25. Ranni.

- Gray, możesz nam powiedzieć, co się dzieje? – Dopytywała blondwłosa w drodze do gildii.

- Sam za wiele nie wiem. Szybciej! – Poganiał szybciej mag lodu. Po kilku minutach, zdyszani wbiegli do gildii i zaczęli się po niej rozglądać. Stoły połamane, krzesła poprzewracane. Gdzie niegdzie dało się zauważyć małe kałuże krwi. Brązowooka zasłoniła usta ręką.

- C-co tu się stało? – Spytała drżącym głosem.

- Kto jest za to odpowiedzialny? – Syknął Dragneel, zaciskając pięści. – Gdzie jest dziadek? – Dodał później.

- Natsu? Gray? Lucy? – Usłyszeli cichy głos zza baru. Podbiegli tam. Ich oczom ukazała się lekko poobijana Mirajane.

- Mira? Co tu się stało? – Heartfillia podeszła bliżej przyjaciółki i pomogła jej się podnieść.

- Raven Tail.. – Wyszeptała. Źrenice przybyłych powiększyły się dwukrotnie.

- Co Raven Tail? – Dopytywał Fullbaster.

- Zaatakowało gildię nad ranem. Wielu magów jest poważnie rannych. Stąd też te ślady krwi. Jednym słowem odbyła się tutaj bitwa, w której my nie mieliśmy szans..

- A co z mistrzem?

- Mistrz.. – Zawiesiła głos. – Jest w ciężkim stanie. – Po jej policzkach popłynęły łzy.

- Nie wierzę! Cholera! – Krzyknął rozwścieczony Salamander.

- Mira.. Gdzie są pozostali? – Spytała spokojnie brązowooka.

- Chcieli się odegrać na Raven Tail. Część z nich udała się do ich gildii, a pozostali poszła do Rady Magów, inni zaś siedzą przy zranionych i ich opatrują.

- A Ty czemu tu jesteś? Ciebie też ktoś musi opatrzyć. – Skarciła ją delikatnie.

- Niektórzy są w gorszym stanie.

- Gdzie Erza? – Po raz pierwszy tego dnia, starsza Strauss spojrzała w oczy dziewczynie. Było widać w nich smutek. - Nie mów, że ona.. – Dziewczyna aż nie chciała tego kończyć, nie chciała przyjąć do siebie tej wiadomości. – Gdzie ona jest? – Zerwała się na równe nogi i zacisnęła pięści.

- W piwnicy są wszyscy, którzy odnieśli rany.. – Powiedziała cicho i zakryła twarz w dłoniach. Heartfillia nie czekając ani chwili dłużej, zbiegła po schodach na dół, o mało się nie przewracając. Jej oczy zaszły łzami, gdy tylko zobaczyła, co odbywa się na dole. Kilkanaście magów leżało na podłodze z poważnymi obrażeniami ciała. Wolnym krokiem mijała poszkodowanych, by znaleźć szkarłatnowłosą przyjaciółkę. Gdy ujrzała te włosy, momentalnie jej serce zaczęło bić szybciej. Niepewnie podeszła do niej. Kucnęła i chwyciła za rękę. Spała.

- Erza.. – Wyszeptała, a po jej policzkach zaczęły spływać łzy. Ta się obudziła i lekko się uśmiechnęła.

- Lucy.

- Dlaczego? – Spytała się samej siebie, szukając odpowiedzi.

- Nie płacz, nic mi nie jest. – Te słowa jakoś nie bardzo podniosły blondwłosą na duchu.

- Jak możesz tak mówić? Straciłaś rękę i mówisz, że nic Ci nie jest?

- To była moja wina.

- Nie. To ich wina. Pożałują tego. Nie daruję im tego, co zrobili z gildią i z Wami. – Heartfillia zaczęła kipieć ze złości. Jej dłonie momentalnie się zacisnęły i niczym z procy, wybiegła z pomieszczenia. Na schodach minęła Salamandra i Fullbastera, którzy nieśli poobijaną Strauss.

- Lucy, dokąd się wybierasz? – Zatrzymał ją różowowłosy. Gdy tylko minęli się spojrzeniem, chłopak zamilkł. Nigdy nie widział w jej oczach takiej złości. Wyrwała rękę z uścisku i nic nieodpowiadając, wybiegła z gildii.

- Pewnie widziała w jakim stanie jest Erza. – Rzekła białowłosa.

- O czym Ty mówisz?

- Nie wiem, czy chcecie to widzieć. Zareagujecie tak samo jak ona. – Odpowiedziała wprost. Wzrokiem odnaleźli Tytanię i usadowili obok niej kolejną poszkodowaną. Gdy zauważyli w jakim stanie jest przyjaciółka, zamarli.

- Nie daruję im tego! – Wykrzyczał Salamander i zaczął zmierzać w kierunku schodów.

- Uspokój się Natsu. – Zatrzymał go mag lodu.

