52. Podróże i zniknięcia.

Na dworze było już ciemno. Gwiazdy mieniły się na granatowym niebie. On nie zwracał na to uwagi. Przepełniony był myślami o pewnej szkarłatnowłosej dziewczynie, która ni stąd ni zowąd zniknęła, a co więcej, ONI nie chcieli mu wyjawić gdzie teraz jest. Odczuwał pustkę, smutek. Pragnął ją zobaczyć, być przy niej.. w końcu to dla niej wstąpił do gildii. Chciał ją mieć przy sobie. Uświadomił sobie, jak bardzo zawładnęła jego sercem. Jej oczy, uśmiech, nos, włosy, głos, charakter, siła i co ważniejsze.. uczucia, jakimi darzyła innych ludzi. Wszystko to w niej kochał. Nie mógł zmarnować szansy nie bycia przy niej. Postanowił działać. Zacisnął mocniej pięści i ruszył w stronę mieszkania, który to od dłuższego czasu wynajmuje. Spakował najpotrzebniejsze rzeczy i ruszył na stację. Teraz postawił sobie jeden cel: odnaleźć ją. Nie ważne ile mu to zajmie, ile świata będzie musiał zwiedzić, ile miejsc przeszukać, odnajdzie ją. Na pewno. Poruszy niebo i ziemię dla niej.

- Jak myślicie.. co teraz zrobi? – Zaczęła blondynka, która bawiła się słomką.

- Kto? – Zainteresował się mag lodu.

- Jellal. Jest zły. Ukryliśmy miejsce, gdzie teraz jest. – Wyszeptała.

- Sama powiedziałaś, by tak zrobić. – Przypomniał jej.

- Wiem.. – Westchnęła. – Oby nie zrobił niczego głupiego.. Wiecie.. ja chyba też muszę na chwilę zniknąć. – Dodała po chwili. Salamander, Happy oraz mag lodu spojrzeli na nią zaskoczeni. – Chcę odwiedzić ojca.. w końcu nie widzieliśmy się tyle miesięcy.. – Uspokoiła ich szybko.

- Chcesz jechać sama? – Spytał Fullbaster.

- Tak. Potrzebuję trochę wytchnienia. Postaram się wrócić jak najszybciej. – Uśmiechnęła się delikatnie do magów. Dragneel nic nie mówił. Przypatrywał się jej z poważną miną. – Idę do domu. Jutro wyjeżdżam. Nie wiem, kiedy się zobaczymy, więc dozobaczenia. – Rzekła na odchodne i wyszła z gildii. Różowowłosy ruszył za nią,

- Hej, Lucy? – Dogonił ją po chwili i chwycił za rękę. Spojrzała mu w oczy. Był smutny.

- Co się stało? – Spytała z przejęciem.

- Znowu mnie zostawiasz. – Dzięki tym słowom, poczuła jak jej serce przyspiesza.

- Wybacz Natsu.. chętnie zaproponowałabym Wam wszystkim, byście ze mną pojechali, jednakże Wy również macie własne sprawy.. zobaczymy się za niedługo. Obiecuję. – Uśmiechnęła się do niego czule i przytuliła go. Odwzajemnił gest. Trwali tak kilka minut, może nawet więcej, ale tego im brakowało. Tej bliskości.

- Kocham Cię.. – Wyszeptał jej do ucha, po czym ucałował jej czoło i odszedł.

- Wiem to. – Odpowiedziała z uśmiechem do oddalającego się chłopaka.

Następnego ranka spakowana ruszyła w stronę stacji. Pociąg do miejsca, do którego teraz zmierzała, właśnie przyjechał. Zajęła miejsce przy oknie i od razu pogrążyła się w zadumie. Kilka godzin później witała się z wszystkimi pracownikami w posiadłości. Jude bardzo ucieszył się na widok córki, w sumie nie tylko on, bo i blondynka nie posiadała się ze szczęścia, widząc zdrowego rodzica. Z tego co się dowiedziała, Makki i jego ojciec są teraz ich sąsiadami. Nishimori każdego dnia odwiedzają jej ojca i razem spędzają chwile.

- Lucy! – Usłyszała nagle. Odwróciła się gwałtownie i od razu rozpoznała te zielone oczy i orzechowe włosy, które w ostatnim czasie urosły. Grzywka zasłaniała mu trochę oczy, ale i tak wszędzie by go poznała. Nim ta zdążyła się odezwać, była zgniatana w silnych ramionach młodszego przyjaciela. – Tak się cieszę, że Cię w końcu widzę. Tyle czasu Cię nie było.. co się działo? – Zaczął, nie puszczając jej.

- Ciebie też miło widzieć Makki. Dzień dobry Panu. – Rzekła z uśmiechem przez ramię do starszego mężczyzny.

