23. Lokaj i gazeta.

- Jak już się domyśliliście.. jestem magiem. – Zaczął, gdy tylko przekroczyli próg pokoju.

- I to nie byle jakim. Podobno byłeś niesamowity. – Rzekła blondwłosa.

- Racja. Podobno. – Uśmiechnął się pod nosem. – Jednak z powodu pewnego incydentu, musiałem się jakoś ukryć. Nie chciałem umierać. W nocy zbudowałem Schody Czasu.. myślałem że cofnę się w czasie, a tu nagle znalazłem się w przyszłości. W tym dworze. Sam byłem w szoku. Nim się zorientowałem, ojciec Pani Kikkuchi nim zmarł, przydzielił mi rolę lokaja w tym dworze. Tylko on wiedział o tych drzwiach i widział ten moment, gdy się pojawiłem w zachodnim skrzydle.

- Dlaczego te drzwi nie zniknęły, gdy tylko się tu pojawiłeś?

- Pomyślałem, że skoro wejście na zachodnie skrzydło jest zabronione, to nikt nie będzie tam się udawał. Myliłem się. Niestety, gdy chciałem je zniszczyć.. nie dałem rady. Nie można się ich pozbyć.

- Powiedz.. co z tymi ludźmi, którzy tutaj przybywali? Gdzie oni są? Nasza misja polega właśnie na odnalezieniu ich. – Zaczęła blondwłosa i pochyliła się nad siedzącym lokajem.

- Oni..

- Weszli przez te drzwi, prawda? – Dokończyła za niego.

- Tak.

- Dlaczego więc nie mogą wrócić?

- Nie byli magami. Nie znają się na tym.

- Istnieje możliwość, że wszyscy są w 666 roku?

- Niestety nie mogę potwierdzić.. Każdy z nich może znajdować się w różnym roku i w innym miejscu. – Ta informacja wstrząsnęła magami.

- Czyli ci ludzie.. nigdy nie wrócą do domów? – Wydedukował po chwili mag lodu.

- Wątpliwe.. przy odrobinie szczęścia może się im udać.

- Jak mogłeś.. – Zaczęła blondwłosa szeptem. – Jak mogłeś pozwolić tym ludziom wejść do zachodniego skrzydła? – Chwyciła lokaja za kołnierz garnituru i spojrzała na niego gniewnie.

- Dostali ostrzeżenie na samym początku. Głupota ich tam zaprowadziła. – Odpowiedział spokojnie.

- Jak możesz mówić to tak beztrosko?! – Wrzasnęła znowu.

- Lucy, uspokój się.. – Tytania położyła rękę na ramieniu przyjaciółki.

- Jak mogę się uspokoić? Ci ludzie są w nieznanych sobie czasach, a ja mam być spokojna? Są bezbronni. Co my powiemy Burmistrzowi?

- Nie możecie powiedzieć nikomu, co tu się znajduje. – Wtrącił Touma.

- A to niby dlaczego?

- Gdy ludzie z zewnątrz się o tym dowiedzą, będą chcieli zburzyć Smoczy Dwór. Gdy to zrobią, wszystko przepadnie. Szansa na powrót tych ludzi.. tutaj znajduje się część historii ludzkości i smoków.

- Co my powiemy Burmistrzowi? – Powtórzyła znowu.

- Coś wmyślimy.. – Zaczęła Scarlet. – Na przykład powiemy, że nie udało nam się ich odnaleźć, że to niewykonalne zadanie. Zawaliliśmy.

- No ale ci ludzie..

- Lucy, to nie nasza wina.. nic już nie możemy z tym zrobić.

- Cholera! – Wrzasnęła.

- Skoro to już koniec przesłuchania.. pójdę sobie. I Wam również radzę udać się z powrotem do domu.

- Nie boisz się, że wydamy Cię Radzie?

- Jest 787 rok. Myślisz, że oni w to uwierzą, że człowiek, który ponad 100 lat temu wymordował niewinnych ludzi, wciąż żyje i ma się świetnie?

- Nie zastanawiałam się wcześniej nad tym.. jak to możliwe, że wyglądasz tak.. młodziej?

- Magia. – Rzucił tajemniczo i zatrzasnął a sobą drzwi.

- No i co teraz zrobimy?

- Chyba nic tu po nas. – Odezwał się Salamander po raz pierwszy. – Myślałem, że sobie trochę powalczę tutaj, ale jednak nic z tego.

- Wracamy do domu. – Dorzucił Fullbaster.

- Chyba jednak nie ma innego wyjścia. – Dodała Tytania. Blondwłosa spojrzała na przyjaciół zaskoczona, którzy zaczęli zbierać swoje rzeczy. Czyli tak to się wszystko zakończy? – Lucy posmutniała i sama zaczęła pakować ubrania do walizki.

Ostatnią noc jeszcze spędzili w dworze. Jedna z dziewczyn. Mianowicie magini Gwiezdnej Energii rozmyślała nad całą tą sytuacją. Nie mogła się pogodzić z myślą, że nie może komuś pomóc. Dopiero nad ranem zmrużyła na chwilę oczy.

