38. Odjazd i przyjazd.

Nie wiedział już w który kąt się podziać. Z sekundy na sekundę czuł, że źle postąpił, wyżywając się tak na niej. Mógł porozmawiać spokojniej. Już na starcie wszystko zniszczył. Męczyło go to niemiłosiernie. Nie lubił się z nią kłócić. Kochał ją. A te pięć miesięcy spowodowane jej nieobecnością, wydawały się dla niego wiecznością. Było już późno. Na niebo zostało wysypane mnóstwo gwiazd. Każda z nich przypominała mu właśnie ją. Jego osobistą, chodzącą gwiazdę, która świeciła dużo jaśniej od tych na niebie. (Rany, to ja jestem aż tak romantyczna? ^^) W końcu wolnym krokiem już ruszył w kierunku swojego domu. Tuż za nim leciał Happy, który przyglądał się zamyślonemu (taaa.. wiem.. ;P) Salamandrowi.

- Natsu? Wszystko gra? – Głos Exceeda przywrócił go w większym stopniu do rzeczywistości. – Myślenie do Ciebie nie pasuje. – Stwierdził, rozładowując napięcie. Chłopak tylko cicho mruknął coś pod nosem na złośliwą uwagę. – No ja Cię nie rozumiem! – Krzyknął po chwili. – Powiesz mi, co się stało?

- Happy.. to mój problem.. – Odezwał się w końcu i wysilił się na uśmiech. – Masz ochotę na rybkę?

- Co za głupie pytanie! – Oburzył się kot. – Kto ostatni ten sprząta! – Krzyknął i tyle go widział. Różowowłosy miał chwilę ciszy. Nie zależało mu na tym, czy będzie musiał sprzątać czy zrobić cokolwiek innego. Kilka minut później znalazł się w swoim małym, ale jakże przytulnym domku. – Sprzątasz! – Skwitował wesoło latający towarzysz.

- Jasne. – Rzucił tylko i upadł na hamak. Happy ciężko westchnął i podleciał do przyjaciela, który leżał odwrócony do niego plecami. Pogłaskał go po głowie i odleciał gdzieś w swój kąt.

Poranek dla blondwłosej był przyjemny, jednakże czuła jak pieką ją oczy. Zdawała sobie sprawę, że to przez ten wczorajszy płacz. Chwiejnie ruszyła w stronę łazienki. Wczorajszy dzień w deszczu widać niekorzystnie wpłynął na jej zdrowie. W skroniach jej pulsowało, a w gardle niemiłosiernie drapało.

- Jeszcze tego mi brakowało. – Wychrypiała do lustra. Jej cera była blada, a oczy zaczerwienione. Przemyła twarz chłodną wodą i przebrała się w codzienne ciuchy. Nie czuła się najlepiej, to było pewne. Gdy tylko odsłoniła zasłony, bezlitosne promienie słońce, raziły ją. Miała ochotę znów położyć się do łóżka, jednak nie mogła teraz siedzieć w domu jak jakiś Pustelnik, a zrobić coś ze swoim życiem. Zmienić coś. Wyciągnęła białą kartkę z szuflady i napisała na niej parę słów.

‘Erza,

Zapewne to Ty czytasz ten list.

Dziękuję za wczoraj. Za rozmowę i za Twoją obecność.

Teraz jestem w drodze do domu..

Chcę zobaczyć ojca.

Martwię się o Jego stan zdrowia.

Wrócę jak najszybciej. Obiecuję.

Lucy’

Tyle wystarczyło jej napisać. Znała Tytanię nie od dziś, więc wiedziała, że zrozumie jej zachowanie. Przyczepiła do paska pęk kluczy, a do ręki wzięła małą torebkę i zarzuciła ją sobie przez ramię. Spacerkiem wyruszyła z mieszkania w stronę stacji. Nie musiała długo czekać na pociąg w upragnione miejsce.

- Lucy! – Krzyknął radośnie mężczyzna, gdy tylko zobaczył swoją pociechę. Przytulił ją mocno do piersi i za nic w świecie nie miał zamiaru puszczać.

- T-tato.. dusisz mnie. – Jęknęła. Poluźnił uścisk. – Cieszę się, że Cię widzę. – Rzekła szeptem.

- Co się z Tobą działo przez ten czas?

- Ciężko mi to wyjaśnić..

- Teraz to jednak nie ważne. Jesteś tutaj. Cała i zdrowa. Znowu jesteś przy mnie.

