29. Poród.

- Dzień dobry! – Krzyknęli naraz Heartfillia i Dragneel, wchodząc do gildii.

- Dzień dobry. – Odezwała się uśmiechnięta Mirajane, do której właśnie podeszli.

- Trochę tu pusto. – Stwierdziła blondwłosa, rozglądając się po wnętrzu.

- W końcu wczoraj była impreza, tak? Po północy większość magów poszła do domów, a część z nich została tutaj i śpią albo się leczą. – Zachichotała cicho. – A Was gdzie wczoraj wsiąkło? – Spytała po chwili, puszczając zadziornie oczko do pary.

- Mira, podaj nam coś do jedzenia. – Szybko wyminął pytanie Salamander. Białowłosa gdzieś zniknęła. Po chwili wyszła z zaplecza z dwoma pełnymi talerzami. – Dzięki, ale jestem głodny. – Skwitował, gdy dostał swoją porcję i zabrał się za nią. Brązowooka uczyniła to samo. Starsza Strauss obserwowała cały czas, co trochę peszyło dziewczynę.

- O rany no.. nie wytrzymam. – Wstała z krzesła i spojrzała na białowłosą. – Natsu mi się oświadczył, ok?

- Aaaaa! – Krzyknęła z podniecenia i rzuciła się na przyjaciółkę, przez co obie wylądowały na ziemi. Salamander nawet nie zamierzał interweniować. Dalej zajadał się śniadaniem. – Oświadczył Ci się? – Wykrzyczała, aż wszystkie oczy magów skierowały się w ich stronę. Nawet wchodzący inni magowie, stanęli w progu i z ciekawością czekali na opowieść. - Jak? Kiedy? Gdzie? Opowiadaj wszystko ze szczegółami! – Wstała podekscytowana i pomogła wstać blondwłosej. Do dziewczyn podeszły właśnie przybyłe Levy, Juvia, Erza i Cana. Heartfillia ciężko westchnęła i zaczęła opowiadanie.

Do baru, gdzie siedział różowowłosy, dosiadł się mag lodu.

- No gratuluje, w końcu się odważyłeś. Teraz to już zawsze będziecie razem.

- No, jestem przeszczęśliwy. – Uśmiechnął się pod nosem.

- Kiedy się jej oświadczyłeś? – Zapytał z zaciekawieniem.

- Eee.. noo w sumie to po imprezie. Na cmentarzu. – To ostatnie zdanie wypowiedział najciszej jak tylko mógł. Kątem oka spojrzał na Fullbastera. Uniósł jedną brew do góry, a potem parsknął śmiechem. Poklepał przyjaciela po plecach.

- Serio.. nie wiedziałem, że z Ciebie taki romantyk.

- Spadaj. – Odburknął mu tylko i wziął się za niedokończoną porcję swojej ukochanej.

Miesiąc później.

Do domu, w którym właśnie mieszkała już Heartfillia, przyszła Kobieta Deszczu. Czas rozwiązania tuż tuż. Obie siedziały w salonie i popijały herbatę. Były same. Mag lodu siedzi w gildii, a Dragneel wraz z Happy’m udali się na misję. Mają wrócić jeszcze dziś lub jutro.

- Juvia jest ciekawa, czy ustaliliście już datę ślubu?

- Jeszcze nie, ale nam się tak bardzo nie spieszy. Poza tym i tak nie mamy pieniędzy.

- Dlaczego więc nie poszłaś z nim na misję?

- Chciałam, ale powiedział, że ja mam zostać w domu. On się ma wszystkim zająć.

- Juvia rozumie..

- No a Wy jak? Nie możecie się doczekać, kiedy na świat przyjdzie maleństwo? – Niebieskowłosa chwyciła się za dość spory brzuch i zaczęła go delikatnie głaskać.

- Tak.. Juvia i Panicz Gray.. to znaczy.. i Gray nie mogą się już doczekać. Aczkolwiek Gray stał się bardzo nerwowy, gdy Juvia za niedługo ma za niedługo urodzić. – Uśmiechnęła się delikatnie do przyjaciółki. – Ałć! – Krzyknęła i wzdrygnęła się lekko.

- Juvia, co się dzieje? To już? – Blondwłosa podeszła do przyjaciółki i chwyciła ją za rękę. Ta zaczęła szybko oddychać.

