56. Przepowiednia i opiekunowie.

Minęło kilka dni od tego strasznego dnia. Póki co, siedziba gildii była małą kanciapą gdzieś na uboczu Magnolii. Może i była ciasna, jednakże życia w niej nie brakowało. Magowie śmiali się, świętowali.

- Po raz kolejny ocaliła nam życie. – Odezwał się w końcu Macao.

- Wtedy straciła całą swoją moc. – Przypomniał sobie Wakaba.

- Teraz znów są problemy. W końcu nie ma złotych kluczy.. co teraz zrobi? – Do debaty dołączył się mag lodu, a za nim inni magowie.

- Siostrzyczka Lucy jest super! – Krzyknął Romeo. – Na pewno sobie poradzi i je odnajdzie! – Mały Conbolt całym swoim sercem wierzył w dziewczynę. Po tym wszystkim, co widział, zyskał w jej oczach jeszcze bardziej.

- Tak właściwie, to gdzie Natsu? – Spytał Elfman.

- Siedzi u Lucy od kilku dni i nic nie wskazuje na to, by stamtąd wyszedł, dlatego też Erza zmusza go do jedzenia. – Odpowiedział Fullbaster.

- Mężczyzna! – Skwitował Strauss.

Spała. Ciągle spała. Cierpiała. Może specjalnie nie chciała się budzić, żeby nie patrzeć na to wszystko, co zostało z Magnolii, albo dlatego że świadomość iż nie ma już złotych kluczy była dla niej zbyt okrutna. Tuż przy jej łóżku czuwał różowowłosy, który nie spuszczał z niej wzroku. W drugim końcu pokoju siedział złotooki. Od tamtego dnia czuł się zobowiązany do pomocy blondwłosej, jednak obecność Salamandra była dla niego przeszkodą. Może i była nieprzytomna, ale w lewej ręce ściskała mocno swoje srebrne klucze. W końcu to tylko te jej zostały.

- Odzyskaj wszystkie klucze. Niech przepowiednia się ziści. – Usłyszała.

- Przepowiednia?

- Złotowłosa dziewczyna posiądzie wszystkie złote klucze. Gdy je zdobędzie, stanie się Strażniczką Gwiazd. – Zacytował ktoś. Heartfillia zdawała się nic nie rozumieć z tego, co się do niej mówiło. Przez dłuższy czas milczała.

- Jak je odzyskać? – Spytała po chwili.

- Klucze rozproszyły się po królestwie. Musisz przebyć długą drogę, by je odzyskać.. Każdy klucz jest pilnie strzeżony przez Opiekuna Gwiazd. Już o Tobie wiedzą. Czekają na Ciebie z zadaniami.

- Jakimi zadaniami?

- By odzyskać klucz, musisz przejść przez próby, które przygotowali dla Ciebie Opiekunowie.

- Co się stanie, jeśli ich nie przejdę?

- Przepowiednia okaże się błędna, a wtedy i ludzkość może przestać istnieć.. – Wtem zobaczyła ogień. Wszędzie. Gdzie nie spojrzała, wszystko było pokryte czerwono-pomarańczowymi językami. Słyszała krzyki, wołania o pomoc, ludzi, których nie znała, ale widząc ich cierpienie, odczuwała bezradność.

Otworzyła gwałtownie oczy i podniosła się. Przyłożyła rękę do czoła. Miała gorączkę. Ciężko oddychała.

- Lucy? – Usłyszała głos tak dobrze jej znany, przepełniony czułością a zarazem i szczęściem. – Dzięki Bogu.. w końcu się obudziłaś. – Spojrzała w jego stronę. Uśmiechał się delikatnie.

- Natsu.. – Wyszeptała i znów opadła na poduszkę.

- Koszmar?

- Niezupełnie.. – Przekręciła głowę w stronę okna. Granatowe niebo wysypane gwiazdami. Gdzieś za chmurami dostrzegła złoty talarek. (Yahaahahaha xD jak to brzmi ;P) – Czy wszyscy są bezpieczni? – Spytała.

- Tak. Niektórzy mają małe obrażenia, ale czują się dobrze i pytają o Ciebie.

