48. Świętowanie i skutki.

Prawie cały dzień przesiedziała na plotkach z damską częścią gildii. Udzielała się w dyskusjach, jednak myślami była gdzieś daleko. Czuła na sobie ukradkowe spojrzenia przez Salamandra. Co jakiś czas starała się posyłać mu delikatne uśmiechy. On jednak zamiast je odwzajemniać, odwracał się.

Magowie powoli rozchodzili się do swoich domów. Na dworze ściemniało się. Jej plotkarskie grono zwężyło się do niej, Erzy, Levy oraz Mirajane.

- Ja już będę wracać. Zasiedziałam się tutaj, a miałam iść do sierocińca. – Blondwłosa wstała z ławki i kulejąc podeszła do wyjścia. – Dzięki za dzisiaj. – Odezwała się do przyjaciółek i posłała ciepły uśmiech. Gdy tylko drzwi się zatrzasnęły, zaraz za nią wyszedł różowowłosy.

- Hej Lucy! Poczekaj! Odprowadzę Cię. – Dragneel podszedł do dziewczyny i chciał jej pomóc, ta jednak odsunęła się.

- Dzięki za troskę, jednak poradzę sobie. – Uśmiechnęła się nerwowo, a on spojrzał na nią smutno. – Potrzebuję trochę samotności. – Dodała ciszej.

- Co muszę zrobić, byś mi wybaczyła? – Zacisnął pięści. Westchnęła.

- Ja już Ci wybaczyłam Natsu.. – W oczach chłopaka pojawiły się wesołe ogniki. – Ale.. – Zaczęła spuszczając głowę. – Nie będzie już tak jak dawniej. – Jej słowa dotknęły chłopaka tak bardzo, że aż jego źrenice skurczyły się. – Relacje między nami zostają na poziomie przyjaźni. – Kontynuowała. Dragneel nie wiedział co powiedzieć. W głowie kłębiło się tysiące myśli. Tyle chciał jej powiedzieć, ale nagle zabrakło mu języka w buzi. – Oczywiście nadal jesteśmy drużyną. – Dodała, uśmiechając się. Chłopak widać po tych słowach nieco się rozluźnił.

- Gdy tylko wyzdrowiejesz, pójdziemy na misję? – Spytał. W jego głosie wyczuła nadzieję. – Jestem pewien, że szybko dojdziesz do siebie.

- Racja. Noga mnie już nie boli. A dzięki pomocy Wendy szybciej wrócę do sprawności.

- To co? Za tydzień misja? – Uśmiechnął się do niej szeroko, a ona poczuła jak oblewa ją zimny pot. W głowie szukała wymówki.

- Nie ma się co spieszyć. Czynsz mam nadpłacony.. a jeśli Ty potrzebujesz pieniędzy, możesz iść sam z Happy’m. – Odpowiedziała mu po chwili, starając ukryć się swoje zdenerwowanie.

- Sama powiedziałaś, że nadal jesteśmy drużyną..

- Nie mogę iść teraz na żadną misję do cholery! – Wybuchła. Ciężko oddychała. Salamander stał jak wryty, obserwując zachowanie przyjaciółki. Nagle odwróciła się na pięcie i w miarę szybkim chodem, ruszyła w stronę mieszkania. – Dobranoc! – Dodała na odchodne. Ten już wiedział, że dobrze zrobi, nie idąc za nią. Nie chciał jeszcze bardziej się pogrążać. Wrócił do gildii. Usiadł przy obecnych jeszcze dziewczynach, które to wcześniej rozmawiały z blondynką.

- Co jest Natsu? – Zaczęła białowłosa, widząc smutną minę maga. Ten tylko oparł głowę na stole i ciężko westchnął.

- Lucy.. – Rzucił. – Zrobiła się nerwowa, gdy spytałem czy pójdziemy na misję. – Dodał.

- Dobrze wiesz, że teraz nie jest jeszcze w stanie. – Odpowiedziała mu Strauss.

- Wiem to. Spytałem czy pójdzie za tydzień.. a ona nakrzyczała na mnie. Dziwne. – Podniósł się ze stołu i spojrzał na dziewczyny. Mirajane jak to ona, uśmiechała się szeroko. McGarden patrzyła na niego współczująco. A Tytania.. cóż.. swój wzrok wbiła w jeden punkt za Salamandrem. – Erza? Wszystko gra? – Głos chłopaka spowodował, że się lekko wzdrygnęła.

- Jasne. Wszystko gra. – Odpowiedziała po chwili. Różowowłosy przypatrzył się jej uważnie. Miał wrażenie jakby unikała jego wzroku. Nie odezwał się.

Heartfillia dopiero w połowie drogi do domu, zwolniła. Poczuła ból w stopie. Usiadła na krawędzi chodnika i westchnęła. Niebo było granatowe, a na nim lśniło mnóstwo gwiazd. Lekki wiatr zaczął bawić się jej włosami. Przymknęła oczy i rozkoszowała się tym stanem. Czuła orzeźwienie, spokój, ciszę. Tego potrzebowała. Wtem usłyszała jakieś szemranie nieopodal. Nie ruszyła się nawet z miejsca, ale usłyszane odgłosy sprowadziły ją do rzeczywistości.

