22. Kac i łazienka.

I tak mijały dni. Gildia już zaczynała mieć swoje właściwe ‘kształty’ i koniec budowy zbliżał się wielkimi krokami. Z dnia na dzień przybywało coraz więcej ludzi do pomocy. Gdy tylko dowiedzieli się o zamiarach młodej dziewczyny, postanowili dołożyć swoich starań. Już kolejnego dnia po tym, gdy rozpoczęto budowę, w gazetach na pierwszych stronach widniały artykuły na temat młodej Mavis Vermilion i o jej marzeniu.

Blondwłosa wraz z Dragneelem siedzieli przed budynkiem na prowizorycznej ławce i cieszyli się promieniami słonecznymi, które od początku ich pobytu, nie zamierzały się chować.

- Natsu? – Zaczęła dziewczyna. Ten spojrzał na nią ciekawy. – Czy to nie piękne? Jesteśmy świadkami jak powstaje nasz dom. – Chłopak milczał. Brązowooka po chwili przygryzła dolną wargę i oparła swoją głowę o ramię przyjaciela. – Tęsknię za nimi.. – Dodała szeptem.

- Ja też tęsknię. Nie martw się. Znajdziemy drogę do domu. Na pewno. – Niepewnie przytulił ją.

- Jesteśmy tutaj już prawie miesiąc. Jak myślisz, co oni sobie myślą?

- Nie mam pojęcia, ale na pewno się martwią, ale wierzą w nas. Wrócimy Lucy. Obiecuję Ci to. – Po wypowiedzeniu tych słów, ucałował ją w czoło. (xD małymi kroczkami do przodu ;P)

Budowa gildii zakończyła się sukcesem. Wszyscy ci, którzy przyczynili się do budowania, imprezowali w najlepsze i cieszyli się dobrze wykonaną pracą.

- Chciałabym coś powiedzieć! – Krzyknęła nagle jasnowłosa i stanęła na ladzie. – Z tego miejsca chciałabym wszystkim bardzo podziękować. Gdyby nie Wy, moje marzenie pewnie by się nie spełniło. Dodaliście mi sił. Najbardziej chciałabym podziękować Lucy i Natsu, którzy to zapalili we mnie chęć do walczenia o wszystko, co dla mnie ważne. – Tu wszyscy z wielkimi uśmiechami spojrzeli na ową dwójkę. – Wznieśmy toast za Wasze zdrowie i za marzenia. – Uniosła kufel, w którym nie znajdował się alkohol a sok i wszyscy chórkiem krzyknęli krótkie: ‘Na zdrowie!’. I tak oto zapoczątkowano imprezy w Fairy Tail. (^^)

Było już grubo po północy. Dwójka magów właśnie wracała z libacji do swoich domów. Jednak trudno nazwać to chodem, gdyż wręcz się zataczali to na lewo to na prawo, chichocząc pod nosem, gdy któreś z nich się potknęło. Droga do hotelu, która to zazwyczaj trwała kilka minut, w tej chwili zajęła im pół godziny. (Hmm.. skąd ja to znam o.O) Gdy już weszli do pokoju, robiąc przy tym niesamowity rumor, usiedli na łóżku i oparli się o swoje ramiona i ciężko westchnęli.

- To kto idzie *hyk* pierwszy *hyk* do łazienki? – Zaczęła blondwłosa.

- Kobiety *hyk* mają pierwszeństwo *hyk*. – Odpowiedział.

- Okej *hyk* to idę pierwsza *hyk*. – Z małymi trudnościami wstała z łóżka, jednak szybko znów się na nim znalazła. Co więcej tym razem leżała na Salamandrze, który to wydawał się być zadowolony z obecnej sytuacji. Mimo dużej ilości procentów we krwi, dobrze wiedział, że pewnie na trzeźwo szybko taka sytuacja mu się nie trafi. Korzystając więc z chwili pocałował dziewczynę. (Ojj już czuję te komentarze typu ‘no w końcu!’) Ona zaś z początku zaskoczona takim obrotem spraw, szybko się poddała i oddała pocałunek. Gdy już oderwali się od danej czynności, popatrzyli sobie w oczy i wymienili się delikatnymi uśmiechami. – Chyba jednak nie chcę mi się myć. Zrobię to rano. – Rzekła po chwili milczenia cicho.. – Dobrze mi tak, jak teraz. – Dodała i ułożyła głowę na ramieniu chłopaka.

- Mnie też jest dobrze. – Odpowiedział i przytulił dziewczynę. Po kilku minutach zasnęli. 

