32. Noc i kłamstwo.

Granatowe niebo zostało wysypane złocistymi gwiazdami. Księżyc zaś swoją światłością wdzierał się przez okno, gdzie leżała blondwłosa. Z uśmiechem patrzyła w niebo. Sama. Tęskniła za swoimi Duchami, za jej kochanymi przyjaciółmi. Wiedziała jednak, że nic im nie grozi. To jej wystarczyło. Wstała z łóżka, podeszła do okna i otworzyła je na oścież napawając się świeżym nocnym powietrzem.

- Dlaczego nie śpisz? – Usłyszała z dołu. Znała ten głos. Dragneel siedział na ławce tuż pod oknem pokoju.

- N-natsu? – Zdziwiła się. – Co Ty tutaj robisz?

- Siedzę.

- To widzę. Dlaczego nie pójdziesz do domu?

- Nie chcę Cię zostawić samej.

- Nie jestem sama.

- Ale bez magii.. a gdyby.. a gdyby ktoś Cię zaatakował?

- Umiem się obronić nawet bez magii.

- Mimo wszystko nie chciałem, byś była sama. I też.. przepraszam, że się uniosłem wcześniej. – Salamander wstał. Grzywka zasłaniała jego twarz, więc Heartfillia nie mogła odgadnąć jego wyrazu twarzy.

- Nie gniewam się. Natsu?

- No?

- Chodź tutaj na górę. – Sama się zdziwiła tymi słowami. Różowowłosy odczekał chwilę, jakby sam trawił wypowiedziane przez nią słowa. Wspiął się na piętro i kucnął tuż przed nią na parapecie. Jego twarz nadal była zasłonięta. Brązowooka kurczowo trzymała się wewnętrznej strony parapetu i wpatrywała się w przyjaciela. – Natsu.. – Szepnęła i po chwili mocno przytuliła chłopaka. – Zostań ze mną. – Dodała po chwili. – Potrzebuję Cię. -Salamander odsunął się od przyjaciółki z szerokim uśmiechem i wskoczył do środka. Teraz stali przed sobą. Twarzą w twarz. W tym cichym pokoju dało się słyszeć ich bicie serca. Tym razem to on mocno przytulił dziewczynę.

- Zawsze będę z Tobą. – Rzucił uradowany. Po chwili chwycił dziewczynę za rękę, a drugą dłonią, dotknął jej oświetlonego w blasku księżyca, policzka. Uśmiechnął się delikatnie, a następnie złożył na jej ustach pocałunek. (Kyaa~ ! aż mnie samej serce szybciej zaczęło bić ^^ Fani NaLu: długo na to czekaliście, prawda?) Wydawało jej się, że się unosi. Tak.. to było wprost tak magiczne, że całkowicie straciła kontrolę nad swoim ciałem i myślami. Wyswobodziła jedną rękę z uścisku i zarzuciła obie na kark Salamandra. On zaś objął ją w talii i mocno do siebie przyciągnął. Oblała ich fala gorąca. (W sumie u niego to akurat normalne..) Po kilku sekundach, minutach lub nawet godzinach, odsunęli się od siebie i spojrzeli sobie w oczy. Uśmiechnęli się do siebie i zetknęli czołami.

- Kocham Cię. – Wyszeptał. Zauważył jak dziewczyna uśmiecha się na to wyznanie.

- Ja.. – Zaczęła Heartfillia i podeszła do łóżka. Usiadła na krawędzi i spojrzała na chłopaka. – Dziękuję. – Dokończyła.

- Za co?

- Za to, że jesteś.. i za ten gest przed chwilą. - Różowowłosy usiadł przy niej tak, że stykali się ramionami. – Chyba pójdę już spać. – Rzekła po chwili i wgramoliła się pod kołdrę. – Ty też. – Odsunęła się trochę, by zrobić miejsce chłopakowi, a ten mimo iż był zaskoczony, położył się obok niej. Nie minęło kilka minut, jak usłyszał lekkie pochrapywanie dziewczyny, na co uśmiechnął się pod nosem. Odgarnął niesforny kosmyk z jej włosów i ucałował w czoło, po czym mocno ją przytulił. W takiej oto pozycji oboje zostali do rana.

- Jak myślisz? Doszło między nimi do czegoś w nocy? – Spytała szeptem Tytania i chytrym uśmieszkiem.

