29. Goście i atak.

Bezpiecznie wysiedli z pociągu i od razu udali się do posiadłości, gdzie wychowywała się blondwłosa.

- Panienko, to Twój gość? – Spytała Pani Spetto, gdy tylko przekroczyli próg domu.

- A jakże. – Uśmiechnęła się. – Chce mnie mieć na oku.

- Rozumiem. Słusznie, przyda się Panience ochroniarz. W końcu tyle młodzieńców się wokół Panienki teraz kręci. – Starsza Pani otrzymała błagające spojrzenie, by już nic więcej nie mówiła. Ta uśmiechnęła się tylko serdecznie i odeszła od magów. Heartfillia spojrzała na zaciekawioną minę Salamandra, który to do tej pory milczał. Nawet się nie przedstawił.

- Co to za goście się wokół Ciebie kręcą, co? – Spytał, ukrywając w jakiś sposób swoją zazdrość i złość.

- Oh, nikt taki. Nie martw się.. – Rzuciła uśmiechając się nerwowo. – Zazdrosny? – Przymrużyła oczy, a policzki chłopaka lekko się zarumieniły.

- T-to.. po prostu nie chcę, by ktoś Cię skrzywdził. – Odpowiedział zgodnie z prawdą.

- No dobra, niech Ci będzie. – Rzuciła pod nosem. – Idę sprawdzić co z tatą, zaprowadzić Cię do pokoju? – Spytała, podchodząc do schodów.

- Idę z Tobą. – Wyszli na piętro i zapukali do drzwi sypialni Jude’a.

- Lucy! – Uradował się starszy mężczyzna. – Mówiłem już, że nie musisz pukać. O widzę, że masz gościa.

- Tak. To Natsu, mój przyjaciel. – Przedstawiła chłopaka.

- Przyjaciel, hmm? – Starszy Heartfillia podrapał się po brodzie i uśmiechnął zadziornie.

- Tak, przyjaciel. – Potwierdziła z nutką irytacji.

- Dobrze dobrze.

- Jak się czujesz? – Zmieniła temat.

- Coraz lepiej. Sama widzisz, nie leżę już tyle w łóżku no i byłem też w gabinecie przeglądnąć papiery.

- Nie powinieneś jeszcze wracać do pracy. – Skarciła go.

- Tylko przeglądnąłem. Wiem, że dobrze sobie radzisz.

- Potrzebujesz czegoś?

- Może jakieś dobrej książki? Zdaję się na Twój gust.

- Mam lepszy pomysł. Pójdziemy do ogrodu. Musisz trochę zaczerpnąć świeżego powietrza. Przygotuję herbatę, porozmawiamy albo pospacerujemy.

- Świetny pomysł. – Skwitował. Z pomocą blondwłosej zszedł po schodach i udali się do ogrodu. Różowowłosy nadal milczał, ale musiał przyznać, że posiadłość, tak jak i ziemia Heartfilliów robiła na nim wrażenie. Rozglądnął się dookoła i jego uwagę przykuła rzeźba anioła. Podszedł do niej.

- Layla Heartfillia. – Przeczytał na głos. Uśmiechnął się delikatnie pod nosem. – To dlatego chcesz tu zostać. – Odwrócił się za siebie i spojrzał na uśmiechającą się blondwłosą, która nalewała do filiżanek herbaty. Ten widok rozczulał jego serce. Zawsze chciał ją taką widzieć, uśmiechniętą, szczęśliwą. Na samo pomyślenie o tym, poczuł jak jego serce przyspiesza. – Musisz to zrobić. Musisz wyznać jej swoje uczucia. – Powtarzał sobie cicho, nie odrywając wzroku od dziewczyny, którą szczerze pokochał.

- Natsu! – Usłyszał nagle jak go woła i do niego macha. Podszedł do siedzącej przy małym stoliczku rodziny i sam zajął miejsce w wiklinowym fotelu.

W gildii.

- Może powinniśmy za nimi jechać? – Zaczął mag lodu.

- Są dorośli. – Odpowiedziała Tytania.

- No ale tylko spójrz na niego. – Wskazał palcem na kąt, w którym stał do wszystkich odwrócony tyłem mały niebieski kot.

- Zostawili mnie.. – Majaczył pod nosem jak opętany.

- Nie możemy tego tak zostawić.

- Eh, no dobra. Odwiedzimy Lucy i jej tatę.. – Zgodziła się po chwili. – Happy! Jedziemy do Natsu! – Latający towarzysz szybko odzyskał energię i dobry humor.

- Aye sir! – Krzyknął wesoło i wzbił się w powietrze. Magowie udali się na stację i cierpliwie wyczekiwali pociągu.