- Juvia.. myśli.. że.. to.. już.. Aaaaa! – Wrzasnęła. A na jej czole pojawiły się pierwsze krople potu.

- Cholera.. nie ma czasu iść po Wendy czy po kogokolwiek.. Chyba muszę się tym sama zająć. – Mówiła do siebie. Pomogła wstać przyszłej mamie i położyć się na kanapie. Podwinęła rękawy bluzki i zniknęła gdzieś za drzwiami. Po chwili w rękach niosła wodę i parę ręczników. – Dobra Juvia, bądź silna. Poradzimy sobie szybko. Gotowa? – Próbowała dodać jej otuchy. Na wiele się to nie zdało, gdyż po chwili niebieskowłosa zaczęła się wydzierać jak opętana. – Okej. Przypuśćmy, że ten krzyk to było potwierdzenie, że jesteś gotowa. – Uśmiechnęła się delikatnie pod nosem i wzięła się do ‘roboty’. Minęła godzina. Tak samo jak i blondwłosa, tak i rodząca, czuły, że są wyczerpane. – Juvia, proszę. Dasz radę. Jeszcze trochę. – Chwyciła ją za dłoń. – No już. Dalej. – Dopingowała ją. Jak na zawołanie, w pomieszczeniu dało się usłyszeć po chwili płacz. Niemowlęcy płacz. Heartfillia uśmiechnęła się szeroko i owinęła dziecko w koc. Podała maleństwo mamie, która była już całkowicie wyczerpana. – Macie synka. – Rzekła tylko. Po chwili zauważyła, że Juvia znów zaczyna zwijać się z bólu. Odebrała już uspokojone przez nią dziecko i położyła na drugim łóżku. – Juvia, co się dzieje? – Chwyciła ją za rękę. Znów zaczęła szybciej oddychać. – Nie mów, że.. – Już zrozumiała. – Juvia, wiedziałaś, że to ciąża bliźniacza? – Spytała przyjaciółkę. Niebieskowłosa spojrzała na nią pytająco.

- Bliźniacza? – Wyszeptała ciężko.

- Juvia.. Dasz jeszcze radę? – Pokiwała twierdząco głową. Heartfillia znów wzięła się do roboty. W tym samym czasie z misji właśnie wracali Dragneel i jego niebieski przyjaciel. Cieszyli się na powrót. Dotykając już klamki od drzwi, usłyszeli głośny krzyk. Nie czekając chwili dłużej, wpadli do salonu, gdzie klęczała blondwłosa, a na łóżku leżała Juvia.

- Lucy? Co się dzieje? – Spytał zdenerwowany.

- Natsu, jak dobrze jesteś. Biegnij szybko do gildii po Gray’a i Wendy! – Krzyknęła w ich stronę.

- Ale Lucy.. poradzisz sobie sama?

- Szybko, do gildii! – Nie odpowiedziała mu. Ten wraz ze swoim przyjacielem, wybiegli szybko z domu i ruszyli co sił w nogach w stronę gildii.

- Juvia, trzymaj się. Jeszcze chwila i będzie po wszystkim. – Uśmiechnęła się do przyjaciółki. Po paru minutach na świat przyszło kolejne dziecko – dziewczynka. Młoda mama zmęczona całym porodem, zasnęła. Brązowooka wytarła jej twarz wilgotnym ręcznikiem i przykryła kocem. Sama zajęła się nowonarodzoną dwójką. Przemyła ich drobne ciałka i owinęła w cieplutkie koce, a następnie ułożyła na łóżku, w którym śpi wraz z Salamandrem. – Małe aniołki. – Wyszeptała do nich i każdego obdarowała delikatnym całusem w czółko.

Do gildii wpadł zdyszany Dragneel.

- Gray, Wendy! Szybko! – Wykrzyczał tylko. Kilka chwil później, podbiegły do niego wskazane osoby.

- Co się tak wydzierasz?

- Co się stało Panie Natsu?

- Szybko, do mnie do domu. Juvia.. – Oczy Fullbastera powiększyły się dwukrotnie. – Juvia rodzi. Lucy jest przy niej, ale i tak potrzebuje Twojej pomocy, Wendy. – Nie czekając chwili dłużej, szybko kierowali się w stronę domu Salamandra. Po kilku minutach, dotarli. Jako pierwszy drzwi do ich domu otworzył mag lodu. Jego wzrok skierował się na osobę leżącą na kanapie. Obok niej kucała blondwłosa, trzymając ją za rękę i głaszcząc jej blady policzek. Szybko podszedł w ich kierunku.

