41. Krew i bronie.

UWAGA! Rozdział może zawierać śladowe ilości rozlewu krwi. Nie jedz, ani nie pij podczas czytania!

..

- Podmiana: Gizarma! – W prawej ręce przeciwnika pojawiła się dwu i półmetrowa broń, na końcu której żeleźce (żelazne zakończenie broni) miało kształt kosy osadzonej pionowo z dwoma kolcami sterczącymi na boki. Tytania była zaskoczona magią, jaką posługuje się jej przeciwnik. – Nie trać gardy Tytanio. – W mgnieniu oka znalazł się przy szkarłatnowłosej i udało mu się ją drasnąć w ramię. Widząc kolejny zamach przeciwnika, odleciała kilka metrów w górę i chwyciła się za krwawiące ramię.

- Skąd wiesz, kim jestem? – Spytała opanowana, patrząc na niego dosłownie ‘z góry’.

- Nie ma chyba na świecie osoby, która by nie znała potężnej Erzy Scarlet. – Uśmiechnął się chytrze. – Nie przedstawiłem się.. mówią mi Tetsu Aruto. – Jego czerwone, przepełnione rządzą mordu oczy nie pasowały do jego jakże delikatnych, blond włosów. Kolejny atak. Blondyn wyskoczył wysoko ponad ziemię i znalazł się tuż przed Tytanią. Zrobiła unik i po chwili znalazła się za chłopakiem. Zamachnęła się mieczem, chcąc się zrewanżować za zranienie, jednak przecięła powietrze. – Tutaj jestem. – Usłyszała nad sobą. Chłopak stał w powietrzu. Szkarłatnowłosa była zdezorientowana. – Myślisz sobie, jak to możliwe? Jeszcze na wiele mnie stać. – Od początku spotkania zauważyła na jego twarzy chytry uśmiech.

- Tak samo jak i mnie. – Teraz i magini uśmiechnęła się. Opadła na ziemię i znów zmieniła zbroję na czarną Zbroję Purgatora. W jej ręce zaś pojawiła się maczuga nabita kolcami. Jej przeciwnik również zszedł na ziemię.

- Piękna zbroja.. broń również.. nie sądzę jednak, aby~ .. – Nie dokończył. Broń dzierżona w jego ręce została rozbita w drobny mak. Jego prawy bok również na tym ucierpiał, jak również ubranie było lekko poszarpane przez kolce znajdujące się na maczudze Wróżki.

- Na Twoim miejscu nie gadałabym tyle, tylko walczyła. – Rzekła poważnie. Blondyn spojrzał na nią z zaskoczony, a po chwili zaczął się szaleńczo śmiać, co zdezorientowało i zirytowało Tytanię.

- Cudowne, cudowne.. – Rzucał chaotycznie. – Podmiana: Yari! – Tym razem w lewej ręce pojawiła się włócznia o długości trzech metrów, zakończona krótkim prostym ostrzem o trzech krawędziach. – Zaczynamy! – Krzyknął podniecony i rzucił się w stronę szkarłatnowłosej. Ta nie czekając ani chwili dłużej, również zaczęła swój atak. Chłopak wycelował włócznią w głowę szkarłatnowłosej, jednak ta zdążyła w porę odchylić ją w bok, przez co został draśnięty tylko lewy policzek i odcięty mały kosmyk jej włosów. – Jestem pod wrażeniem.

- Nie zachwycaj się tak chłopcze. – Tym razem to Scarlet zaskoczyła blondyna, kucając i ścinając mu nogi (chyba tak to się pisze?). Wróg przewrócił się na plecy, a dziewczyna dodatkowo przygwoździła jego ciało nogą. Włócznia Aruto upadła gdzieś dalej. Tytania zamachnęła się maczugą i gdy tylko dotknęła podłoża, to zostawiło po sobie jedynie krater, a po chłopaku nie było ani śladu.

- Tutaj. – Usłyszała szept tuż przy uchu i jak to było tylko możliwe, szybko uchyliła się i odskoczyła od chłopaka. Tym razem w ręku dzierżył wielki topór. Doskoczył do niej i nim się obejrzała, jej maczuga została przecięta w pół.

- Cholera.. – Przeklęła i w momencie znów dokonała podmiany na Zbroję Porannej Gwiazdy. Gdy tylko skończyła się podmiana, przeciwnik zamachnął się na nią toporem. W ostatniej chwili zdążyła skrzyżować ze sobą miecze i uchronić się przed atakiem. Tytania czuła jak uginają się pod nią kolana. Zużyłam za dużo magii.. jeszcze nie teraz.. muszę wygrać! – Dopingowała się w myślach. Stanęła w lekkim rozkroku i spojrzała na przeciwnika, który również nie był w dobrej formie. Jego bok był mocno poharatany przez kolce od maczugi. Skóra odchodziła, a krew spływała po całej jego prawej stronie, aż po same stopy zostawiając ciemną kałużę krwi. Po ruchu jego klatki piersiowej, zauważyła też, że ma problemy z oddychaniem. – Uszkodziłam Ci płuco? Wybacz.. – Rzuciła Tytania, sapając. Po jej czole spływały krople potu. – Zaraz to wszystko zakończę. Fotonowe ostrze! – Krzyknęła. I dzięki dwóm, dzierżonych przez nią mieczom, udało jej się wystrzelić jasną wiązkę światła tuż na przeciwnika. Zaklęcie było tak oślepiające, że jeszcze przez dłuższy moment nic nie widziała. Zamieniła swoją zbroję na codzienną i spojrzała na zniszczenie dokonane przez jej atak. Na odległość około pół kilometra drzewa zostały rozerwane. Była pewna, że to już koniec, jednak donośny śmiech blondyna, zmienił jej zdanie. Znów pojawił się przed nią. Oprócz wcześniejszej rany, nie widziała na nim żadnego zadrapania. Natomiast jego broń znów się zmieniła..