Gdy magowie się obudzili, od razu skierowali się na dół, by pożegnać się z Panią dworu i podziękować za gościnę.

- Już wracacie? – Pani Kikkuchi wyraźnie była zaskoczona decyzją magów.

- Niestety. Widzi Pani, obowiązki wzywają nas do Magnolii. – Wyjaśniła grzecznie Tytania.

- Rozumiem. Szkoda, było mi bardzo miło Was tutaj gościć.

- Nam również było przyjemnie. Może jeszcze kiedyś odwiedzimy Smoczy Dwór.

- Zapraszam! – Krzyknęła uradowana. – Nie zdążyłam poopowiadać różnych historii na temat tego dworu.

- Jeszcze będzie okazja. Na pewno. A teraz już czas na nas. Dziękujemy serdecznie za gościnę. – Uśmiechnęła się Scarlet. Tak samo jak reszta drużyny.

- Bezpiecznej podróży. – Odpowiedziała rudowłosa kobieta.

- Odprowadzę Państwa do drzwi. – Rzekł ni stąd ni zowąd lokaj, który nagle pojawił się za plecami Pani dworu. Magowie w milczeniu dali mu się zaprowadzić. – Mam nadzieję, że to co się stało w Smoczym Dworze, również tu zostanie. – Spojrzał poważnie na magów, którzy przekroczyli główny próg.

- Smoczy Dwór jest bezpieczny. – Odpowiedziała mu szkarłatnowłosa.

- Bezpiecznej podróży. – Powtórzył słowa Pani Kikkuchi i zamknął ciężkie drewniane drzwi.

- No to wracamy i dostajemy burę od Burmistrza i Mistrza. (Dziwnie zabrzmiało ^^) – Rzucił mag lodu i ruszyli tą samą ścieżką, którą tu przyszli. Blondwłosa leniwie szła z samego tyłu z wzrokiem wbitym w ziemię i smutną miną, co zauważyli wszyscy, jednakże nikt nie śmiał się odezwać w tej chwili. Wiedzieli jak przyjaciółka nakręciła się na tę misję i chciała dać z siebie na niej wszystko. Wszystko legło niestety w gruzach.

Salamander, gdy tylko wyskoczył z łodzi, od razu zaczął całować matkę ziemię i przyrzekać, że nigdy już z niej nie zejdzie.

- Weź się ogarnij płomyczku. – Zaczął swoje dogryzki nie kto inny jak Fullbaster.

- A Ty się ubierz lodówko. – Odpyskował mu.

- Aaa! – Wrzasnął zaskoczony faktem, iż ledwo był na lądzie a został w samych bokserkach. – To idziemy dostać ochrzan od Burmistrza? – Dodał po chwili, gdy znalazł części swojej garderoby. Ze spuszczonymi głowami, udali się w wyznaczonym kierunku.

- Mhmm.. czyli nie udało Wam się nic zdziałać i znaleźć tych ludzi? – Mówił spokojnie Burmistrz.

- Niestety. Bardzo nam przykro. Robiliśmy, co mogliśmy. – Tłumaczyła Scarlet.

- I co ja mam teraz począć?

- Proszę więcej nie wysyłać ludzi na tą wyspę. – Wtrącił Fullbaster.

- I to pomoże?

- Co ludzie, którzy tam się udali.. proszę uznać za zaginionych i nie tracić nadziei, że wrócą. – Odezwała się blondwłosa po raz pierwszy, gdy weszli na ląd. – To magiczna wyspa, prawda? Wiele mogło się na niej wydarzyć o czym my nie mamy pojęcia. Jeśli nie chce Pan, by więcej ludzi zaginęło, proszę nie pozwalać żadnemu mieszkańcowi więcej się udawać na tą wyspę. – Kontynuowała.

- Eh.. no dobrze, ale zdajecie sobie sprawę, że nie dostaniecie nagrody?

- Tak. Wiemy o tym. – Odpowiedziała za wszystkich szkarłatnowłosa.

- W porządku. Skoro tak, nic tu po Was.

- Do widzenia i przepraszamy. – I wyszli. Spacerkiem kierowali się w stronę gildii. Blondwłosa jednak zatrzymała się.

- Wiecie co? Ja idę do domu. Muszę się przespać i odświeżyć. Przyjdę później. – Uśmiechnęła się delikatnie. – I pamiętajcie: to co się tam stało, zostaje między nami. – Dodała przez ramię.

- Jasne. – Odpowiedzieli zgodnie.

- Trzymaj się Lucy.. – Dodała szeptem Tytania.

- Ehh.. – Westchnęła głęboko, gdy tylko otworzyła drzwi do mieszkania. Torbę rzuciła gdzieś w kąt i od razu ruszyła w stronę łazienki. Kojący zapach lawendy rozniósł się po pomieszczeniu, a spięte ciało dziewczyny zanurzyło się po brodę w wannie. Na jej twarzy od razu zagościł szczery uśmiech. Tego jej było trzeba. Gorąca kąpiel i swój własny kąt. Po pół godzinie przebrała się w czyste ciuchy i weszła pod kołdrę, zapadając w głęboki sen.