- Nie ma takiej opcji. Lucy ruszyła w pościg za Raven Tail. Muszę być przy niej, pomóc jej.

- Domyślam się co czujesz, ale złość w niczym tu nie pomoże.

- Przejąłeś się w ogóle losem gildii, dziadka, Erzy, Miry.. Juvii? – Gdy wypowiedział ostatnie imię, poczuł jak oblewa go zimny pot. Nerwowo zaczął się rozglądać po pomieszczeniu.

- Juvia wyruszyła do Raven Tail. – Odpowiedź padła z ust białowłosej. Fullbaster z wrażenia aż usiadł i zbladł.

- N-nie.. – Zakrył twarz w dłoniach.

- Idę. Skopię im dupy. Pomszczę gildię i przyjaciół. – Dragneel zaczął zaciskać pięści i wybiegł z gildii za blondwłosą.

Ona zaś co sił w nogach biegła przed siebie. Sama już nie wiedziała, czy dobrze zrobiła, wyruszając sama na pewną śmierć. Przed oczami ukazał się jej obraz zmasakrowanej gildii, poobijanej Mirajane, Erzy i reszty magów. Zaklęła pod nosem, a po jej policzkach płynęły łzy, zamazując tym samym po części drogę. Nagle potknęła się i upadła. Jak długa leżała na drodze, krzusztąc się łzami. Zaczęła bić rękoma i głową po drodze.

- Lucy.. Już dość. – Odezwał się nagle znajomy dla jej uszu głos. Podniósł jej ciało z drogi i mocno do siebie przytulił, głaszcząc po włosach.

- N-natsu.. Ja już dłużej tego nie wytrzymam. – Wyszeptała, ściskając mocniej kamizelkę ukochanego.

- Ja tego tak nie zostawię. Pożałują, że zadarli z Fairy Tail. Pomszczę naszych przyjaciół. – Odsunął od siebie dziewczynę, wycierając jej zakrwawione czoło, a potem czule je pocałował. Otarł jej mokre od łez policzki. – Damy radę. Będę przy Tobie. Jesteśmy drużyną. Racja?

- Tak. Dziękuję. Idziemy im skopać tyłki! – Krzyknęła nagle trochę entuzjastycznie blondwłosa, podnosząc się i otrzepując z kurzu.

- My również idziemy. – Na dźwięk tego głosu, odwrócili się gwałtownie. Przed ich oczyma ukazała się grupa magów Fairy Tail: Gajeel, Levy, Cana, Bisca, Alzack, Wendy, Charla, Happy i Elfman. Po chwili dołączył też do nich zdyszany Gray.

- Gdzie wy byliście? – Spytał Salamander.

- Nasza grupa udała się Rady Magów, by poinformować ich o sytuacji, która się zdarzyła.. Niestety odesłali nas z kwitkiem. Powiedzieli, że nic nie mogą z tym zrobić, że to nie ich sprawa. Zagrozili też, że jeśli rozpoczniemy wojnę, możemy liczyć się z tym, że Fairy Tail zostanie zlikwidowane. – Odpowiedziała McGarden.

- Co?! Przecież to Raven Tail rozpoczął atak.

- To samo im powiedzieliśmy.. A oni, że nie mamy dowodów, że to oni.

- Nie mamy dowodów? – Heartfillia zdenerwowała się nie na żarty. – Niech się udadzą do naszej gildii i niech zobaczą w jakim stanie jest Erza. – Jej pięści się zacisnęły. Salamander widząc zdenerwowanie dziewczyny, chwycił ją za jedną rękę, by choć na chwilę się uspokoiła. On również nie był w najlepszym stanie, ale wściekły człowiek może doprowadzić do większej tragedii. Wiedział, że złością nic tu teraz nie pomoże.

- Teraz to już nieistotne. Według mnie, ktoś ich kontroluje. Musimy działać sami. – Skwitował Redfox.

- Za Fairy Tail! – Krzyknęli naraz i pobiegli w stronę siedziby gildii Raven Tail, gdzie większość magów już się tam udała.

Ciaossu!

Rozdział krótki, ale na tyle mnie dzisiaj stać.

Wiecie.. ciężko jest pisać i takie opowiadanie i swoją pierwszą książkę.. Serio.. podziwiam niektórych, którzy mają kilka opowiadań. Ja tak nie umiem xD

A że też obiecałam ją kilku osobom szybko skończyć, to muszę się wyrobić przed mniemanym końcem świata o.O (serio to dla mnie jest to jakieś naciągane, ale no cóż..)

Dlatego też proszę o wyrozumiałość.. Rozdziały będą pojawiać się co kilka dni (jak już pewnie zauważyliście). Nie mam już takie popędu, żeby codziennie wstawiać nowy rozdział ^^

W każdym bądź razie.. Mam nadzieję, że jeszcze ktoś to czyta i dotrwa do końca opowiadania, bo później pojawi się kolejne ;P

Buziaki Cukiereczki :*:*