47. Wazon i rana.

- No nie da się ukryć.. jesteś prawdziwym idiotą. – Za plecami Salamandra pojawił się Fullbaster oraz młody Dreyar.

- A Wy tu czego? – Warknął przez ramię, podnosząc się.

- Przyszliśmy Cię bardziej dobić. – Znów odpowiedział mag lodu.

- Co ja mam robić? – Spytał smutno, nie odwracając się do nich. Gray już otwierał usta, by znów obdarzyć go jakąś kąśliwą uwagą, jednak blondyn posłał mu karcące spojrzenie i z dezaprobatą pokręcił głową. – Straciłem ją. – Szepnął na skraju rozpaczy.

- Jeśli się teraz poddasz, to na pewno ją stracisz. – Dreyar poklepał chłopaka po plecach, co dodało mu otuchy.

- Myślisz, że mam jeszcze szanse? – Spytał z błyskiem w oku.

- Kto wie? Jeśli się postarasz, to na pewno ją dostaniesz.

- Dzięki. – Rzucił entuzjastycznie i odbiegł od nich.

- Ej! Zaraz! A Ty dokąd? – Krzyknął za nim mag lodu.

- Pobiegł do Lucy. – Odpowiedział blondyn.

Zapłakana i zdyszana wbiegła do mieszkania, trzaskając mocno drzwiami. To było ponad jej siły, ale czuła ulgę, że w końcu mu wygarnęła co tak naprawdę leży jej na sercu. W drodze do łazienki zaczęła zrzucać z siebie garderobę. Drzwi zamknęła na klucz i stanęła przed umywalką z lustrem. Zaczerwienione oczy, tak samo policzki i blada cera. Ręce trzęsły się jej niemiłosiernie. Czuła jak na nowo zbierają się w niej emocje. Po chwili znów zaczęła łkać. Łza za łzą spływały po policzkach, aż w końcu roztrzaskiwały się na drewnianej posadzce. W tym samym czasie, przez okno, bardzo cicho, wszedł Natsu. Światła były zgaszone, ale czuł ją. Jej zapach. Była w łazience. Stanął przed drzwiami i przysłuchiwał się. W takiej chwili nienawidził swoich wyostrzonych zmysłów. Doskonale słyszał jak przezroczyste krople z impetem witają się z podłogą. Mógł spokojnie wyliczyć ile już ich spadło. Zacisnął pięści. Nienawidził tego. Nienawidził łez u osoby, którą kocha. Obwiniał się i słusznie.

- Głupi Natsu.. – Usłyszał szept dziewczyny między szlochami. – Głupi.. głupi.. – Dusiła się od własnych, słonych łez. Odkręciła kurek z zimną wodą i od razu potraktowała nią swoją twarz. Salamander nadal stał przed drzwiami. Usta zakrył ręką i zacisnął powieki. Powoli zaczął się wycofywać. Na jego nieszczęście, potrącił wazon. Odgłos tłuczącej się porcelany, dotarł do uszu blondwłosej. Zarzuciła na siebie niedbale szlafrok i wyszła z łazienki. Nie zastała nikogo. Tysiące kawałeczków walały się po podłodze. Uklękła przed nimi i zaczęła zbierać. – Byłeś tutaj. – Powiedziała do siebie. Ociągała się ze zbieraniem ich. Gdy jednak już się jej to udało, położyła się na łóżku i z nadmiaru emocji, zasnęła.

Świergotanie ptaszków i promienie słoneczne były jej budzikiem. Przetarła oczy i wyszła spod kołdry. Nie była jeszcze do końca obudzona, ale gdy poczuła przeszywający ból w stopie, od razu oprzytomniała. Upadła na podłogę i spojrzała na przyczynę bólu. Kawałek stłuczonego wazonu z wczoraj wbił się głęboko w skórę. Widząc sączącą się powoli krew, poczuła jak robi się jej słabo. Usłyszała jakiś szmer dochodzący za jej plecami. Co mnie jeszcze dzisiaj zaskoczy? Pomyślała. Z komina wypadł pobrudzony Fullbaster. Zgięty w jakieś nieznanej jej figurze, próbował się uwolnić. Czując na sobie czyjś wzrok, uśmiechnął się.

- Nie pomożesz? – Spytał.

- Jakoś nie bardzo.. – Burknęła, posyłając mu szeroki uśmiech. Oczywiście sztuczny. – Nikt z Was nie nauczy się wchodzić po ludzku przez drzwi? Zapomniałam.. Wy przecież wystajecie poza normę człowieczeństwa. – Dodała po chwili. W między czasie, mag lodu zdołał wrócić do ‘pierwotnej’ formy. Stanął na równe nogi i otrzepał się z kurzu.

- Czemu siedzisz na podłodze?

- A no bo mi tu wygodnie.