- Czuję się lepiej. – Uśmiechnęła się pod nosem i wzrokiem omiotła pomieszczenie. To nie była jej gildia. No tak.. w końcu została zniszczona.. Przypomniała sobie wydarzenie. – Gale? – W kącie zobaczyła zarys znanej jej postaci. Światło księżyca oświetlało jego twarz. – Co Ty tutaj robisz? – Spytała.

- O to samo pytam.. – Burknął pod nosem Salamander. Widząc karcący wzrok dziewczyny, szybko zamilkł.

- Martwiłem się o Ciebie.. – Odpowiedział jej złotooki, a różowowłosy zacisnął pięści.

- Dzięki. Niepotrzebnie.. – Zerknęła na Dragneela. – Mam już opiekuna. – Uśmiechnęła się do niego delikatnie. – Prawda, Natsu? – Chłopak w odpowiedzi wyszczerzył się. – Powinieneś wrócić do siostry. – Zwróciła się znów do tamtego.

- Jasne. Już idę. – Jak powiedział, tak zrobił. Wstał z krzesła i ruszył w kierunku drzwi. – Ale wrócę tutaj. Do Ciebie.

- Uważaj na to co mówisz. – Fuknął Salamander. Ten tylko zaśmiał się i wyszedł. – Co ten gość sobie wyobraża.. gdyby nie on, do niczego by nie doszło. – Zaczął, gdy tylko zamknął drzwi.

- Natsu, już dobrze. – Uśmiechnęła się do niego pocieszająco, po czym wstała z łóżka.

- Ej, a Ty dokąd? – Podszedł do niej.

- Jak to dokąd? Przywitać się ze wszystkimi. Martwili się cały ten czas. Idę im podziękować.

- Ale.. – Uciszyła go gestem ręki.

- Żadnego ‘ale’. Nie jestem dzieckiem. – Odpowiedziała mu i wyszła.

- Czasem właśnie zachowujesz się jak dziecko.. – Powiedział do siebie.

- Lucy, dokąd się wybierasz? – Spytał Dragneel, widząc przyjaciółkę, która to właśnie zamierzała wyjść z gildii. Za nim przyfrunął Happy.

- Na misję.

- Sama?

- Taaa.. mam coś do zrobienia.

- Jesteśmy drużyną.

- Wiem i przepraszam, ale tą misję akurat muszę wykonać S A M A.

- Co to za misja? – Do rozmowy dołączył się Fullbaster oraz Tytania. Blondwłosa unikała spojrzenia.

- Lucy, jesteśmy przyjaciółmi i chcemy Ci pomóc. – Dopowiedziała Scarlet.

- Nie chcemy by coś Ci się stało. – Dodał różowowłosy.

- Eh.. no dobra. Idę odzyskać klucze. – Skapitulowała. Zapadła niezręczna cisza, podczas to której trzej magowie przyglądali się uważnie blondwłosej. – Miałam coś na wzór snu.. w tym śnie ktoś powiedział mi, bym odzyskała wszystkie klucze. Podczas podróży natknę się na różne przeszkody.. no i też każdych z kluczy pilnuje Opiekun Gwiazd. Gdy przejdę ich próby, zostanę Strażniczką Gwiazd. – Odpowiedziała po chwili ciszy.

- To fantastyczne Lucy! – Odezwała się Scarlet. – Ciąży na Tobie spore brzemię. Jestem pewna, że Ci się uda! Jednakże.. co jeśli tego nie zrobisz?

- Ta osoba powiedziała, że ta przepowiednia musi się spełnić. Klucze rozproszone są po całym Królestwie. Muszę ruszać.. – Odwróciła się na pięcie.

- Poczekaj! – Zatrzymała ją Tytania. – Co się stanie jeśli nie przejdziesz prób Opiekunów? – Heartfillia spojrzała w mądre, przepełnione szczerością i zmartwione oczy przyjaciółki.

- Nie wiem nic na ten temat. – Odpowiedziała jej przez ramię. Nie mogę im powiedzieć, co może się stać, bo tak nie będzie.. Odnajdę wszystkie klucze i zostanę Strażniczką Gwiazd.

- Idziemy z Tobą! – Krzyknął Salamander, wyrywając ją tym samym z przemyśleń.

- Aye! – Zawtórował mu Exceed.

- Co takiego? – Odwróciła się w ich stronę.

- Jesteśmy drużyną. Pomożemy Ci odzyskać klucze i co ważniejsze, zrobimy wszystko byś stała się Strażniczką Gwiazd.

