53. Zabójca i lacrima.

Gildia była jeszcze zamknięta. Tuż przed głównymi drzwiami nerwowo chodził Salamander. Nie spał całą noc. Świadomość, że blondwłosa została uprowadzona, nie pozwalała mu na to. Apetytu jednak nie stracił. W ręku trzymał nogę z kurczaka i dziobał ją co jakiś czas. Kwadrans później przyszła białowłosa barmanka. Uśmiechnęła się delikatnie do chłopaka i otworzyła drzwi. Po chwili zaczęli się schodzić magowie. Wszyscy znerwicowani do granic możliwości, wyczekiwali Mistrza, który to pojawił się godzinę później.

- Gdzie byłeś tak długo? – Odezwał się pierwszy z wyrzutami różowowłosy.

- Oh wybacz Natsu.. zaspałem. – Podrapał się po głowie, uśmiechając się przy tym nerwowo.

- Jak możesz spać w takiej chwili?! – Warknął. Dziadek momentalnie spoważniał.

- Wszystkim jest ciężko, ale nerwy nic tutaj nie pomogą. Wyznaczona wcześniej grupa, proszę za mną do gabinetu. Cała piątka weszła do gabinetu Mistrza. Ten zasiadł wygodnie w fotelu.

- Na co jeszcze czekamy? Co mamy zrobić? – Niecierpliwił się Dragneel. Wtem drzwi do gabinetu otworzyły się, a w nich stanęła trzyosobowa grupa, która prowadziła śledztwo.

- Gildia Black Star. Ich dokładne położenie nie jest wiadome, bo co chwilę gdzieś się przemieszczają. Ostatnio widziano ich w Crocus. – Odpowiedział od razu Redfox, nie czekając na niepotrzebne pytania. – Ich plany związane z porwaniem i mordowaniem Gwiezdnych Magów nie jest nikomu znane. – Dodał.

- No to jedziemy do Crocus. – Podsumował Fullbaster.

- Możliwe jest, że już ich tam nie ma.. nikt nie wie, gdzie mogli się teraz udać. – Wtrąciła smutno McGarden.

- Znajdziemy Lucy! – Rzucił z zapałem i chytrym uśmieszkiem Smoczy Zabójca. – Nie ma opcji, by coś mogło się nie udać.

- Może poprosimy Panią Cane o pomoc? – Spytała nieśmiało Wendy.

- Dobry pomysł. Można spróbować. – Podchwycił jej pomysł mag lodu. Zeszli na parter. Alberona jak zwykle przywłaszczyła sobie beczułkę alkoholu i smakowała jej. – Cana, czy dasz radę namierzyć Lucy? – Spytał. Ta spoważniała i odłożyła beczkę na bok. Wyjęła talię kart i z poważną miną, zaczęła je układać na stole. Każdy się niecierpliwił.

- Udaje się na zachód od Crocus. Nie wiem dokładnie dokąd. – Rzekła po chwili.

- Ruszamy. – Rzucił ochoczo Salamander i już zamierzał wyjść z gildii, jednak zostało mu to uniemożliwione przez maga lodu, który chwycił go za końcówkę szalika. – Co Ty wyprawiasz? – Warknął na niego.

- Jest bezpieczna. – Dopowiedziała magini. – Jednakże nie szukajcie gildii, bo to jakiś mężczyzna ją porwał i z nią przebywa.

- Rozumiem. Skoro wiemy, że z Lucy wszystko w porządku, ruszajcie. – Zakomunikował Mistrz. I nim ci, wyszli z gildii, drzwi otworzyły się, a w nich stanęły dwie postacie.

- Chciałabym się dołączyć. – Odezwała się pierwsza osoba. Znali ten głos.

- Pani Erza! – Krzyknęła radośnie Marvell. – Pan Jellal!

- Skąd się tu wzięliście? – Spytał Fullbaster.

- Wieści szybko się rozchodzą.. Posłaniec z Rosmery przyniósł tę wiadomość. Przybyłam tak szybko jak mogłam, gdy tylko się dowiedziałam, że Lucy została porwana. – Wytłumaczyła Scarlet. – Ruszam z Wami. Jellal.. – Tu zwróciła się w stronę niebieskowłosego. - .. Ty tutaj zostajesz. Wiedział, że kłótnia z tą kobietą nie doprowadzi do niczego dobrego, więc tylko skinął głową niezadowolony.

- Świetnie! Teraz drużyna jest w komplecie! – Salamander uśmiechnął się szeroko. – Idziemy! – Krzyknął na odchodne i wraz z przyjaciółmi udali się na stację.

U Lucy.

