40. Pelargonia i ruiny.

Późnym wieczorem wróciła do gildii. Ledwo przekroczyła próg, a już podbiegł do niej Smoczy Zabójca.

- Gdzieś Ty się podziewała? – Pytał ze zdenerwowaniem.

- Byłam w Domu Dziecka. – Odpowiedziała mu obojętnie.

- Nadal jesteś zła za to, co powiedziałem wczoraj?

- No weź, nie jestem aż tak małostkowa. – Wyminęła chłopaka i podeszła do baru, prosząc przy tym o szklankę wody. – Ale masz rację. Biorę się za siebie. – Dodała, gdy tylko chłopak do niej dołączył.

- Co masz na myśli?

- Zobaczysz za kilka tygodni jak będę wyglądać. – Poruszała zabawnie brwiami i uśmiechnęła się delikatnie. – Jak bogini. – Chłopak już chciał coś powiedzieć, jednak został trafiony krzesłem i zapalając swoje ciało, ruszył w tłum. – Idę do domu. – Rzekła do białowłosej barmanki i wyszła z gildii. Wychodząc, natknęła się na Tytanię.

- Już wychodzisz? – Spytała.

- Jak widzisz. Byłam dzisiaj w sierocińcu i trochę mnie tam wymęczyli.

- Rozumiem..

- Erza. Dziękuję Ci. – Rzuciła.

- Za co?

- Za to, że nie powiedziałaś nikomu o tym, że odzyskałam moc. Co więcej.. mam prośbę. Chciałabym udać się na misję, by sprawdzić swoje umiejętności.. tak dawno ich nie używałam. Czy mogłabyś załatwić mi jakąś misję?

- Jasne. Nie martw się. Sama chętnie bym się na jakąś przeszła, więc pójdziemy razem.

- Fantastycznie. Bardzo Ci dziękuję! – Wymieniły się uśmiechami i każda poszła w swoją stronę. Heartfillia w stronę domu, a szkarłatnowłosa do gildii. Blondwłosa odchodząc, znów poczuła na sobie czyjś wzrok. Nie chciała poznać po sobie, że jest tym faktem bardzo zaniepokojona, lecz póki co, nie chciała nikomu o tym wspominać. Może to tylko moja wyobraźnia? Wzruszyła ramionami i spacerkiem poszła do domu i przebrała się w luźniejsze ciuchy. Kolejny dzień ćwiczeń. Postanowiła dać z siebie wszystko i się nie poddawać. Wzięła odprężającą kąpiel i zasnęła.

Ranek wyglądał tak samo jak poprzedni. Gdy już wykonała wszystkie czynności, ruszyła w stronę gildii. Zanim tylko tam weszła, słyszała kłócących się przyjaciół.

- Erza! Idę z Tobą na misję! – Krzyczał Salamander.

- Nie ma takiej opcji! To łatwa misja, bez problemu ją wykonam.

- Mówiłaś, że z kimś idziesz. – Wtrąciła się białowłosa barmanka.

- To prawda. – Rzekła ze stoickim spokojem.

- To dlaczego ja nie mogę też iść?! – Upierał się różowowłosy.

- Bo wszystko niszczysz! Poza tym.. ta misja nie opiera się na żadnej walce, więc będziesz się tylko nudził.

- A z kim idziesz? – Spytał, gdy już zmierzała ku wyjściu.

- To tajemnica. Ta osoba prosiła mnie o dyskrecję. – Puściła mu oczko i wyszła. – O, długo tu jesteś? – Spytała, gdy tylko zauważyła siedzącą przed gildią blondwłosą.

- Nie długo, ale dziękuję że spławiłaś Natsu.

- Nie ma problemu. A tak właściwie, to dlaczego nie chcesz, by wiedzieli o tym, że odzyskałaś moc?

- Dopóki nie będę pewna, że jestem wystarczająco silna, nie będę im nic mówić. Rozumiesz? Dzięki tej misji właśnie chcę zobaczyć czy jestem ‘sprawna’, by ich chronić.

- Teraz rozumiem. To co, idziemy?

- Aye! – Rzekła udając Happiego i razem ruszyły w stronę stacji.

Pociąg nadjechał bardzo szybko i dziewczyny zajęły wyznaczone miejsca.

- To na czym polega nasza misja? – Spytała Heartfillia, gdy już wygodnie rozsiadły się w pociągu.

- Mamy udać się do ruin i odnaleźć jedyne wydanie książki.

- Ruiny? Książka? Na co to komu?