- Oj na pewno. Od bardzo dawna Natsu jest na nią napalony. (Yohohohohoho. Nie mogłam się kurczę powstrzymać ^^) – Odpowiedział równie uśmiechnięty młody Dreyar.

- Słodko razem wyglądają. – Dodała.

- Zostawmy ich samych. – Oboje wyszli z pokoju i zostawili śpiącą parę. Po kilku minutach blondwłosa obudziła się jako pierwsza. Uwolniła się uścisku i rozciągnęła, co nie było dobrym pomysłem, gdyż syknęła z bólu. Salamander przebudził się.

- Lucy, coś się stało? – Spytał jeszcze śpiący, ale z troską w głosie.

- Nie.. po prostu chciałam się rozprostować i coś mnie zabolało w krzyżu. – Zaśmiała się cicho i spojrzała na chłopaka. – Wyspałeś się?

- No pewnie. Teraz jestem głodny. – Mówiąc to złapał się za brzuch, który jak na komendę wydał z siebie bulgoczący odgłos.

- Też jestem głodna. Jak nigdy mam apetyt. Idę coś zjeść. – Mówiąc to, wstała z łóżka, ale nim zdążyła się całkowicie wyprostować, Dragneel pociągnął ją z powrotem na posłanie.

- Nie ruszaj się z łóżka.

- Ale dlaczego? – Oburzyła się. – Czuję się dobrze.

- Powinnaś jeszcze leżeć.

- Natsu, ja nie umieram. Nie mogę non stop leżeć, bo zaraz zapomnę jak się chodzi. Poza tym.. nie wiesz na co mam ochotę. – Różowowłosy wstał z łóżka, tak samo jak blondwłosa i nim ten zdążył coś powiedzieć, ona była już przy drzwiach i wystawiła mu język. – Dzień dobry wszystkim! – Krzyknęła z piętra. Oczy zgromadzonych już w gildii magów, skierowały się w jej stronę, a na ich twarzach były widoczne uśmiechy.

- Dzień dobry Lucy! – Odpowiedzieli chórem. Heartfillia zeszła po schodach pod czujną asekuracją Smoczego Zabójcy i usiadła przy barze.

- Jestem głodna. – Rzuciła prosto z mostu. – Zaskocz mnie. – Dodała z uśmiechem do starszej Strauss. Ta tylko kiwnęła głową i zniknęła w kantorku. Dragneel nie musiał nawet nic mówić. Mirajane doskonale wiedziała, co jada. Po kwadransie przyniosła śniadania dla Lucy i Natsu.

- Dość dobrze znosi utratę magii, prawda? – Blondwłosa wzdrygnęła się delikatnie, słysząc za plecami rozmowę kilku magów.

- Mów ciszej. – Skarcił go jeden.

- Ja to na jej miejscu zapewne bym się załamał, nie wychodził z domu, nie rozmawiał z nikim i pewnie opuścił bym gildię. – Kontynuował któryś.

- Racja, racja. – Potwierdził.

- Miruś, masz może jakieś ubrania? – Spytała po chwili brązowooka.

- Ubrania? – Zdziwiła się białowłosa.

- Chciałabym wrócić do mojego mieszkania i tam odpocząć. – Wytłumaczyła.

- Nie wiem czy to dobry pomysł.

- Porozmawiam z Mistrzem. Dziękuję za posiłek. – Uśmiechnęła się szczerze do przyjaciółki i poszła na piętro, do gabinetu Dreyar’a. Salamander tak samo jak i barmanka odprowadzili ją wzrokiem.

Heartfillia zapukała kilkakrotnie i nim usłyszała jakiekolwiek ‘proszę’, weszła do środka.

- O, Lucy. Jak się czujesz? – Spytał dziadek zatroskanym głosem.

- Coraz lepiej i ja właśnie w tej sprawie. – Staruszek wskazał ręką na fotel i poprosił, by usiadła. – Bo ja.. chciałabym wrócić do domu. Nie do ojca, bo dopóki całkowicie nie dojdę do siebie, to tam się nie udam.. ale do mojego mieszkania. Tu w Magnolii.

- Rozumiem.. coś się stało?

- Nie. – Szybko zaprzeczyła. – Szybciej wrócę do siebie, gdy będę w swoim łóżku i w swojej kochanej wannie. – Wytłumaczyła. Brawo Lucy! – Gratulowała sobie głupoty w myślach.

- No dobrze, ale ktoś musi Cię odprowadzić i sprawdzać co jakiś czas, czy się dobrze czujesz.