- Na litość Boską.. Nadal zamierzasz się czaić? – Rzuciła z rozbawieniem.

- Skąd wiedziałaś? – Odpowiedział jej osobnik, wychodząc z ukrycia.

- Przeczucie. Minęło już kilka tygodni, czemu nadal się ukrywasz?

- Przyzwyczajenie. – Usiadł obok niej. – Słyszałem co się stało. – Dodał po chwili.

- To ciekawe, że taka wieść się rozeszła do innych osób, a nawet członkowie mojej gildii o tym nie wiedzą. – Prychnęła.

- Nie wiedzą?

- Tylko kilka osób.

- Powiesz im? – Westchnęła.

- Może.. – Rzuciła po chwili namysłu. – W sumie to co to ma za znaczenie? Chwila moment.. czy Ty się martwisz? – Obdarzyła go zdziwionym spojrzeniem. Zaśmiał się cicho.

- Coś w tym stylu.

- Ale to Cię w ogóle nie dotyczy.

- Ale zainteresowało mnie to. Muszę przyznać, że Fairy Tail jest niesamowite. Członkowie tej gildii są niesamowici. – Widziała jak na jego twarz wkrada się uśmiech.

- To może przyłączysz się do Fairy Tail? – Jej słowa odbijały się mu echem w głowie. Długo milczał. – No co jest Jellal? Będą mieli kolejną okazję do świętowania. – Dodała po chwili z szerokim uśmiechem. – Dobra, jutro masz tam iść i się zgłosić. Nie przyjmuję odmowy. Jeśli tego nie zrobisz, znajdę Cię. – Ostatnie zdanie wypowiedziała z udawaną groźbą i złością.

- Nie mogę. – Wydusił w końcu z siebie.

- Weź mnie nie denerwuj. Jutro będziesz magiem Fairy Tail. Już ja się o to postaram. A teraz wybacz, wracam do siebie. – Wstała z krawężnika i powoli ruszyła w stronę swojego mieszkania. – Dobranoc. – Rzuciła przez ramię. Niebieskowłosy tylko uśmiechnął się pod nosem i po chwili sam udał się w swoją stronę.

Kilka miesięcy później.

Trzymiesięczna kara Heartfillii skończyła się. Dnia wcześniejszego właśnie udała się do Rady i otrzymała zezwolenie na uczestniczenie w misjach. Dopiero teraz czuła się wolna. Z uśmiechem wkroczyła do gildii, gdzie przywitano ją gromkimi brawami. Zaskoczona stanęła od razu w progu.

- Coś mnie ominęło? – Spytała lustrując magów wzrokiem.

- Już wszystko wiemy! – Odpowiedziała starsza Strauss zza baru.

- Wiecie? Ale co? – Nadal nie rozumiała sytuacji.

- To, że byłaś dwa tygodnie w więzieniu i o tym Twoim ‘szlabanie’. – Blondwłosa przełknęła ślinkę i trochę pobladła. – To było szlachetne z Twojej strony. – Kontynuowała barmanka. Reszta magów kiwnęła z uznaniem w jej stronę.

- No nie stój tak dziewczyno, chodź się napić! – Alberona pociągnęła ją w stronę beczułki pełnej wysokoprocentowego alkoholu i nalała jej do kufla.

- Dzięki. – Rzekła niepewnie i spojrzała w górę. Mistrz, Erza, Jellal i Laxus opierali się o poręcz i uśmiechali. Odwzajemniła delikatnie gest. Niepotrzebnie zrobili zamieszanie. Rzekła w myślach. Instynktownie spojrzała gdzieś w bok. Przy barze siedział różowowłosy i poważnie się jej przyglądał. W ciągu ostatnich miesięcy, trzymała go na dystans. Starała się nie przekraczać granicy zwanej przyjaźnią. Salamandrowi nie bardzo się to podobało, a ona to widziała. Od bardzo długiego czasu dało się wyczytać jego uczucia. – Powiesz coś? – Podeszła do niego po chwili zastanowienia.

- Dlaczego nic nie powiedziałaś? – Spytał jakby z wyrzutem, ale spokojnie.

- Nie chciałam robić niepotrzebnego zamętu. Z resztą.. było minęło. Teraz możemy chodzić na misję. – Uśmiechnęła się szeroko, chcąc rozluźnić tę napiętą atmosferę panującą między nimi. Ten argument akurat nie pomógł. – Eh.. nie chciałam nic mówić zwłaszcza Tobie, bo byś zrobił niepotrzebną wojnę w Radzie a to by jeszcze pogorszyło sytuację. Wystarczyło, że Mistrz bardzo się tym martwił i sam chciał coś pomóc, ale byli nieugięci. – Wytłumaczyła. – No nie dąsaj się już, proszę. – Dodała po chwili i traciła cierpliwość. – Yhh.. jak chcesz. – Z tupnięciem nogi, odeszła w stronę śmiejących się przy alkoholu magów. Sama po kilku kuflach rozluźniła się i zaczęła się bawić.