- Z tego co kojarzę nazwisko, to bardzo bogaty człowiek. Jest maniakiem książkowym. Zbiera tylko pojedyncze egzemplarze. Bardzo dobrze płaci. 300 000 klejnotów na osobę. – Źrenice blondwłosej powiększyły się dwukrotnie.

- To musi być naprawdę coś bardzo cennego, ale po tym wszystkim, mam jakieś przeczucia, że jest jakiś haczyk.

- To się okaże. Jedziemy najpierw do zleceniodawcy dowiedzieć się czegoś więcej o tej książce.

- Rozumiem.. – I resztę drogi przemilczały. Gdy już wysiadły na stacji w mieście Geranium (ang. pelargonia), udały się do posiadłości Pana Kazuki. Na blondwłosej miejsce nie zrobiło większego wrażenia. Scarlet zaś wydawała się być gdzieś w odległym, tylko znanym jej świecie. Heartfillia zastukała kilkakrotnie w duże drewniane drzwi i już po chwili w progu stanęła wysoka kobieta w stroju pokojówki. Miała zielone włosy spięte w wysokiego koka. Jej oczy były koloru brązowego, a na nosie widniały okulary.

- Magowie? – Spytała ochrypłym głosem. – Zapraszam. – Otworzyła szerzej drzwi, a maginie weszły do środka. – Proszę za mną. – Rzekła chłodno i zaprowadziła je do gabinetu, gdzie właśnie siedział ich zleceniodawca.

- Dzień dobry! Nie spodziewałem się, że na to zadanie pojawią się tak piękne kobiety! – Rzucił od razu, gdy tylko weszły do pomieszczenia. Wysoki, bardzo dobrze zbudowany mężczyzna w garniturze wlepiał w nie swoje niebieskie jak ocean oczy, co wywołało u dziewczyn dyskomfort. – Przepraszam! Gdzież moje maniery! Nazywam się Ru Kazuki. Miło mi Was poznać! – Dodał, kłaniając się delikatnie.

- Może przejdźmy od razu do wytłumaczenia jakiej książki mamy szukać? – Rzekła zniecierpliwiona blondwłosa.

- No już, już.. zależy mi na czasie, ale może porozmawiajmy najpierw? – Starał się jakoś załagodzić sytuację, jednak widząc srogie spojrzenie Tytanii i Heartfilli, wzdrygnął się. – No dobrze.. – Podrapał się w tył swojej bujnej, czarnej czupryny. – Ta książka jest dla mnie bardzo ważna. Znajduje się ona na drugim końcu miasta w ruinach, gdzie niegdyś mieszkali moi przodkowie. Jest to ‘magiczna książka’.

- Magiczna książka? – Powtórzyła szkarłatnowłosa.

- Tak. Napisał ją mój dziadek – mag. Zamieścił tam swoje wszystkie przygody. Znajdują się tam też zaklęcia.. zapomniana magia. Teraz rozumiecie, dlaczego ta książka jest dla mnie ważna. Nie mogę pozwolić, by wpadła w jakieś niepowołane ręce.

- Dlaczego więc dopiero teraz chce Pan ją odzyskać?

- Dziadek zmarł niedawno. Przez ostatnie lata mieszkał tutaj, bo dom, w którym mieszkał został zniszczony. Był w śpiączce. Na łożu śmierci wyznał, że pragnie, by ta książka była w tym domu. U mnie. 

- Rozumiem.. czyli nikt wcześniej nie wiedział o istnieniu tej książki?

- Nikt. Jego żona zginęła właśnie w tym domu, a on w ciężki stanie trafił do szpitala, a później tutaj.

- Dobrze, w takim razie odnajdziemy tą książkę. – Rzekła pewnie Scarlet. – Idziemy Lucy. – Dodała do przyjaciółki i wyszły. Miasteczko wydawało się ogromne. Tak samo jak Magnolia. Wiele domów i ludzi na ulicach. – Trochę nam zajmie dotarcie na koniec miasta. – Odezwała się po chwili. Heartfillia nie odezwała się ani słowem. Dopiero ręka na jej ramieniu, wyrwała ją z zamyśleń. – Coś się stało? – Spytała z troską.

- Nie.. po prostu myślałam, że na tej misji wykażę się, powalczę, ale widzę, że nic z tego.. – Odparła smutno.

- Od kiedy tak palisz się do walki?

- Znasz odpowiedź na to pytanie.. – Westchnęła ciężko. – Eh.. najwyżej później wyzwę Cię na pojedynek, tak jak niekiedy Natsu i sprawdzę swoje umiejętności. – Dodała później pół żartem, pół serio.