Była na czymś miękkim i było jej ciepło. Ostatnie wydarzenia przeleciały jej w mgnieniu oka. Wróciła do gildii, rozmawiała z Natsu, Mistrz coś chciał powiedzieć.. i tu film się jej urywa. Podciągnęła się na łokciach. Była w jakimś ciemnym pomieszczeniu. Leżała na łóżku, a obok niej był mały stoliczek, na którym stała lampa, zapaliła ją i jako tako lepiej ogarnęła pokój. Wstała z łóżka i podeszła do drewnianych, niezadbanych drzwi. Chciała już dotknąć klamki, jednak okazało się, że nie ma jej w miejscu, gdzie powinna być. Była spokojna. Dotknęła drzwi i postukała w nie palcami. Usłyszała czyjeś kroki dochodzące z drugiego pomieszczenia. Odsunęła się kilka kroków w tył, a tuż przed nią w tej chwili stał chłopak, mniej więcej w jej wieku. Ostre światło, które oblewało tamtejsze pomieszczenie, raziło ją w oczy. Nie mogła dostrzec jego koloru oczu a nawet włosów.

- Długo spałaś. – Zaczął chłopak i pociągnął ją za rękę do jasnego pomieszczenia. Rzucił ją na sofę i stanął przed nią. Teraz go widziała, w całej okazałości. Czarne krótkie włosy, złote oczy, dobrze zbudowany. Skrzyżował ręce na piersiach i lustrował wzrokiem dziewczynę, która to również przyglądała się mu badawczo.

- Gdzie jestem? Kim Ty jesteś? – Spytała w końcu, ukrywając zdenerwowanie.

- Jestem Gale. Gwiezdny Zabójca, a to mój dom. – Wytłumaczył. Przysunął sobie krzesło i usiadł naprzeciw magini. Oparł łokcie na kolanach.

- Gwiezdny Zabójca? – Powtórzyła cicho. Tym razem się zdenerwowała. W sumie to nie słyszała nigdy o kimś takim, jednakże sama nazwa nie wskazuje niczego dobrego. Zwłaszcza dla niej jak i jej Duchów. – Czego o de mnie chcesz?

- W sumie to niczego konkretnego.. moja gildia chce wprowadzić w życie pewien plan.. chce zmienić świat. A Ty nam w tym pomożesz.

- Niby w jaki sposób? – Spytała podejrzliwie, mrużąc przy tym oczy.

- Twoje klucze. – Jej serce zabiło sto razy szybciej. Spojrzała na pasek i tak jak się spodziewała, nie miała przy sobie swoich przyjaciół. – I Ty sama. Jesteś najpotężniejszym magiem Gwiezdnej Energii. Masz dużą większość złotych kluczy..

- Do czego Wam one?! – Przerywa mu.

- Jak powiedziałem.. chcemy zmienić świat.

- Co Ty pieprzysz? Zmienić świat? Ja i klucze mamy w tym pomóc?

- Zebraliśmy inne złote klucze.. żaden z tamtejszych magów nie protestował.. – Rzucił, uśmiechając się przy tym psychopatycznie.

- C-czy Ty.. – Zaczęła niedowierzając własnym uszom.

- Tak. Nie bez powodu mam taki przydomek, nie?

- To dlaczego ja..?

- Jesteś nam potrzebna. I teraz wszystkie, 12 złotych kluczy jest Twoją własnością i odpowiednio je wykorzystasz.

- Po co?!

- Po to, by zacząć wszystko od nowa.. – Spojrzała na niego jak na głupka. – No dobra.. Jest lacrima, a w niej znajduje się smok, który zmieni świat. – Źrenice blondynki powiększyły się dwukrotnie.

- S-smok? – Powtórzyła drżącym głosem. – Jak?

- Mamy swoje sposoby.

- Jesteście chorzy! Wiecie do czego to może doprowadzić?!

- Wiemy, dlatego to robimy.

- Co to za smok?

- Acnologia. – Tego się obawiała. Słyszała o nim. Czarny smok, który nienawidzi ludzi. Niszczy wszystko, co spotka na swojej drodze.

- Jego nie da się oswoić. Nie powinniście tego robić. – Mówi w miarę spokojnie, jednakże w środku aż cała się trzęsie ze strachu i ze złości.

- Nie po to zachodziłem tak daleko, by teraz to wszystko rzucić!

- Ten smok zabije wszystkich! Bez wyjątku! – Krzyczy w końcu i wstaje z sofy. Złotooki robi to samo. – Nikt się nie uratuje! Nie będzie miał z nim żadnych szans, gdy tylko go spotka!

- Dlatego to Ty będziesz go kontrolować dzięki swojej magii.