- Powinniśmy dotrzeć tam przed zmierzchem. – Rzekła Scarlet. Reszta przytaknęła. Gdy na tor wjechała maszyna od razu do niej weszli i zajęli wyznaczone im miejsca. Happy z podekscytowania nawet nie usiadł, a krążył nad głową magów cały czas, co powoli zaczęło wzbudzać w nich irytację. Znali drogę do posiadłości przyjaciółki, więc bez żadnych problemów od razu się tam udali.

- Erza, Gray, Happy? – Zdziwiła się blondwłosa, przyjmując gości w salonie. – Coś się stało? – Spytała z lekkim zdenerwowaniem.

- Ta.. – Burknął mag lodu. – To się stało. – Wskazał palcem na wypłakującego się w tors różowowłosego chłopaka kota. Heartfillia zaśmiała się cicho.

- Happy, tak mi przykro. – Zaczęła brązowooka i pogłaskała go po główce.

- Jak *chlip* mogliście o mnie *chlip* zapomnieć? – Smoczy Zabójca spojrzał na przyjaciółkę, której było naprawdę przykro z tego incydentu.

- Eh. – Westchnęła. – A czy Twój smutek ukoi pyszna rybka? – Uśmiechnęła się zadziornie i nie czekając na jego odpowiedź, udała się do kuchni. Po kilku minutach przyniosła na talerzu rybę jego wielkości. Happy odsunął się od przyjaciela i z wielkim apetytem zabrał się za swój ukochany przysmak.

- Wybaczam! – Krzyknął między gryzami, co wywołało śmiech u reszty magów.

- Chcecie coś zjeść? – Spytała brązowooka.

- Nie rób sobie kłopotu. Właściwie to jesteśmy zmęczeni..

- Nie ma problemu, zaprowadzę Was do pokoi gościnnych. Chodźcie za mną.

- Nie chcemy przeszkadzać Tobie ani Twojemu tacie. – Tłumaczyła szkarłatnowłosa.

- To żaden problem! Dawno nie było tutaj tylu gości, co więcej.. tyle śmiechu. – Odwróciła się tyłem do przyjaciół, chcąc ukryć napływające do oczu łzy. Szybko je przetarła. – Zapraszam na górę. – Rzuciła przez ramię, siląc się na delikatny uśmiech. Bez protestów, udali się za nią i każdy z magów dostał własny pokój z łazienką. – Dobranoc. – Powiedziała każdemu z osoba i sama udała się do własnej sypialni. Po odprężającej kąpieli od razu zapadła w sen.

Obudziła się jako pierwsza i od razu przebrała się w świeże ciuchy. Zeszła na dół i wyszła na dwór. Zaciągnęła się świeżym porannym powietrzem. Podeszła do rzeźby anioła i złożyła przed nim bukiet zerwanych niedawno świeżych kwiatów.

- Cześć mamo. – Kucnęła i uśmiechnęła się delikatnie. – Wiem, że mnie widzisz i słyszysz. Tak bardzo chcę Ci podziękować, że nade mną czuwasz i że mnie chronisz. Nie wiem jak to zrobiłaś, ale myślę że miałaś jakiś wkład w moje spotkanie z tymi cudownymi ludźmi z Fairy Tail. Są tacy serdeczni, pełni ciepła i miłości.. Mimo wszystko.. brakuje mi Ciebie. – Po policzku spłynęła samotna łza. – Tak bardzo chciałabym Cię jeszcze raz zobaczyć, przytulić, usłyszeć Twój głos.

- Lucy? – Usłyszała i odwróciła się. Za nią stał młody, zielonooki chłopak. Szybko wytarła mokry policzek.

- Makki? A co Ty tutaj robisz?

- Przyjechałem z ojcem na już naszą ziemię. Chcemy zbudować dom. Pomyślałem, że Cię odwiedzę. Trafiłem nie w porę?

- Skądże znowu. – Uśmiechnęła się szeroko do przyjaciela i go przytuliła. Chłopak odwzajemnił gest. Trwali tak kilka minut.

- Echem. – Usłyszeli nagle. Odskoczyli od siebie jak oparzeni.

- O, wstaliście już? – Zaczęła szybko blondwłosa do magów, którzy z chytrymi uśmieszkami się jej przypatrywali. Chociaż nie wszyscy. Pewien różowowłosy osobnik patrzył z zazdrością na młodego Nishimori.

- Co to za jeden? – Spytał Dragneel.

- To przyjaciel rodziny. Odsprzedałam połowę ziemi jemu i jego ojcu. – Wytłumaczyła. – Poznaliśmy się też na jednej z misji.

- Uratowała mnie. – Wciął się jej w zdanie. – I skradła mi serce. – Spojrzał na nią czule, co wywołało u Salamandra atak zazdrości. Przed zaatakowaniem, jak się okazało rywala, powstrzymał go Fullbaster.

