami okazał się bardzo niski, wąsaty staruszek, który bacznie się jej przyglądał.

- Dzień dobry. Jestem Lucy. – Przedstawiła się i posłała delikatny uśmiech w jego stronę.

- Jestem Makarov. Mistrz tej oto gildii. Witaj w naszym domu, a teraz i Twoim, Lucy. – Odparł, uśmiechając się szeroko do dziewczyny.

- Dziękuję.

Ciaossu!

Nowy, pierwszy rozdział nowego opowiadania ^^ Nie chciało mi się zakładać nowego bloga, dlatego będę rozdziały zamieszczać na tym =] niektórym pewnie ułatwi to sprawę.. na pewno też mi ;D

Podoba się?

To dopiero początek ;D

W gwoli ścisłości.. Matka Lucy żyje.. w końcu to moje opowiadanie :P

Co się będzie działo dalej.. Zobaczycie sami =]

Czekajcie cierpliwie na kolejny rozdział, który może pokazać się tu już jutro ;D

Pozdrawiam Miśki :*