Rano obudziła się jako pierwsza. Lekko uchyliła powieki i od razu zauważyła różowe włosy. W głowie pojawiło się tysiące myśli. Spokojnie. Bez gwałtownych ruchów. – Radziła sobie w myślach. Odchyliła lekko głowę i spojrzała na twarz chłopaka. Spał. Odetchnęła z ulgą. Jego jedna ręką obejmowała ją w talii, a druga służyła mu za poduszkę. Delikatnie i cicho wysunęła się z objęcia chłopaka i wstała, co było błędem. Pulsujący ból głowy i nagłe mdłości stały się dla niej problemem. Szybko pognała do łazienki i opłukała twarz w zimnej wodzie. (Ojj.. kac morderca nie ma serca ;/) Minęło kilka minut nim doszła do siebie. Ciągnąc za sobą leniwie nogi, podeszła do wanny i wypełniła ją po brzegi niezbyt gorącą wodą. Gdy tylko się w niej zanurzyła, poczuła się jak w niebie. Uśmiechnęła się pod nosem i momentalnie do jej uderzyły wydarzenia z przed paru godzin. Pocałunek z przyjacielem. No właśnie, czy faktycznie to był przyjaciel? Zadawała sobie to pytanie w kółko, ale odpowiedzi ciężko było jej udzielić. Na jej policzkach pojawiły się rumieńce. Ten moment był najwspanialszym w jej życiu. To nic, że w takich okolicznościach. I tak się jej podobało.

Po kwadransie wyszła w wanny i udała się do kuchni. Kątem oka zauważyła, że chłopak jeszcze spał. Podeszła do lodówki i wyciągnęła więcej produktów niż zazwyczaj, gdyż wiedziała, że po takiej oto imprezie, żołądek Dragneela jest bez dna. (No w sumie mam podobnie xD) I jej również zaburczało w brzuchu. Zabrała się za śniadanie i zrobiła mocnej kawy. Po kilkunastu minutach mocny aromat gorącego napoju przedarł się do pokoju i powędrował w nozdrza chłopaka. Przetarł oczy i już wiedział, gdzie się kierować.

- Dzień dobry Natsu. – Odezwała się pierwsza, słysząc jego ciężki chód.

- Eh.. noo nie wiem, czy dobry. Boli mnie głowa. Jak ja wczoraj wróciłem? – Opadł na krzesło i oparł głowę na stole.

- Przyniosłam Cię. – Rzuciła przez ramię, nalewając do kubków napoju. Czyli nie pamięta nic, co się stało potem. Posmutniała. – Proszę, oto kawa na początek. – Podstawiła mu pod nos kawę i posłała delikatny uśmiech. Napój wypił duszkiem i odstawił kubek z powrotem z westchnięciem. (Co to wrzątek dla niego, pff ;P) Za chwilę na stole pojawił się wielki talerz z kanapkami. Tym razem i blondwłosa się przysiadła i zaczęła się delektować. Nie minęło dziesięć minut a talerz został pusty. Nawet najmniejszego okruszka na nim nie było.

- Ale się najadłem! – Krzyknął zadowolony. – Teraz idę się odświeżyć. – Zakomunikował i wstał od stołu.

- Jasne. – Burknęła.

- Lucy, coś się stało? – Spojrzał na nią troskliwie.

- Nie.. nic. – Uśmiechnęła się nerwowo. – Idź już się myć, bo dziś znowu zaczynamy poszukiwania Schodów Czasu. – Ponagliła go.

- Okej. To idę. – Jeszcze nim zniknął, kątem oka spojrzał jak wyraz twarzy przyjaciółki się zmienia. I on posmutniał. Nie chciał nalegać, by mu powiedziała, że coś ją trapi. Teraz sobie uświadomił, że tak właściwie to Lucy nigdy nie opowiadała o swoich problemach nikomu. Zaintrygowało go to. (Wow, nawet ja jestem zaskoczona ^^) Gdy już się odświeżył, wrócił do kuchni, gdzie zastał nadal sprzątającą przyjaciółkę. Widać było, że buja gdzieś w obłokach. – Lucy? – Zaczął. Ta się zlękła i upuściła talerz, który właśnie polerowała.

- Cholera.. – Przeklęła pod nosem i kucnęła w celu pozbierania pozostałości talerza. – Coś się stało? – Spytała po chwili nawet na niego nie patrząc.

- Coś się wczoraj wydarzyło? – Uklęknął i wziął do ręki kilka odłamków porcelany.

- Była impreza w gildii. Nie pamiętasz?

- A później?

- Później przyszliśmy do hotelu.

- A później?

- Natsu.. ja też wczoraj nie wróciłam trzeźwa. – Posłała mu poważne spojrzenie. – Nie martw się, nie stało się nic ważnego. – Uśmiechnęła się do niego i wróciła do sprzątania. Po jakimś czasie, gdy już wyrzuciła pozostałości talerza, obje wyszli z budynku.

- Gdzie idziemy? – Spytał.

- Sama nie wiem.

- Może chodźmy do gildii?

- No w sumie, czemu by nie. – I tam się również udali. Oprócz krzątającej się po piętrze Mavis, było może kilkoro osób, którym to doskwierał ból głowy.

- Lucy, Natsu! Witajcie! – Krzyknęła z piętra jasnowłosa.

- Dzień dobry! – Odkrzyknęli.