- Oh.. to dobry pomysł. – Uśmiechnęła się chytrze pod nosem.

- Ż-żartowałam.. – Rzekła wystraszona, widząc jej przeraźliwy błysk w oku. Dalej już nic nie mówiły. Obserwowały miasteczko i ludzi, którzy wesoło dreptali po uliczkach. Blondwłosa zatrzymała się.

- Co jest? – Spytała Tytania.

- Tak jakoś.. miałam wrażenie, że ktoś nas obserwuje. – Odpowiedziała cicho. – Nie wiem.. odkąd odzyskałam moce, czuję jakby coś się we mnie zmieniło. Mam jakieś dziwne odczucia.

- Nie martw się na zapas Lucy. Później sprawdzimy, czy faktycznie coś się zmieniło. – Szkarłatnowłosa uśmiechnęła się przyjacielsko do dziewczyny. – A teraz chodźmy, nie ma czasu. – Ponagliła ją. Godzinę później były już na miejscu. Musiały przejść przez las, by dostać się do owych ruin. Z tego co zauważyły, mieszkańcy, omijają las szerokim łukiem. – To do roboty. – Rzekła hardo przed wejściem do jakże dobrze trzymających się jeszcze ruin.

- A dokąd to Panie się wybierają? – Usłyszeli za sobą. Odwróciły się i stanęły w pozycji obronnej. Tuż przed nimi stało trzech mężczyzn.

- Kim jesteście i czego tu chcecie? – Spytała Scarlet.

- Drogocennej książki. – Odpowiedział jeden z nich.

- Książki? – Powtórzyła Heartfillia. – Skąd o niej wiecie?

- Wieści szybko się rozchodzą. – Rzucił drugi. – Zamierzamy ją odnaleźć a potem dostać nagrodę.

- Jesteście z jakieś gildii?

- O tak.. Laughing Coffin. Słyszeliście?

- Laughing Coffin.. – Powtórzyła szeptem Scarlet. – Z tego co wiem to ta gildia nie jest oficjalna, ale już cieszy się złą reputacją. – Dodała.

- Erza, co Ty mówisz? – Rzuciła blondwłosa.

- Niszczą wszystko, gdzie tylko się pojawią. Mordują tych, którzy się im przeciwstawią.. – Zaczęła wymieniać.

- Mów dalej Skarbie.. To miód na nasze uszy. – Uśmiechnął się złowieszczo jeden z nich. – To co? Łączymy siły i razem odnajdujemy książkę, czy..~

- Oczywiście, że się na to nie zgadzamy! – Krzyknęła blondwłosa. – Co Wy sobie w ogóle myślicie? – Zbulwersowała się.

- Oh no to mamy problem.. Szkoda będzie zmasakrować tak piękne ciałka. – Westchnął jeden. – Chociaż jedno z nich jest ponad normę.. – Mówiąc to, zerknął w stronę magini Gwiezdnej Energii.

- I sama widzisz?! – Skierowała swoją złość w stronę Tytanii. – Nawet oni sugerują, że jestem gruba!

- Koniec tej komedii.. zaczynamy zabawę! – Rzekł poważnie mężczyzna.

- Bardzo chętnie. – Uśmiechnęła się Erza. – Zbroja Czarnego Skrzydła! – Krzyknęła, a jej codzienna zbroja zmieniła się.

- Otwórz się bramo Lwa: Leo! – I tuż przed dziewczyną pojawił się przyzwany przez nią Duch. Dwóch z mężczyzn stanęło w obronnej pozycji, a trzeci oparł się wygodnie o drzewo i z uśmiechem obserwował swoich towarzyszy.

No i takie.. emm.. w sumie to nie wiem co mam napisać, ale szczerze jestem poruszona samymi odpowiedziami ‘Tak!’ w ankiecie ^^ Jesteście wprost kochani! ;*

Ale wiecie? DOBRA WIADOMOŚĆ (albo nie) jest taka, że chyba jednak nie zakończę na 45 rozdziałach.. oj chyba nie po tym, co właśnie się dzieje w tym opowiadaniu xD hehe.. tak że możecie być spokojni, bo to opowiadanie się jeszcze nie kończy ;3 no i jeszcze ten komentarz Beaty Metallici (nie umiem odmienić) .. ostatecznie te widły mnie przekonały do zmiany decyzji.. haha ;P

P.S. Tak, że w takim wypadku usuwam ankietę, bo widzę, że nie ma ona sensu ;)

Dziękuję Wam za miłe słowa Mordki moje! <3