W gildii.

Reszta drużyny. A raczej lider drużyny, szkarłatnowłosa piękność, siedziała na krześle przy barze zajadając się ciastem truskawkowym i opowiadała o niewypale podczas misji białowłosej barmance.

- Wielka szkoda, że się nie udało. A tak właściwie, gdzie zgubiliście Lucy?

- Udała się do domu. Ona jakoś najbardziej to przeżywa. Cieszyła się na tę misję i bardzo chciała ją wykonać do końca.

- Biedna.. Ale to Lucy.. jest silna. Za niedługo o tym zapomni.

- Masz rację. Mogę dokładkę ciasta? – Popchnęła talerzyk w stronę barmanki z delikatnym uśmiechem i błyskiem w oku.

- Oczywiście. Zaraz wracam. – I starsza Strauss zniknęła w zapleczu. Tytania wzrokiem wyszukała maga lodu i Smoczego Zabójcy. Jak zwykle, bili się. Ledwo przekroczyli próg gildii i doskoczyli sobie do gardeł.

- Na misji też byli tacy? – Do Scarlet przysiadł się młody Dreyar.

- No może raz.. – Burknęła i odeszła od lady, gdy tylko dostała kolejną porcję swojej ulubionej słodkości.

- Hej wszystkim! – Tym razem do baru dosiadła się blondwłosa.

- O witaj Lucy, jak się czujesz? – Białowłosa barmanka, nie owijając w bawełnę, od razu zadała jej pytanie.

- Nie najgorzej. Odświeżyłam się i wyspałam. Czuję się jak nowonarodzona. A gdzie reszta? – Strauss wskazała palcem na bijących się wiecznie Natsu i Graya’a, którzy to byli teraz maltretowani (haha, śmiesznie to brzmi xD) przez Tytanię.

- Oj, pewnie nie dane jej było dokończyć ciasto truskawkowe. – Skwitowała białowłosa z lekkim uśmiechem. – Idę lepiej na zaplecze po kolejną porcję nim z gildii zostanie ruina. – Pospiesznie oddaliła się od blondwłosych magów. (kurcze.. ciekawe czy odezwie się zaraz jakiś fangirling(?) LaxLu? ;P)

- To misja nie wyszła? – Zaczął pierwszy Dreyar.

- Już wiesz? No tak.. wieści szybko się rozchodzą.. – Uśmiechnęła się nerwowo.

- Coś mi się wydaje, że macie jakiś sekret. – Brązowooka spojrzała na niego zaskoczona.

- Przed Tobą to się nic nie ukryje, prawda?

- Nie nalegam. Nie muszę wiedzieć, ale gdybyś chciała pogadać. – Tu zrobił przerwę i spojrzał na ‘najsilniejszą drużynę’, która ciągle się tłukła. – Nie koniecznie z nimi, to wiesz, gdzie mnie szukać. – Puścił jej oczko. (No piski z Waszej strony murowane ^^)

- Dzięki. Wezmę to pod uwagę. – Uśmiechnęła się szczerze.

- Lucy! – Krzyknął uradowany młody Chigiri.

- Mizuki, cieszę się, że Cię widzę. – Odparła uradowana dziewczyna. Widząc jednak jego niezbyt wesołą minę, spoważniała. – Coś się stało?

- Tak właściwie to.. – Spojrzał kątem oka na młodego Dreyar’a. Ten zdziwił się jego zachowaniem. – Czytałaś ostatnio gazetę? – Nie czekając na jej reakcję, podsunął jej pod nos czarno-białą gazetę.

- Wiesz, jakoś na wyspę ich nie donoszą. – Rzuciła, otwierając pierwszą stronę czasopisma. Blondyn odwrócił się tyłem do baru i obserwował resztę magów, a magini Gwiezdnej Energii spokojnie wczytywała się w kolejne artykuły, aż w końcu natrafiła na, według niej, ten właściwy. Drżącymi rękoma, odrzuciła gazetę w stronę przyjaciela-barmana i wstała z krzesła. – Nikomu ani słowa. – Rzuciła przez ramię tak, by tylko Chigiri usłyszał i wybiegła  z gildii.

FLAKI Z OLEJEM!

NIC GODNEGO UWAGI!

CIUT DENNIE? Aż tak dołować się tym nie będę.. nie wiem czemu ten rozdział jakoś mi nie wyszedł ;/ Ale wiem jedno.. zapewne jesteście ciekawi, co takiego przeczytała Lucyna.. noo i ja wiem jeszcze, że większość (jak i nie wszyscy) domyślacie się mniej więcej, co jest grane ^^ Ale CIIIIICHOSZA! Modrki w kubeł, że tak powiem niegrzecznie ;P

Czekajcie cierpliwie na kolejną notkę, a póki co rozkoszujcie się (taaaa jasne) tym rozdziałem.

P.S. nie miałam pomysłu na tytuł, więc też byle jaki ^^

Buźka Mordki ;*