- Ktoś tu wstał lewą nogą.. – Rzucił pod nosem.

- I nadepnął na kawałek stłuczonego wazonu. – Spojrzała na stopę, z której to jeszcze bardziej zaczęła się sączyć krew.

- Czemu nie powiedziałaś wcześniej? Trzeba to opatrzyć! – Skarcił ją. (Gray lekarz *.* moja wyobraźnia się uaktywniła..)

- Nie mówiłam, bo byłeś zbyt zajęty wchodzeniem do mojego pokoju przez komin!

- No już, już.. spokojnie. – Podszedł do niej i wziął na ręce, po czym zaniósł do łazienki. Usadowił ją na toaletce. Rozglądnął się po pomieszczeniu i wziął do ręki jeden z ręczników. Zamoczył w wodzie i kucnął przed dziewczyną. Wziął do rąk jej poranioną stopę i w miarę delikatnie starał się wyciągnąć przyczynę jej bólu. Niestety, nawet ledwo gdy dotknął porcelany, ta syknęła z bólu. – Przepraszam.. wytrzymaj jeszcze trochę. Możesz mnie targać za włosy, jeśli ma to Ci jakoś pomóc. (haha.. jak to zabrzmiało ;P) – Niepewnie dotknęła jego włosów, a gdy poczuła kolejny ból, ścisnęła mocniej i wyrwała mu kilka włosów.

- Przepraszam. – Rzuciła niepewnie. Poczuła ulgę, bo przedmiot został już usunięty. Z rany nadal lała się krew.

- Już dobrze. Coś za coś.

- Powiem szczerze, że najchętniej to bym powyrywała włosy komuś.. najlepiej temu, kto ma je koloru różowego. – Uśmiechnęła się blado, a sam Fullbaster parsknął śmiechem. Przemył delikatnie zakrwawioną kończynę, a potem owinął ją bandażem. Z jego pomocą, zeszła z toaletki i chwiejnie udała się do pokoju.

- Może pójdę do Wendy? – Spytał z troską.

- Nie trzeba. Nie warto zawracać jej czymś takim głowę.

- Może jednak?

- Jest dobrze. Nie umieram. A teraz, czy mógłbyś gdzieś wyjść, chcę się przebrać? – Nadal była w szlafroku, co ją trochę krępowało. Chłopak posłusznie udał się do kuchni, a dziewczyna kulejąc, podeszła do szafy. Wygrzebała z niej pierwsze lepsze ciuchy i poszła do kuchni. Tam mag lodu przygotowywał dla niej śniadanie. – Nie musisz.. – Rzuciła w progu.

- Siadaj. – Posłusznie wykonała polecenie. Dokładnie przypatrywała się każdemu ruchu, jaki wykonywał przyjaciel. – Taki niecodzienny widok? – Spojrzał na nią i się uśmiechnął.

- Noo.. niecodziennie nagi facet robi mi śniadanie i mnie opatruje. – Posłała mu zadziorny uśmiech, a ten podskoczył, gdy zdał sobie sprawę, że stoi w samych bokserkach. (uhh kusiło mnie napisać, że był całkowicie nagi xD)

- Aaaa! Kiedy to się stało? – Rzucił się w pogoń za garderobą, a dziewczyna podeszła do blatu i skończyła przygotowywać posiłek. Zasiadła do stołu, a za chwilę dołączył do niej chłopak. – Jak się czujesz? – Spytał po chwili.

- Wiesz.. ból stopy to pestka w porównaniu z bólem serca. – Odpowiedziała mu szczerze, przegryzając pieczywo.

- Był wczoraj u Ciebie Natsu.. – Bardziej stwierdził, niż zapytał. – Gadaliśmy trochę przed gildią po tym wszystkim.

- Wszyscy słyszeli tę kłótnię? – Spuściła wzrok.

- Nie da się ukryć, ale nie martw się tym. Zasłużył sobie.

- Może ja też sobie na to zasłużyłam? – Westchnęła.

- Co Ty znowu opowiadasz?

- Widzisz.. po tym wszystkim, powoli robię się sceptyczna. Dobra, nie mówmy o tym. – Poklepała się po policzkach. – Idę do sierocińca. – Zakomunikowała i wstała od stołu.

- W takim stanie?

- Dlaczego nie? Ja tam tylko pilnuję dzieci, a nie biegam w maratonie. – Uśmiechnęła się pocieszająco.

- Mimo wszystko, nie powinnaś pójść najpierw do Wendy?

- No dobra.. – Blondwłosa skapitulowała. – Pójdę teraz do gildii i poproszę Wendy o pomoc. Zgoda?

- Robisz to dla siebie, nie dla mnie. – Skwitował.