- Witaj Lucy. – Odpowiedział jej i podszedł do Pana domu.

- Ehh.. no to dzisiaj chyba się nią nie nacieszę. – Westchnął ze smutkiem Heartfillia, wskazując palcem na zielonookiego.

- Odbijesz to sobie. – Poklepał go przyjacielsko po ramieniu.

- Mam nadzieję, że szybko mnie nie opuści.. – Uśmiechnął się do siebie, a po chwili wraz z starszym Nishimori udał się do gabinetu na pogaduchy.

- No to opowiadaj co się u Ciebie działo. – Zaczął uradowany chłopak, ciągnąc za sobą dziewczynę na dwór. Usiedli w ogrodzie między cieniami drzew. Lekki wiatr rozwiewał ich włosy. Bawił się nimi.

- Wiele rzeczy Makki.. ale koniec końców wszystko dobrze się skończyło.. – Zaśmiała się i po chwili rozpoczęła swoje opowiadanie co się działo w ciągu ostatnich miesięcy. Źrenice chłopaka z minuty na minutę powiększały się. Nie krył zaskoczenia, ile ta dziewczyna przeszła w tak krótkim czasie. Był też zły na siebie, że nie mógł być przy niej. – Nie rób takiej miny. – Szturchnęła go w bok, widząc jego smętny wzrok. – Było minęło.. a teraz.. – Westchnęła i spojrzała w niebo. – A teraz będzie tylko lepiej. – Położyła się wygodnie na zielonej trawie, a ręce podłożyła pod głowę. – Jestem tego pewna. – Dodała.

- Może powinienem jechać z Tobą do Magnolii i tam zostać? – Po tym pytaniu, zerwała się znów do pozycji siedzącej.

- Po co? – Zdziwiła się. – Nic złego się mi tam nie dzieje.

- A jeśli coś się stanie?

- No weź przestań. Jest dużą dziewczynką i nie potrzebuję niani.

- Nie chcę być Twoją niańką, tylko..

- Nie kończ! – Krzyknęła. – Okej? – Szepnęła. Między nimi zapadła cisza. – Chodź, nazbieramy owoców. – Zaproponowała po chwili. Wstała z trawy, otrzepała się i ruszyła w głąb sadu, a tuż za nią wlókł się Nishimori.

W gildii. Wieczór.

- Raaaaany, jakie nudy bez Lucy. – Marudził różowowłosy, który opierał swoją głowę o blat i smętnie patrzył w stronę drzwi wejściowych z nadzieją, że za chwilę pojawi się w nich Ona.

- Oj Natsu.. ale Cię wzięło.. – Rzuciła z uśmieszkiem starsza Strauss. – Idź na jakąś misję, czy coś. – Dodała później.

- Bez Lucy będzie nudno. – Burknął.

- No to musisz wytrzymać, dopóki nie wróci. – I zniknęła w kantorku.

- Yo! – Przywitał się z nim młody Dreyar, klepiąc go przyjacielsko po plecach. – Coś taki markotny? – Widząc, że chłopak nie pali się, by mu odpowiedzieć, zaśmiał się cicho. – Kobieta? – Dragneel wzdrygnął się. – Nawet wiem jaka.. Blondynka, brązowe oczy, fajne ciałko..

- Lepiej nie kończ. – Warknął, prostując się i patrząc na niego groźnie.

- Jasne, jasne.. – Uśmiechnął się. – Świetna z niej dziewczyna. – Dodał po chwili.

- Mówiłem, abyś nie kończył.

- Zazdrosny?

- Spadaj. Uczep się kogoś innego, okej?

- No już już.. nie denerwuj się.

Dwa tygodnie później. Gildia Fairy Tail.

- Ludzie! Ludzie! Ludzie! – Do budynku wpadł zdyszany Elfman, zwracając przy tym uwagę wszystkich tam zgromadzonych.

- Co jest? Pali się, czy jak? – Z obojętną miną podszedł do niego Redfox. – Salamandrze, coś wywojował? – Zwrócił się z uśmieszkiem do różowowłosego.

- Nic. – Warknął.

- Nie o to chodzi.. przynoszę wieści. – Kontynuował spokojniej Strauss.

- Wieści? – Powtórzyła Mirajane.

- Dziwne rzeczy się dzieją.. – Zaczął chaotycznie.

- Konkretniej.. – Ponaglił go młody Dreyar.

- Magowie Gwiezdnej Energii.. znikają.. – Te informacje wystarczyły im, by bicie ich serc przyspieszyło gwałtownie. W ich głowach pojawiła się jedna osoba: Lucy. Ich towarzyszka, członek rodziny.