- To jest Chigiriki. – Wytłumaczył nim ta zdążyła coś powiedzieć. W ręku trzymał kij o długości przedramienia z przyczepionym łańcuchem. Na jego końcu znajdował się metalowy obciążnik. – Ten obciążnik absorbuje magię. Pewnie Twój atak mógłby mnie zabić, jednak dzięki temu udało mi się przeżyć. Szkoda prawda? Myślałaś, że to koniec.. – Znów się uśmiechnął i zamachnął, wypuszczając poprzedni atak Tytanii wprost na nią. Zbroja Adamantowa uchroniła ją przed tym. – Brawo. – Zachwycił się. Tytania znów dokonała podmiany. Tym razem jej strój zamienił się w dwuczęściowy. Jej piersi opasał biały bandaż, a dolną część jej garderoby prezentowały czerwone szerokie spodnie. W ręku dzierżyła katanę.

- Zakończmy to. – Rzekła i ruszyła na przeciwnika. Ten zaczął wymachiwać swoją bronią. Tytania sprawnie unikała jego ataków. Sama zaś zaczęła napierać jak to tylko możliwe. Drasnęła go raz i drugi, raniąc przy tym jego ramię i nogę. Sama zaś chwilę później poczuła ból w tym samych okolicach. Do rąk Aruto powróciły Shurikeny. – Jak to możliwe?

- Magia. – Puścił jej oczko. – Nie martw się. Za chwilę shurikeny sparaliżują Ci rękę i nogę. Póki co, stój grzecznie i czekaj na ostateczny cio~ . –Szkarłatnowłosa korzystając z chwili, podbiegła do blondyna, tym samym odcinając mu głowę, która potoczyła się pod nogi, siedzącego spokojnie pod drzewem jednego z członków Laughing Coffin. Po paru sekundach i ona padła jak długa przy reszcie pozostałego tułowia wroga.

- Erza! – Krzyknęła przerażona blondwłosa, która to zaciekle walczyła u boku Leo z drugim przeciwnikiem.

- Nie martw się Lucy.. daj z siebie wszystko. Ja muszę odpocząć.. – Wycharczała zmęczona. Heartfillia odetchnęła z ulgą. Wiedziała, że Tytania jest silna. Niezwyciężona.

- Lucy! – Usłyszała głos swojego przyjaciela, a po chwili poczuła jak ziemia pod nią się zapada. Jej przeciwnik posługiwał się magią żywiołów, co nie stawiało blondwłosej w dobrej pozycji. Jednak wraz z Lokim w zaparte musieli dawać sobie radę. – Lucy? Wszystko w porządku? – Krzyknął rudowłosy przyjaciel.

- Taaa.. oprócz tego, że chyba złamałam kość ogonową, to wszystko w porządku! – Odkrzyknęła z lekkim sarkazmem w głosie. – Dobra, koniec tego dobrego. – Wdrapała się na górę lekko dysząc i wyciągnęła jeden ze złotych kluczy. – Otwórz się Bramo Bliźniąt: Gemini! – Tuż przed nią pojawiły się bliźniacze duchy. – Zmieńcie się w Erzę! – Nakazała. Tak zrobiły.

- A to ciekawe.. – Rzucił przeciwnik, z którym przyszło się im zmierzyć. Miał białe, związane w kocyk włosy oraz czarne oczy. Przedstawił się jako Shugo Toudou. – Nie wiem, czy będę w stanie zaatakować tak piękne ciałka. – Uśmiechnął się zadziornie do magini Gwiezdnej Energii.

- Nie patrz tak na Lucy! – Wrzasnął Duch Leo.

- Oh.. kochasiu, znikaj! – W stronę Lwa pomknęła kula ognia.

- Loki! – Krzyknęła przerażona blondwłosa. – Loki.. – Powtórzyła z rozpaczą w głosie. Z jej oczu polały się łzy. Szybko je otarła i spojrzała na przeciwnika z nienawiścią.

- Podoba mi się to spojrzenie. – Rzekł białowłosy.

- Jesteś potworem! – Krzyknęła zła i ruszyła w jego stronę, porywając miecz, trzymany przez Gemini. Zamachnęła się, jednak spudłowała. Chaotycznie wymierzała kolejne ciosy, a on ich unikał. W końcu podcięła mu nogi i znów się zamachnęła, odcinając mu tym samym rękę. Zdyszana, odskoczyła do tyłu.