- Mam do Was prośbę. – Rzekła, schodząc po drewnianych schodach.

- Co się stało? – Spytała magini Gwiezdnej Energii.

- Czy moglibyście przynieść tutaj zapasy alkoholu z piwnicy? Po wczorajszej imprezie nikomu nie chciało się ich tutaj przynieść, a dziś tym bardziej, bo nikt nie jest w stanie.

- Jasne, już idziemy. – Odpowiedział jej Salamander i udali się w stronę piwnicy. Otwierając drzwi do pomieszczenia zastali egipskie ciemności. Włącznika również nie mogli znaleźć, a więc po omacku ruszyli przed siebie. – Ile jeszcze jest tych schodów? Idziemy do tej piwnicy i końca nie widać. – Zaczął marudzić różowowłosy.

- Może pomyliliśmy drzwi? – Rzuciła, ale nagle dostała olśnienia. (no zdało by się, bo tam ciemno xD) – Natsu, to Schody Czasu! – Krzyknęła entuzjastycznie. – Wracamy do domu! – Dodała po chwili. Chwyciła chłopaka za rękę i biegiem ruszyli przed siebie.

Po kilku minutach zauważyli szparkę w jakiś drzwiach. Brązowooka bez chwili zawahania otworzyła drzwi. Ku jej zaskoczeniu znajdowali się w pokoju w dworze. Wyszli z łazienki. Wymienili się zaskoczonymi spojrzeniami. Nagle drzwi się otworzyły i weszli przez nie Tytania, Fullbaster oraz Happy.

- Mam nadzieję, że nic im nie będzie. – Zaczęła szkarłatnowłosa.

- Też tak my~.. – Nie dokończył. Jego wzrok skierował się w stronę łazienki. – Lucy? Natsu? Co wy tutaj robicie? – Spytał zaskoczony.

- Yyy.. Wróciliśmy? – Zaczęła blondwłosa. – Stęskniliście się?

- Chyba nawet nie zaczęliśmy. Nie było Was przecież godzinę.

- Godzinę?! – Krzyknęła Lucy. – Jesteście pewni, że godzinę a nie miesiąc? – Jakoś nie dochodziły do niej te informacje od przyjaciół. Coś jej bardzo nie pasowało.

- Lucy, wszystko gra? – Spytał zmartwiony mag lodu, gdy tylko zobaczył jak przyjaciółka dotyka głowy.

- Nic nie gra Gray. Nic a nic. – Rzuciła i podeszła do drzwi. – Ale wiem, kto może nam to wszystko wyjaśnić. – Ścisnęła klamkę i wybiegła z pokoju.

- Natsu, powiesz nam o co chodzi? – Spytała Tytania. Fullbaster i niebieski kot spojrzeli na niego wyczekująco.

- Sam chciałbym się dowiedzieć, ale powiem Wam jedno: byliśmy w 666 roku.

- Że co?! – Wrzasnęli naraz.

- Dobra. Zostawmy to opowiadanie na później. – Scarlet ochłonęła i spojrzała na drużynę. – Martwię się teraz o Lucy. Chodźmy za nią. – Tak też zrobili. Dragneel wysunął się na prowadzenie. (jak w wyścigach ;o) Swoim doskonałym węchem, udało mu się zaprowadzić resztę członków do przyjaciółki, która to przygniatała lokaja swoim ciężarem i wykręcała mu ręce.

- Lucy, co Ty wyprawiasz? – Zaczął Fullbaster.

- Domagam się wyjaśnień na temat tych drzwi i Schodów Czasu. – Blondwłosa zignorowała pytanie chłopaka.

- Schodów Czasu? S-skąd o nich wiesz?

- Byłam tam. W 666 roku.

- Zostało Wam to zabronione.

- I dlatego tam poszliśmy. (Logika o.O)

- Dobra, dobra.. opowiem Wam wszystko, ale najpierw.. czy mogłabyś ze mnie zejść? – Dziewczyna posłusznie wstała tak samo jak i lokaj. Poprawił garnitur i spojrzał na magów. – Chodźmy do Waszego pokoju. Nie chcę, by Pani Kikkuchi była przy tym obecna. – Żadne z nich się nie odezwało. Na znak, że się zgadzają, kiwnęli tylko twierdząco głowami i skierowali się w stronę pokoju, w którym nocowali.

Nooo cóż.. osobiście nie jestem aż tak zadowolona z tego rozdziału, ale nic na to już nie poradzę xD

Myślę, że większość z Was i tak już wie o co chodzi.. z rozdziału na rozdział, dowiadywaliście się coraz więcej, więc nie będzie raczej problemów z szybką dedukcją co jest grane ^^

Do wątku NaLu – nie zabijajcie mnie <kłania się nisko i prosi o wybaczenie>.. na NICH przyjdzie jeszcze czas ^^ Muahahaha.. i się zdradziłam ;P Czekajcie na to cierpliwie Mordki moje ;3

Buziaki! :* <3