- Daj sobie na wstrzymanie. – Szepnął mu. Różowowłosy się uspokoił, ale nadal patrzył z wrogością na chłopaka.

- To co? Idziemy na śniadanie? – Zareagowała Heartfillia. Magowie kiwnęli zgodnie głowami. – Przyłączysz się? – Skierowała to pytanie do Makki’ego.

- Dziękuję, idę do ojca. Zobaczymy się później. – Ucałował policzek dziewczyny, co nie uszło uwadze Smoczego Zabójcy. Na pożegnanie wymienili się dyskretnie groźnymi spojrzeniami.

- Nie lubię gościa. – Rzucił od razu, gdy zasiedli do stołu.

- Zazdrosny? – Zaczął mu docinać mag lodu. Dziewczyny spojrzały na niego ciekawie, tak samo jak Happy. Różowowłosy nic nie odpowiedział.

- Oni się lllllubią. – Latający towarzysz zakrył łapkami pyszczek i zaśmiał się cicho. Blondwłosa siedziała cicho, co chwilę zerkając na przyjaciela. Po zjedzonym śniadaniu, znów udali się na zewnątrz i usiedli pod wielką wierzbą, śmiejąc się głośno.

- Jest problem. – Skwitował Jet, który ni stąd ni zowąd znalazł się w posiadłości Heartfilliów.

- O co chodzi? – Spytała poważnie Scarlet.

- Magnolia jest niszczona.

- Jak to?! – Krzyknęli naraz przerażeni.

- Kto za tym stoi? – Dragneel zdenerwował się nie na żarty.

- Smok.

- Smok? – Powtórzyła blondwłosa. – A-ale jakim cudem?

- To nie ma teraz znaczenia. Trzeba ratować miasto! – Krzyknął mag lodu. – Ruszamy natychmiast. – Dodał po chwili i wybiegli z posiadłości.

- Lucy, Ty zostajesz. – Tytania się zatrzymała.

- Co? Nie ma mowy, idę z Wami!

- Musisz zostać z ojcem. Nie możesz go teraz zostawić.

- Was też nie mogę zostawić, ani gildii, ani Magnolii. Muszę z Wami jechać!

- Nie! – Krzyknęła stanowczo. – Zostajesz tutaj, bez dyskusji.

- Erza ma rację. Szybko to skończymy. – Rzekł Salamander pokrzepiająco i podszedł do smutnej blondwłosej. – Wrócę tutaj. Obiecuję. – Szepnął. – Czekaj tutaj. – Dodał i wraz z resztą drużyny, odbiegł od roztrzęsionej dziewczyny.

- Cholera! – Przeklęła głośno i wbiegła na piętro. Do pokoju ojca. – Tato, muszę wyjechać. – Zakomunikowała.

- Lucy, co się dzieje? Czemu Twoi przyjaciele tak szybko odeszli?

- Magnolia została zaatakowana. Przez smoka. Jestem magiem, muszę iść z nimi.

- Nie ma mowy! – Zaprotestował i chwycił córkę za ramiona. – Musisz tu zostać. Jeszcze coś Ci się stanie.

- Nie zostawię gildii i mieszkańców w potrzebie.

- To niebezpieczne!

- Nic mnie to nie obchodzi. Pójdę tam! – Krzyknęła i ruszyła w kierunku drzwi. Pierwszy raz odkąd przybyła do domu, zaczęła się kłócić z ojcem. On chwycił się po chwili za serce i zachwiał się. – Tato?! – Podbiegła do niego i w ostatniej chwili zdążyła go chwycić, nim ten upadł na ziemię. Przetransportowała go na wielkie łóżko. – Pani Spetto! – Krzyknęła głośno. – Niech Pani wezwie lekarza! Szybko! – Krzyczała a z jej oczu zaczęły wypływać łzy. – Tato.. błagam.. – Chwyciła jego ciepłą dłoń i przycisnęła do piersi.

Dam, dam, dam ~ ..

Tragiczny początek, coś co uwielbiam ^^ I uwielbiam trzymać Was w napięciu ;D

Noo na początku rozdziału nie działo się za wiele.. w ogóle takie flaki z olejem, ale mam nadzieję, że z końcówką Was zaskoczyłam xD

Długo mnie nie było.. cóż, sorki.. problemy zdrowotne.. katar i ostre bóle głowy.. codziennie.. no więc moim najlepszym lekiem na to jest spanie, tak więc przez te kilka dni nic innego nie robiłam.. ^^ Ból nadal czasem męczy, ale nie jest już tak nieznośny ;)

Do usłyszenia Mordeczki moje Kochane ;*