- Zgoda! – Krzyknęła uradowana. – Jesteś wspaniały Mistrzu! – Dodała i przytuliła do siebie staruszka, co bardzo mu odpowiadało. – Dziękuję! – Rzuciła na odchodne i wyszła z pomieszczenia. – To jak Miruś, masz coś dla mnie? – Spytała z uśmiechem, zbiegając do baru.

- Oczywiście. – Strauss podała blondwłosej bluzkę i spodenki, na co tak szybko podziękowała i udała się z powrotem na górę.

- Dziadek pozwolił Ci wyjść? – Spytał Salamander, gdy ta już po kilku minutach znów siedziała przy barze w przebranych ciuchach.

- Pozwolił, pod warunkiem, że ktoś mnie odprowadzi do domu i będzie mnie co jakiś czas doglądał. – Odpowiedziała.

- To ja Cię odprowadzę. – Zgłosił się szybko Dragneel, gdy ten zauważyła na horyzoncie zbliżającego się maga lodu.

- W porządku. – Uśmiechnęła się i wstała z krzesła. – To idziemy?

- Jasne. – I wyszli. W gildii powoli robił się gwar, a Heartfillia nie chciała tam jeszcze przebywać. Gdy tylko wyszła na świeże powietrze, czuła jak zbiera się w niej nowa energia, nowa siła. Szli w całkowitej ciszy, ale w ogóle im to nie przeszkadzało. Blondwłosa rozglądała się dookoła. Mimo ataku smoka ta część miasta nie została zrujnowana, ale i tak coś się zmieniło. Było tam więcej ludzi. Większość mieszkańców została tutaj sprowadzonych, póki nie odbudują większości miasta. Różowowłosy zaś szedł obok z założonymi za głową rękoma i przyglądał się niebu, co jakiś czas rzucając w stronę dziewczyny pełne podziwu spojrzenie. Nie mógł by sobie wyobrazić życia bez magii. Gdyby stracił moc, to jakby stracił ten obowiązek chronienia gildii no i jej. Doskonale słyszał również rozmowę tamtych magów w gildii. Nie chciał jednak robić niepotrzebnej afery. Dla niej. Dla niej się opanował przed rozniesieniem tamtych. W końcu dotarli do mieszkania dziewczyny.

- Dziękuję, że mnie odprowadziłeś, ale teraz bym chciała się odświeżyć i przespać, wiec Cię nie zatrzymuję. – Rzekła dziewczyna, uśmiechając się.

- Rozumiem.. ale i tak przyjdę tutaj jeszcze.

- Mogłam się tego spodziewać. Dobrze, przyjdź później.

- Trzymaj się. – Rzucił szybko i ucałował dziewczynę w policzek, po czym wyskoczył przez okno. (Eh.. to chyba już jakaś choroba normalnie ^^)

- Drzwi! – Wrzasnęła za nim. Sama zaś, gdy już wiedziała, że jest sama, udała się do łazienki z tysięcoma myślami. Wanna wypełniła się po brzegi, a w pomieszczeniu dało się wyczuć kojący zapach lawendy. Zanurzyła się po samą szyję i odetchnęła. – Tego mi było trzeba.. – Powiedziała na głos i oparła się głową o kant wanny. Po pół godzinnej odprężającej kąpieli, przebrana w luźniejsze ciuchy, podeszła do lustra. Spojrzała na prawą dłoń, na której znajdował się jej znak gildyjny. – Kim ja teraz jestem? Kim mam być? – Spytała swojego odbicia w lustrze, a po policzku spłynęła łza. Potem kolejna i następna. Brązowooka dała teraz całkowity upust swoim emocjom. Znów ich okłamuję, że jest dobrze. Leniwym krokiem wyszła z łazienki i usiadła na brzegu łóżka. – Cholera! – Krzyknęła i znów się rozkleiła. Co ja mam teraz zrobić?

Yo! Yo! Yo!

Rozdzialik skończony. Voila~ ! Sama nie wiem co mam o nim myśleć.. miałam kilka ciężkich dni, ale teraz już jest chyba okej.. oprócz tego, że boli mnie głowa. No nic.. to ja nie zanudzam, czytajcie, komentujcie no i co jeszcze.. a! Miłego wieczoru i wyczekujcie kolejnego rozdzialiku, w którym zaczną się zmiany w życiu Lucyny.. (taki mały spoiler)

Kocham Was! :*