- Juvia.. – Wyszeptał i również kucnął przy ukochanej. Dotknął jej ręki. Przebudziła się.

- Gray. – Uśmiechnęła się blado.

- Jak się czujesz? – Spytał z troską.

- Nienajgorzej, ale czuję się słabo.

- Wendy, możesz sprawdzić, czy wszystko z nią w porządku? – Odezwała się nagle Heartfillia i kierowała się w stronę różowowłosego i małej magini, którzy stali uśmiechnięci przy drzwiach. Marvell pokiwała twierdząco głową i podeszła do Kobiety Deszczu. – Gray, chodź za mną, chcę Ci kogoś przedstawić. – Uśmiechnęła się do przyjaciela szeroko i chwyciła go za rękę i pociągła w kierunku sypialni. Dragneel tak samo ciekawy, udał się w tym samym kierunku. Drzwi od sypialni lekko zaskrzypiały, a oczom wszystkim ukazały się dwie małe istotki. Jakimś cudem, trzymali się za równie małe rączki. W oczach maga lodu pojawiły się łzy. Podszedł do swoich dzieci i ucałował je. Radości nie było końca. W końcu po jego policzkach spłynęły łzy. Nawet blondwłosa wzruszyła się na ten gest. Salamander przytulił ją delikatnie.

- Lucy, dziękuję. Jestem szczęśliwy. – Rzekł po chwili i przytulił do siebie przyjaciółkę.

- Nie musisz mi dziękować, nic takiego nie zrobiłam.

- Pomogłaś Juvii, byłaś przy niej, odebrałaś poród i mam takich wspaniałych synów.

- Gratuluję, ale się pomyliłeś, bo masz i syna i córkę. – Poprawiła błąd przyjaciela.

- W takim razie jestem jeszcze bardziej szczęśliwy. – Uśmiechnął się szerzej i wyszedł z pokoju i znów skierował się w stronę ukochanej. Ucałował jej czoło. – Dziękuję, że dałaś mi tak wspaniałe dzieci. – Wyszeptał.

- Juvia też Ci dziękuje. – Odpowiedziała mu. Po chwili zasnęła.

- Lucy, wszystko gra? – Spytał Dragneel widząc bladą twarz ukochanej.

- Tak. Po prostu jestem zmęczona tym wszystkim. – Odpowiedziała, uśmiechając się.

- Chcesz się przespać?

- Tak, ale nie bardzo mam gdzie.

- Jest jeszcze hamak.

- Masz rację. To idę się położyć. – Już zmierzała w wyznaczonym kierunku, ale poczuła się słabo. Zatrzymała się i chwyciła się za głowę. – Ale zanim pójdę się położyć to idę jeszcze do łazienki. – Rzuciła szybko. Zamykając drzwi za sobą, zrobiło się jej niedobrze. W ostatniej chwili powstrzymała się przed zabrudzeniem łazienki (xD). Chwiejnym krokiem podeszła do umywalki z lustrem. Spojrzała w nie. Blada, oczy lekko podkrążone. Coś w jej głowie zaświtało. – Czy to możliwe..? – Spytała szeptem i dotknęła swojego brzucha. Delikatny uśmiech zawitał na jej twarzy. Poczeka jeszcze trochę, a później poprosi Wendy o pomoc. Przemyła twarz zimną wodą i już poczuła się lepiej. Wyszła z łazienki i pognała w stronę hamaka. Ułożyła się w dość dogodnej pozycji i zasnęła. Salamander zmartwił się stanem ukochanej, ale postanowił nic nie mówić. Pogłaskał ją po głowie i ucałował w czoło.

Ciaossu!

I mamy kolejny – przedostatni (chyba) rozdział ;D

Sami widzicie, co się dzieje.. w niektórych momentach zdawało mi się, że piszę to dosyć chaotycznie, ale myślę, że zrozumiecie tak i tak ^^

Noo. Wstałam dziś wcześniej, napisałam rozdział i dedykuję go wszystkim komentującym, obserwującym i czytającym! Szczerze, to nie chce mi się wszystkich wymieniać, ale i tak wiecie, że to chodzi o Was ^^ Jesteście kochani i wyjątkowi =]

Buziaki Cukiereczki moje :*:*:*