- Dobrze, dobrze. Chodźmy już. – Wypchnęła chłopaka z pomieszczenia i podeszła do drzwi. – Ej! Ale nie przez komin! – Skarciła go, gdy ten już próbował wcisnąć się w otwór. Podrapał się po czuprynie i w ciszy wyszli z mieszkania.

Dla Heartfillii droga do gildii była wielką męczarnią. Mag lodu widząc, jak przyjaciółka cierpli, przerzucił jej rękę przez swoją szyję, a drugą ręką objął ją w pasie.

- Jak będę chciał Cię wziąć na ręce, to się nie zgodzisz. – Powiedział, nim ta zdążyła otworzyć usta.

- Dzięki Gray. – Posłała mu delikatny uśmiech.

- Powiedz mi.. co dalej?

- W sensie? – Udawała, że nie wie o co albo raczej o kogo chodzi.

- Z Natsu.. teraz zamierzacie zmienić się rolami? Ty będziesz niedostępna, a on będzie flaki wypruwał żeby z Tobą porozmawiać?

- Nie chcę by tak to wyglądało. Rozmawiać z nim zamierzam.. jednakże będę trzymała dystans.

- Rozumiem.. – Tylko tyle udało mu się powiedzieć. Nie znał w tej chwili słów, by ją wesprzeć. Nawet sam nie wiedział, czy tego chciał. Równie dobrze mógł wykorzystać szansę i zbliżyć się do niej, jednak to by było nie fair wobec niej.

- Świetny z Ciebie przyjaciel Gray. – Odezwała się po chwili milczenia. Byli już prawie przed gildią. – Jesteś przy mnie zawsze. Jesteś niczym mój Anioł Stróż. Pojawiasz się zawsze, gdy mam problem. Naprawdę Ci dziękuję. – Tuż przed drzwiami gildii ucałowała jego policzek, co nie uszło uwadze magom, którzy znajdowali się wewnątrz. Sam Salamander poczuł narastającą w nim zazdrość.

- Lucy, co się stało? – Pierwsza doskoczyła do niej Tytania, widząc, że blondwłosa nie chodzi o własnych siłach.

- Wypadek w domu. – Odpowiedziała, siląc się na uśmiech. – Jest Wendy?

- Jestem! – Usłyszała z drugiego kąta gildii. Fullbaster pomógł dziewczynie dojść do jednego ze stołów i posadził ją na ławce. Młoda Marvell od razu zajęła się leczeniem.

- Co się stało? – Dopytywała się Scarlet, siadając naprzeciw leczonej magini.

- W stopę wbił się mi kawałek porcelany. – Wytłumaczyła.

- Jak to możliwe? – Heartfillia poczuła jak uderza w nią fala gorąca. Nie może przecież powiedzieć, że niedokładnie sprzątnęła pozostałości wazonu, który to roztłukł wczorajszego wieczoru Natsu.

- W nocy wychodziłam do łazienki i byłam zaspana. Zahaczyłam o wazon, roztłukł się no i niedokładnie posprzątałam. Rano jak schodziłam z łóżka, natknęłam się na ten pechowy kawałek. – Wymyśliła pierwszą część i poczuła ulgę. Kątem oka spojrzała w stronę siedzącego przy barze różowowłosego, który to posyłał jej przepraszające, smutne spojrzenie. Wysiliła się na delikatny uśmiech do niego i znów odwróciła wzrok ku leczącej jej Wendy. – Jak to wygląda? – Spytała w miarę entuzjastycznie.

- Rana jest bardzo głęboka. Uszkodziła nerw, ale za kilka dni powinno być w porządku. No i jeszcze zostanie blizna.

- To nic. Nikt nie zobaczy przecież tej blizny na stopie. – Pocieszała się. Damska część gildii, otoczyła blondwłosą i żeby jakoś zapomnieć o bólu, zaczęły plotkować. Mag lodu zaś podszedł do baru, gdzie siedział różowowłosy.

- To Ty stłukłeś ten wazon, prawda? – Spytał, nie obdarzając go spojrzeniem. Ten milczał. Uznał to więc za odpowiedź, iż zgadł. – Mimo tego wszystkiego, ona nadal Cię broni. – Dodał. – Nie krzywdź jej już więcej. Ostrzegam. – Fullbaster łyknął jedną szybką kolejkę i wyszedł z gildii, zostawiając Dragneela samego ze swoimi myślami.

Rozdzialik taki luźny xD

Ale ciut bolesny dla blondynki.. Ahh jak to opisałam to sama aż poczułam ten ból, co ona ;/ xD

Dobra, napiszę szczerze, że kończy mi się wena, więc nie spodziewajcie się szybko nowego rozdziału.. no chyba, że zdarzy się jakiś cud.. ^^

Rozdział komu? Hmmm Aerix! Moja Ty kochana zazdrośnico ;P i moja osobista weno ^^

Wiedz, że Cię wielbię za Twoje pomysły! ;* <3