- Jestem.. – Głowa rodziny Heartfillia po chwili wypuścił córkę z objęć. Widział, że nie jest z nią najlepiej. Była blada. Nakazał Pani Spetto szybsze przygotowanie obiadu, po czym sam zmusił swoją pociechę do zjedzenia posiłku. Jej samej ciężko było w to uwierzyć, jednak skonsumowanie obiadu, dobrze na nią wpłynęło. Czuła się o niebo lepiej niż rano.

- Na ile zamierzasz zostać? – Spytał Jude po skończonym posiłku?

- Chcę wrócić jeszcze dzisiaj do Magnolii.. Mam wiele spraw do załatwienia.. do wytłumaczenia. Im wcześniej to zrobię, tym lepiej.

- Rozumiem. Cieszę się, że Cię widzę.

- Ja również się cieszę widząc Cię zdrowego. Pełnego sił. – Brązowooka po raz pierwszy dzisiejszego dnia uśmiechnęła się szczerze.

W gildii.

Było już popołudnie. Każdy z magów rozmyślał, kiedy zobaczy blondwłosą maginię, która zniknęła na kilka miesięcy bez słowa. Tytania siedziała przy barze, zajadając się ciastem truskawkowym.

- Co z Lucy? Dlaczego nie przychodzi do gildii? – Obok niej usiadł mag lodu ze strapioną miną.

- Lucy znowu wyjechała. – Rzekła, połykając kolejny kęs słodkiej rozkoszy.

- Jak to wyjechała? – Uniósł się Fullbaster, zwracając przy tym uwagę większości magów. – Dopiero co wróciła i znów wyjechała? – Szepnął spokojniej.

- Byłam u niej niedawno w mieszkaniu. Zostawiła list, że jedzie odwiedzić ojca, bo się martwi. Dodała, że wróci jak najszybciej. Myślę, że chce wrócić jeszcze dzisiaj i spotkać się z nami. – Rzekła pokrzepiająco i wróciła do zajadania smakołyka. Mag lodu mimo tego, czego się dowiedział, był niespokojny. Tęsknił za nią. Chociaż pogodził się z porażką w dążeniu do jej serca, nadal była dla niego bardzo ważna. Teraz najbardziej było mu żal różowowłosego, który to od samego rana siedział na schodach i dosłownie zamknął się w sobie. Doskonale pamiętał wczorajszą scenę złości Salamandra. Tak. Był przy tym. Gdy tylko wybiegł niespodziewanie z gildii, ten ruszył za nim i go śledził. Po tym całym incydencie, chciał go go jakoś sprowadzić ‘na ziemię’, bo zachowywał się jak nie on. Niestety, wychodziło mu to z marnym skutkiem. Sam miał ochotę nakrzyczeć na blondwłosą, jednak powstrzymał się.

- Znowu mnie opuszczasz? Jesteś pewna, że nie chcesz zostać do rana? Jest ciemno.. nie będziesz się bała wracać sama? – Marudził mężczyzna, który to odprowadzał córkę na dworzec.

- Wszystko w porządku, tato. – Odpowiedziała mu, śmiejąc się. – Wrócę tutaj, gdy tylko ułożą mi się tam sprawy. – Dodała poważniej na stacji.

- Rozumiem. W takim razie będę niecierpliwie wyczekiwał Twojego przyjazdu.

- Dziękuję tato. – Uściskała rodzica na do widzenia i wbiegła do maszyny. Zajęła swoje wyznaczone miejsce tuż przy oknie i pogrążyła się w zadumie.

Podróż minęła jej bardzo szybko. Mimo później już pory, postanowiła w końcu pokazać się w gildii. Chociaż rozum mówił co innego, to serce i nogi właśnie pokierowały ją w tamtą stronę. Im była bliżej siedziby, tym bardziej jej serce zaczęło bić szybciej, a jej złe samopoczucie wracało.

- Wróciłam. – Rzekła drżącym tonem, gdy tylko przekroczyła próg gildii. Kilkadziesiąt par oczu patrzyły wprost na nią z niewiadomymi dla niej uczuciami. Było cicho. Tak cicho, że Heartfillia zastanawiała się czy nie uciec jak najdalej. Co sobie wyobrażała wracając po tak długim czasie? Otwartych ramion, łez szczęścia, uśmiechów, słów otuchy? Teraz miała pustkę w głowie. Denerwowała się z każdą sekundą, a na jej czole wystąpiły pierwsze krople potu. Błagam.. powiedzcie coś.. – Ścisnęła mocniej dłoń na pasku torebki i czekała.