- P-powiedz coś więcej. – Ciszę przerwał zdenerwowany Fullbaster.

- Ci magowie.. oni zostają porywani i zabijani. Gdy ktoś znajduje ich ciała, nie ma przy nich ich kluczy.

- Mam nadzieję, że nie dopadli jeszcze Lucy.. – Rzuca przestraszona białowłosa.

- Cholera! Musimy ją poszukać! – Proponuje Salamander pełen determinacji.

- Kogo poszukać? – W progu gildii pojawia się temat ich rozmowy. Magom spada kamień z serca.

- Lucy! – Smoczy Zabójca rzuca się w stronę dziewczyny i mocno ją do siebie przytula.

- N-natsu? – Zdziwiona blondynka oddaje gest. – Aż tak się stęskniłeś? – Chłopak odsuwa się od niej, ale nie puszcza jej ręki. Boi się o nią, że ktoś mu ją zabierze, że znów zniknie mu z oczu. Tym razem mógłby jej już nie odzyskać. Na samą myśl, ściska mocniej jej drobną dłoń. – Coś się stało? – Pyta zdezorientowana i przerażona widokiem magów, którzy na nią patrzą.

- Nie.. i miejmy nadzieję, że nic się nie stanie. – Rzuca Mistrz, który pojawia się ni stąd ni zowąd.

- A możecie mi wytłumaczyć, czemu tak się zachowujecie? – Pyta już na skraju cierpliwości i chce wyrwać dłoń z uścisku, jednak Dragneel jej na to nie pozwala.

- Tu chodzi o Ciebie Lucy. – Mówi staruszek. – Teraz najważniejsze jest, byś była bezpieczna.

- Ale o co do cholery chodzi?! – Wścieka się i wyrywa się z mocnego uścisku chłopaka, aż coś strzyka w kończynie. Staje przed Mistrzem i patrzy na niego zdenerwowana i pełna niewiedzy. Staruszek już otwiera usta, by coś powiedzieć, jednak w gildii słychać głośny huk, a po chwili wszyscy padają na ziemię nieprzytomni.

Budzą się po kilku godzinach. Każdy z obecnych patrzy na siebie niemrawo i sprawdza, czy ktoś nie odniósł jakiś ran. Wszystko jest w porządku. Wszyscy są bezpieczni. Nie.. nie wszyscy..

- Lucy! – Wydziera się Salamander. Jego głos od razu rozbrzmiewa w głowach półprzytomnych magów i momentalnie odzyskują rozum. Zdezorientowany i zdenerwowany chłopak rozgląda się po pomieszczeniu. Nigdzie jej nie widzi. Wybiega na zewnątrz. Żadnego zapachu, żadnej wskazówki. Z bezradności upada na kolana. W kącikach oczu pojawiają się łzy. – Lucy.. – Szepcze załamany. Stracił ją. Na dobre. Słone łzy kropla po kropli płyną po policzkach i roztrzaskują się na betonowej posadzce.

- Natsu.. – Podchodzi do niego białowłosa. Jej policzki są mokre od łez. – Ona na pewno żyje.. Jeszcze mamy szansę. – Stara się go pocieszyć. Dotyka jego ramienia. Cała gildia pogrąża się w smutku.

- Jutro z rana zarządzam naradę u mnie w gabinecie. Natsu, Gray, Wendy, Carla, Happy macie być obowiązkowo. Gajeel, Lily, Levy, wy do tego czasu wyruszcie i zbierzcie informacje na temat porywania Gwiezdnych Magów. Każda wskazówka będzie bardzo pomocna w odnalezieniu Lucy. – Informuje staruszek i znika w swoim gabinecie.

- Do tego czasu mogą ją zabić! – Krzyczy Dragneel.

- Natsu ma rację.. nie możemy zwlekać! – Popiera go mag lodu.

- Macie jakieś poszlaki? – Pyta Dreyar. Cisza. – Wiecie gdzie ją szukać? – Żadnej odpowiedzi. – A więc bądźcie cicho i czekajcie na wieści. Gajeel, poradzisz sobie? – Zwraca się do czarnowłosego.

- Jasne. – Prycha i wraz z ‘ekipą’ wychodzi z gildii.

Yo Cukiereczki moje! ;*

No widzicie jak szybko do Was wróciłam?

Yeeee i teraz możliwe, że będę dodawać częściej rozdziały ^^

Cieszycie się prawda? No pewnie, że tak! xD

Pod ostatnią notką tylko utwierdziliście mnie w tym przekonaniu z czego bardzo, ale to bardzo się cieszę ^^ nikt mnie tak wcześniej nie podbudował jak Wy ;D

Kocham Was!

Buziam każdego z osobna ;*

<3