- Wyście wszyscy poszaleli! Zmienić świat? Jakim cudem ma stać się on lepszy, gdy smok go zniszczy?! – Po tych słowach, zapadła między nimi cisza. Wpatrywali się w siebie niczym wygłodniałe wilki. Każdy miał swoje racje, swoje poglądy i trudno było je zmienić.

- Jutro ruszamy do mojej gildii, Black Star. Nie odwołalnie jutro zacznie się zmiana świata. – Rzekł w końcu i zaczął odchodzić.

- Masz kogoś, kogo chcesz chronić? - Gale zatrzymuje się, a Heartfillia patrzy na jego plecy. Milczy. – Skoro jest ktoś taki, powinieneś zwłaszcza pomyśleć o tej osobie. Co jeśli coś się nie uda i ją stracisz? – Chłopak prychnął pod nosem.

- Uratuję ją. Jest dla mnie wszystkim. – Odpowiada jej przez ramię.

- Ja też mam osoby, które chcę chronić. Błagam Cię..

- Robię to z myślą o niej. Cattleya.. będzie się jej lepiej żyło w nowym świecie.

- Czy Ty siebie słyszysz?! Co za życie czeka Cię w świecie, gdzie będzie panował chaos spowodowany atakiem smoka? Czy Ty nie słyszysz, co do Ciebie mówię? Ten smok zabije wszystkich. Bez wyjątku, a sam go nie pokonasz nawet jeśli zaatakuje najbliższą Ci osobę!

- Ona sama mnie o to prosiła! Ona chce, bym stał się człowiekiem, który przyczyni się do zmiany świata na lepsze.

- Nie takim kosztem! Nie życiem innych ludzi! Gdy to zrobisz, ona Cię znienawidzi! – Odwrócił się gwałtownie i podszedł do Heartfillii. Chwycił ją za nadgarstki i spojrzał groźnie w oczy.

- Nic o mnie nie wiesz, ani o mojej siostrze. – Dziewczyna syknęła z bólu, gdy tylko mocniej ścisnął jej rękę.

- Wiem jedno: jesteś największym idiotą jakiego spotkałam. – Mówi przez zęby. Zamilkł. Pociągnął ją za rękę i popchnął do pokoju, a drzwi zamknął na klucz. Ta oparła się plecami o drzwi. On zrobił to samo. – Będziesz tego żałował. Stracisz ją. – Dodała. Odszedł, a główne drzwi trzasnęły. – Idiota.. – Szepcze do siebie. Co on sobie myśli? Że gdy obudzi Acnologię, świat stanie się lepszy? Cholera! Wszyscy są w niebezpieczeństwie.. Przyjaciele.. Co robić? Nie wiedziała, która jest godzina. Prócz zaświeconej lampki, żadne światło nie przedzierało się do pokoju. Zasnęła.

Rano obudził ją intensywny zapach zmielonej zaparzonej kawy, który wdarł się do jej nozdrzy. Na stoliku stał też talerz, a na nim pieczywo i kilka dodatków.

- Zjedz. Czeka nas długa droga. – Usłyszała w progu pokoju. Czarnowłosy stał oparty o framugę i przypatrywał się jej.

- Nie zmieniłeś zdania? – Spytała z nadzieją i usiadła na skraju łóżka. Nic nie odpowiedział na to pytanie. – Nie wyglądasz na złego człowieka, ani taki nie jesteś.

- A Ty co, wróżka?

- W pewnym sensie. – Posłała mu promienny uśmiech, a potem przegryzła pieczywo. – W końcu jestem z Fairy Tail. – Dodała z dumą.

- Kończ. Im szybciej dotrzemy do siedziby, tym lepiej. – Zmienił temat. – Mój Mistrz nie lubi, gdy ktoś się spóźnia. – Podszedł do magini i związał jej ręce. – To na wszelki wypadek, byś nie uciekła. Będę miał Cię na oku. – Wytłumaczył.

- A-ale..

- Nie mów nic niepotrzebnego. Idziemy. – Pociągnął ją za łokieć. Nim wyszli z domku, porwał pęk kluczy blondwłosej ze stołu. Wyszli. W ciszy udali się w stronę wysokich gór.

Ciaossu! ^^

No to w przyszłym rozdziale się zacznie coś dziać ^^

W głowie jednak inaczej mi ten pomysł wyglądał.. cóż.. mam nadzieję, że się Wam spodoba co wymyśliłam.. a obiecuję, że emocji nie zabraknie ;)

Co więcej.. na pewno ucieszyliście się z powrotu Tytanii xD

No nic.. kolejny rozdział powinien pojawić się w ciągu najbliższych kilku dni.. tzn.. postaram się go napisać ;P

Buziaki Mordki moje! ;*