Kolejny dzień był dla wszystkich męczarnią. Butelki, beczki walały się po całej gildii. Tak samo jak i magowie, którzy ostro zabalowali. Gdzieś tam w tle muzyka jeszcze cicho grała, ale i tak drażniła uszy niektórym. Blondwłosa obudziła się pierwsza. Czuła się jak połamana, bo miejsce, w którym to zasnęła nie należało do najwygodniejszych. Schody. Większe zaskoczenie ogarnęło ją, gdy zdała sobie sprawę, że nie jest na nich sama. Jej głowa spoczywała na torsie młodego Dreyara. (Yohohohohoho, a co mi tam ^^ chociaż sama uwielbiam NaLu, to blondpara również jest ekstra xD) Co się wczoraj wydarzyło? – myślała gorączkowo, ale im bardziej chciała zajrzeć w pamięć z ostatniego wieczoru, dopadał ją niemiłosierny ból. (Yeaa Kac Vegas.. a nie wróć.. Kac Fairy Tail ^^) Za pomocą balustrady, uniosła się, ale szybko znów została pociągnięta na schody i przyciągnięta w stronę maga. Mocno objął ją ramionami i nic nie wskazywało na to, żeby miał ją puścić. Czuła jak robi jej się gorąco. Delikatnie starała się jakoś wydostać z uścisku.

- Mmm.. Lucy.. – Mamrotał coś pod nosem. (Yohohohohoho wolę sobie tego nie wyobrażać nawet ;P) – Jeszcze raz.. (Wasza wyobraźnia niech pójdzie w ruch ^^ pofantazjujcie.. tak jak on ;P)

- Jeszcze raz? – Powtórzyła szeptem dziewczyna. – Co ja wczoraj robiłam? – Panikowała. Uścisk się rozluźnił, a więc w miarę szybko wyślizgnęła się i ciężko dysząc udała się na drugą stronę lady. Gdzieś tam znalazła wodę i duszkiem ją wypiła. Rozglądnęła się po pomieszczeniu. Większość magów leżała nieprzytomna w najróżniejszych pozach, niektórzy przebudzali się i cicho klnęli pod nosem na ból głowy, a kilka z nich już na dobre się wybudziło i starali się ogarnąć wczorajszy wieczór.

- Skoro już tam jesteś to ja również poproszę wodę. – Zdyszany, jakby po maratonie Fullbaster dosiadł się do baru. Magini spełniła jego prośbę. Sama chwiejąc się jeszcze lekko, wzięła kolejną butelkę. – To była.. najmocniejsza impreza w Fairy Tail jaką kiedykolwiek przeżyłem. – Skwitował po chwili, gdy opróżnił butelkę.

- A ja muszę dodać, że była jedną z najdziwniejszych. – Kątem oka spojrzała na blondyna, który nieprzytomnie stoczył się ze schodów i uderzył głową o drewnianą posadzkę.

- Ałć! Kurwa! – Taki mały wstrząs przebudził go lepiej niż woda czy kawa. Dwaj przytomni magowie spojrzeli na niego niemrawo. Po chwili i on się dosiadł. – Nigdy.. więcej.. – Oparł głowę o blat i jeszcze zakrył ją rękoma. Mag lodu poklepał go po plecach w geście wsparcia. Drzwi do gildii się otworzyły, a w nich stanęła.. trzeźwa Scarlet a tuż za nią niebieskowłosy. Ogarnęła wzrokiem pomieszczenie i westchnęła. Heartfillia widząc jej poważną minę i to, że zbliża się do baru, zaczęła po cichu odmawiać paciorek.

- Idziemy na misję. – Rzekła, usadawiając się na krześle. – Ja, Gray, Natsu, Happy i Ty. – Wskazała palcem na blondwłosą. – Wyruszamy wieczorem. Wtedy też omówię szczegóły. Widzimy się na stacji. – I nim blondwłosa otworzyła usta, ta spiorunowała ją spojrzeniem, przez co wytrzeźwiała o wiele szybciej.

- Okej. – Wykrztusiła tylko tyle nim ta odeszła. Fernandes jeszcze posłał przytomnym magom współczujące spojrzenie i poszedł za nią. Nim się zorientowała, jej dwójka towarzyszy spała na blacie. Wzrokiem wyszukała jeszcze różową czuprynę. Smoczy Zabójca leżał z uśmiechem na twarzy przy drzwiach. – To będzie ciężki dzień.. – Powiedziała do siebie i westchnęła.

Nooo.. coś tam weny wróciło, a więc na początek wakacji zaszczycam Was nowiusieńkim rozdziałem ^^

Można nawet przyznać, że impreza była pewnie tak jak u większości z Was xD

No i w sumie nic więcej w temacie nie napiszę ;P

A dedykacja dla tych, którzy lubią LaxLu ^^ Nie wiem nawet kto, więc ujawnijcie mi się niżej w komentarzach ;*

Buziam Was kochane moje Mordki <3