- Nie możecie.. to.. to moja sprawa.

- Bez dyskusji. Idziemy. – Skończyła rozmowę Scarlet. Nikt nie miał nic więcej do powiedzenia. Heartfillia w głębi serca pragnęła mieć ich blisko siebie, jednakże nie chciała narażać ich na kolejne niebezpieczeństwo, bo kto wie co może ich spotkać? Pełni entuzjazmu i tego co ich czeka, dotarli na stację. Każdy na swój sposób wymyślał zadania z jakimi być może przyjdzie im się zmierzyć.

- Gdzie powinniśmy się najpierw udać? – Zaczął Fullbaster.

- Jedźmy w przypadkowe miejsce i sprawdźmy czy tam czeka na nas jakieś zadanie. – Wypalił Dragneel. Wszyscy spojrzeli na niego jak na wariata.

- To.. może się udać. – Przyznała szkarłatnowłosa. – Natsu, dobra robota. – Dodała i przycisnęła chłopaka do zbroi, aż temu zaparło dech.

- A jeśli to w Magnolii powinniśmy zacząć? – Rzuciła Heartfillia i chwyciła się za głowę. – Cholera! Chcę odzyskać klucze, a nawet nie wiem gdzie zacząć ich szukać! To takie frustrujące!

- Nie martw się. Poruszymy niebo i ziemię, a nawet jeśli będzie trzeba to i piekło, byleby tylko Ci pomóc i spełnić przepowiednię. – Odpowiedział jak zawsze pełen optymizmu Salamander.

- Dziękuję Wam.. – Rzekła wzruszona magini. – Tak się cieszę, że jesteście tu ze mną.

- Umrzesz.. – Blondwłosa odwróciła się gwałtownie na dźwięk tego głosu. Rozejrzała się dookoła, jednakże nie znalazła żadnej podejrzanej osoby.

- Lucy, wszystko gra? – Spytała zmartwiona Scarlet.

- Taa.. wszystko dobrze.. po prostu, przesłyszałam się tylko. – Odpowiedziała, siląc się na uśmiech.

- Okłamujesz ich Lucy Heartfillio.. – Zaśmiał się szyderczo głos. Potrząsnęła gwałtownie głową i przygryzła dolną wargę. Znikaj z mojej głowy! Nakazała sobie w myślach. Cisza. Ktoś jakby wdarł się do jej głowy i próbował ją zniechęcić, przestraszyć. Jestem magiem Fairy Tail. Nie przestraszysz mnie! Dodała sobie otuchy.

- Ej, Lucy! Na co czekasz? Wchodź do pociągu! – Krzyknął różowowłosy, co było dla niej bardzo dziwne. On się cieszył z tego, że jest w pociągu. Z niedowierzaniem przypatrywała mu się, aż w końcu weszła do przedziału. Drzwi się za nią zatrzasnęły, a maszyna ruszyła. Smoczy Zabójca przybrał odcień zieleni i upadł na podłogę. Uhh, a jednak to ten sam Natsu.. Westchnęła i wraz z przyjaciółmi zasiedli w wyznaczonych miejscach. Heartfillia usiadła przy oknie, a tuż obok niej Fullbaster. Tytania usadowiła się naprzeciw dziewczyny, a znokautowany przez nią Salamander leżał obok niej. Happy zaś ułożył się wygodnie na kolanach zamyślonej już blondwłosej i ze współczuciem przypatrywał się swojemu różowowłosemu przyjacielowi. Scarlet oraz mag lodu zasnęli po chwili.

O kurwości świata.. co za rozdział.. eh ;/

Nie pisałam przez tydzień i widać co się ze mną stało.. masakara ;D

Ale spoko, myślę, że następnym rozdziałem pochwalę się trochę wcześniej ^^

W sumie to tego już miałam napisać w piątek, ale jakoś tak mi zeszło w pracy, że nie chciało mi się.. w sobotę praca do 14 a później poszłam na festyn.. yeaaa.. wróciłam po 4.. bolą mnie nogi, ręce, plecy, no i główka też bolała ;D trochę mną powywijali na parkiecie, ale było git ;P

Dziś i jutro wolne, więc dzięki Bogu odzyskuję siły ^^

No nic.. nie zanudzam, dodaję rozdział, żeby było wiadome, że jeszcze żyję ;*

Buziaki Mordki moje :*