- W końcu jesteś. – Odezwał się pierwszy Fullbaster. Podszedł do niej z rękoma w kieszeniach i z poważną miną. Wbiła wzrok w ziemię. – Nie przytulisz mnie? – Spytał po chwili z uśmiechem. Nie musiał długo czekać, bo dziewczyna po chwili wtulała się w jego nagi tors, szlochając. (omnomomnom.. *o*)

- Gray.. – Tylko tyle zdążyła z siebie wykrztusić, bo po chwili poczuła kolejne ramiona obejmujące ją. – Laxus.. – Po nim pojawili się kolejni uradowani magowie, którzy nie mogli odpuścić sobie takiej okazji.

- Witaj z powrotem Lucy. – Usłyszała po kilku minutach spoza tłumu. Dobrze znała ten głos. Głos Mistrza gildii.

- Dlaczego? – Wyszeptała. – Dlaczego wciąż mnie tak ciepło witacie, chociaż zrobiłam tyle złego? – Spytała przez łzy.

- O to chodzi w rodzinie.. żeby wybaczać sobie każdy błąd. – Odpowiedział. Brązowooka upadła na kolana i rozkleiła się na dobre.

- D-dziękuję.. – Rzuciła.

- A teraz otrzyj te łzy, bo urządzamy imprezę! Dla Ciebie! – Rzekł wesoło Dreyar i po chwili dało się słyszeć radosne śpiewy magów.

Po godzinie i blondwłosej udzielił się wesoły humor. Mieć taką rodzinę to skarb. Mimo tego, iż na ustach miała uśmiech, w sercu czuła ból i pustkę. Rozglądała się dookoła, jednakże nigdzie nie mogła znaleźć ‘powodu’ swojego wewnętrznego smutku. W środku powoli robił się zaduch. Postanowiła wyjść na zewnątrz. Ku jej zdziwieniu siedział tam różowowłosy. Wzrok miał wbity w ziemię. Niepewnie usiadła na ławce obok niego.

- Przepraszam Natsu. – Odezwała się pierwsza, nie spoglądając nawet na niego, a na czubki swoich butów. – Masz całkowitą rację. Wiem, że jestem okropna, jestem głupia, jestem egoistką..

- Lucy.. – Szepnął chłopak i podniósł głowę.

- Jestem słaba, jestem beznadziejna..

- Lucy.. – Powtórzył głośniej.

- Nie wiem czym sobie zasłużyłam na takie dobre traktowanie z Waszej strony..

- Lucy.. – Chłopak mimo, iż tracił cierpliwość, uśmiechał się.

- Powinnam była ~ .. – Nie zdążyła dokończyć, gdyż Dragneel wpił się łapczywie w jej usta. Zszokowana blondwłosa patrzyła na chłopaka z szeroko otwartymi oczami.

- Zamknij się w końcu. – Rzekł z uśmiechem, gdy tylko się od niej ‘oderwał’. – Zgadzam się ze wszystkim co właśnie powiedziałaś, ale i tak bardzo Cię kocham. – Posłał jej szeroki uśmiech, a ona właśnie analizowała każde słowa przez niego wypowiedziane.

- Kochasz mnie? Po tym wszystkim? – Spytała niedowierzając.

- Dlaczego masz wątpliwości?

- Lisanna.. – Szepnęła. – Widziałam, jak się obejmujecie i ten Twój uśmiech..

- To nieporozumienie. Traktuję ją TYLKO jako przyjaciółkę. Chciała mi pomóc, bo wie jak bardzo mi na Tobie zależy. – Odpowiedział jej, a ona z każdą chwilą czuła się jak największa idiotka. Miała ochotę zakopać się gdzieś głęboko pod ziemią.

- Przepraszam.. – Znowu rzuciła szeptem i po chwili to ona przybliżyła się do chłopaka i pocałowała go. Tak namiętnie, z czułością. To była jej chwila. Jedna z najbardziej szczęśliwych i za nic w świecie nie chciała by się skończyła.

Nioh, nioh, nioh *.*

Świeżutki rozdział na początek weekendu! I to jaki! Ha! No palce lizać.. xD

Chociaż może nie będę się tak bardzo nakręcać.. ^^

No i patrzcie jak wszystko się ładnie układa..

Jestem pewna i to nawet w 100%, że bardzo, ale to bardzo spodobała Wam się końcówka xD

Ahh.. nie dziękujcie.. znam Wasze gusta.. yohohohohohohoho ;P

Buuuziaki ;* Kooocham Was! <3

Zapomniałabym! Nadal zapraszam na http://nasza-historia.pun.pl/ i do udziału w tworzeniu własnej historii Fairy Tail xD Zostań wybranym bohaterem Fairy Tail lub stwórz własną postać! ^^ ;*