- Ty.. suko.. – Warknął, posyłając jej pełne nienawiści spojrzenie. Jednak po chwili to spojrzenie zmieniło się w poważne, aż w końcu na jego twarzy zagościł delikatny uśmiech. – Ale nawet z jedną ręką jestem w stanie używać magii. Tym razem pokaże Ci na co mnie stać. To będzie sto razy gorsze, od tego co właśnie doświadczyłaś.. – Dodał po chwili i nie czekając ani chwili dłużej, kilkaset wodnych ostrzy ruszyło w jej stronę i jej ducha. Heartfillia syknęła z bólu, gdy kilka ciosów zraniło jej ciało. Gorące.. i ostre.. – Złapała się za krwawiące udo. – Połączenie wody, powietrza i ognia. – Wytłumaczył. – Boli? To może teraz spróbujemy czegoś bardziej mocniejszego? – Rzekł z przekąsem i po chwili poraził ją piorun, tak samo jak i jej ducha, który po tym ataku znikł.

- Gemini.. – Wyszeptała półprzytomna, zwijając się na trawie. Kątem oka widziała leżącą nieopodal Tytanię. – Erza.. przepraszam.. nadal jestem słaba..

- Co tam mamroczesz? – Toudou podszedł do magini, chwycił ją za włosy i rzucił kilka metrów dalej. – Masz rację. Jesteś słaba. Jak ktoś taki jak Ty mógł zostać magiem? I to jeszcze Fairy Tail? – Znów podszedł do leżącej blondwłosej i przydeptał jej rękę, na której znajdował się jej gildyjny znak. – Jesteś ścierwem! Musisz zginąć! – Krzyczał, nadal miażdżąc jej rękę. Ta nawet nie wydawała już z siebie żadnych okrzyków bólu. – Co jest Wróżko? Zdechłaś już? – Kucnął przed nią, jednak to był jego błąd, gdyż w ręku trzymała złamany miecz i przebiła nim chłopaka. – C-co.. j-jak to możliwe.. – Splunął krwią i upadł na kolana.

- Jednak nie jestem jeszcze taka słaba.. – Rzekła, podnosząc się na łokciach. Po chwili przymknęła oczy i zaczęła recytować pewną formułkę:

Zajrzyj w niebiosa, otwórz je na oścież...

Poprzez poświatę wszystkich gwiazd na nieboskłonie,

Pozwól im siebie poznać, poprzez mnie...

O Tetrabibliosie...

Jam ta, która gwiazdami włada...

Uwolnij swą postać, swą wrogą bramę.

Niech 88 znaków...

Zabłyśnie

URANOMETRIA!  

Oczy Heartfilli zmieniły barwę na złotą, a jasny promień wystrzelił wprost na przeciwnika, niszcząc również większość lasu. Po wypowiedzianym zaklęciu, oczy dziewczyny znów odzyskały swoją barwę. Rozejrzała się dookoła, dysząc ciężko. Białowłosy leżał nieprzytomny kilkanaście metrów dalej.
- Udało mi się.. - Wyszeptała. - Udało.. - Usłyszała klaskanie gdzieś. To trzeci członek gildii Laughnig Coffin. Z podziwem przyglądał się jej.
- Brawo.. brawo.. brawo.. - Rzucił. - To teraz moja kolej? Która z Was chętna jako pierwsza, by zginąć? - Obdarzył i ją i nieprzytomną szkarłatnowłosą poważnym spojrzeniem. - To może zacznę od niej? - Swoje kroki skierował w stronę Tytanii.
- Zostaw ją! - Krzyknęła blondwłosa. Z trudnościami wstała i chwiejnie podeszła do przyjaciółki. Stanęła przed nim twarzą w twarz, dysząc ciężko.
- No dobrze.. to zacznę od Ciebie. - Odszedł kilka kroków do tyłu i wyciągnął ręce przed siebie.
- Wiążący Wąż! - Usłyszeli, a ciało przeciwnika zesztywniało. Tuż przed blondwłosą ukazała się zamaskowana postać w płaszczu.
- K-kim jesteś? - Tylko tyle zdążyła powiedzieć Heartfillia, bo po wypowiedzeniu tych słów, padła na trawę nieprzytomna.




Uhhh.. nawet nie wiecie ile ja się męczyłam z tym rozdziałem! Ale było warto ^^ Jestem z tego rozdziału baaardzo zadowolona, i to bardzo! Ahh nie mogę wyjść z podziwu xD
Co więcej.. to Lucindzie miałam odciąć rękę, ale cóż.. czułam, że pewnie byście mnie później z włóczniami, toporami i innymi rzeczami gonili, więc co tam dla takiego złego maga? ^^ jemu to i tak już na 'rekę' ^^ haha
Mam nadzieję, że i Wam przypadnie to do gustu xD
Liczę na liczne komentarze ;P
Przepraszam, że nie pisałam ostatnio, jednak choroba robi swoje.. taa.. mam antybiotyk i jeszcze jakieś tabletki, po których czuję się senna, więc sorki.. ale dziś udało mi się naskrobać rozdział, to się liczy! ^^

Buźka Mordki ;*