60. Złoto i Atlantyda.

Siedziała w wannie, zanurzona po samą brodę w ciepłej cieczy. W pomieszczeniu unosiła się delikatna mgiełka o zapachu lawendy. Blondwłosa zaś pogrążona była w zadumie. Z jednej strony była z siebie dumna. Zdobyła już trzy złote klucze. Z drugiej strony zaś nie podobało jej się to, że jej przyjaciele brali udział w tym wszystkim jako ofiary.

- Lucy, jesteś już tam godzinę, wszystko w porządku? – Usłyszała pukanie i głos szkarłatnowłosej przyjaciółki i sama sobie właśnie zdała sprawę, że woda zrobiła się zimna. Niespecjalnie ją to zraziło, ale mimo wszystko wyszła z wanny i okryła się ręcznikiem.

- Wszystko gra. Już wychodzę! – Krzyknęła, przyglądając się swojemu odbiciu w lustrze. Po kilku minutach, odświeżona i przebrana pojawiła się w pokoju. Napotkała zmartwione spojrzenia przyjaciół. – Coś się stało? – Spytała.

- Ty nam powiedz. – Rzucił mag lodu.

- Nie rozumiem..

- Nie udawaj! – Warknął Salamander i podszedł do dziewczyny. Stanął blisko. Za blisko. Czuła jego oddech. (Hmm.. ciekawe chociaż czy świeży xD) – Masz jakiś problem? (Haha.. Będzie wpierdol ;P) – Spojrzała w jego ciemne tęczówki i uśmiechnęła się blado.

- Jestem tylko zmęczona. – Odpowiedziała bez mrugnięcia okiem. Kłamstwo nie było dla niej jakimś specjalnym wysiłkiem, jednakże cały ból przenosił się w okolicy klatki piersiowej. Zakuło ją serce. – Przepraszam, że się martwicie. – Dodała.

- Za dużo tego ‘przepraszam’. – Rzekł Fullbaster. – Jesteśmy tutaj, bo tak chcieliśmy. – Kontynuował, jakby czytał w jej myślach sprzed paru chwil. – Nie obwiniaj się za to, co się z nami dzieje, zrozumiano? Jesteśmy najsilniejszą drużyną z Fairy Tail..

- Nic nas nie powstrzyma.. – Dokończyła za niego, jakby to było ich przewodnie motto. Spojrzała na każdego z osobna i po chwili poklepała się po policzkach. – Macie rację. Koniec tego dołowania się. Dam z siebie wszystko! – Mówiąc to, uśmiechnęła się szeroko a przyjaciele wraz z nią. Resztę dnia spędzili w wesołej atmosferze, a później poszli spać.

Słyszeli szum fal. Był kojący i taki uspokajający. Zaraz, zaraz.. przebudzili się gwałtownie i zdali sobie sprawę, że leżą na plaży, a przed nimi rozpościera się błękitne morze.

- Gdzie do cholery jesteśmy? – Odezwał się jako pierwszy, którzy tak samo jak i towarzysze nie zdawali sobie sprawy, co się dzieje.

- To próba. – Usłyszeli głos za sobą. Odwrócili się i napotkali lazurowe oczy starszego mężczyzny. – Jestem Opiekunem Gwiazdy Ryb.

- To by wyjaśniało te łuski na rękach.. – Mruknęła pod nosem Scarlet. Po dogłębniejszych oględzinach staruszka, mieli pewność, że mają doczynienia z prawdziwym Opiekunem.

- Większość Opiekunów ma chociaż jedną cechę, która charakteryzuje jego przynależność. – Rzekł. – Lucy Heartfillio, jesteś gotowa na próbę? – Zwrócił się do blondwłosej.

- Oczywiście. – Odpowiedziała bez chwili wahania. – Ale.. co to za próba?

- Twoje zadanie ma polegać na znalezieniu i schwytaniu złotej rybki.

- Złota rybka? – Powtórzyła Heartfillia.

- Rybka..? – Rzucił pod nosem rozmarzony już Happy, a w jego głowie pojawił się obraz smacznie wyglądającej zdobyczy.

- Happy! – Skarciła go szybko magini.

- Zadanie wydaje się proste.. – Stwierdziła Tytania.

- Bo takie jest. – Rzekł staruszek. – Jednakże ta złota rybka nie jest posłuszna jakby się mogło wydawać.. Jest bardzo szybka i sprytna.

- To mnie Pan pocieszył.. – Mruknęła blondwłosa. – Mam jakiś limit czasowy? – Spytała po chwili.

- Nie ma limitu.

- A jak będę w stanie oddychać pod wodą?

- Na ten czas rzucę zaklęcie byś mogła funkcjonować w wodzie.

- Oh, skoro tak, to dobrze.

- Gotowa? – Heartfillia kiwnęła głową na potwierdzenie i podeszła do brzegu. Odwróciła się jeszcze w stronę przyjaciół i uśmiechnęła się szeroko.

- Powodzenia! – Krzyknęli naraz i po tych słowach, zanurzyła się w słonej wodzie i ruszyła na poszukiwania złotej rybki.

Siedem godzin później.

- A jeśli coś jej się stało? – Panikował różowowłosy odkąd tylko się zanurzyła. To pytanie powtarzał co minutę, doprowadzając tym samym towarzyszy do szaleństwa. (lub kurwicy – niepotrzebne skreślić xD) – Jeśli nie ma już powietrza? – Dodawał co raz to nowe czarne scenariusze, które pojawiały się mu w głowie.

- A nawet jeśli? – Odparł beznamiętnie staruszek, wzdychając. Wróżki, które były zirytowane paniką Dragneela, spojrzeli na Opiekuna ze zdenerwowaniem. Ten zaś uśmiechnął się pod wąsem. – Ej, żartowałem, nie? Gdyby coś było nie tak, powiedziałbym Wam. – Po wypowiedzeniu tych słów, magowie jakoś niespecjalnie się uspokoili. – Uwierz w nią trochę. – Skierował te słowa do Salamandra, który non stop zerkał w stronę morza z nadzieją, że pojawi się zaraz tam blondwłosa cała i zdrowa.

- Nikt nie pokłada w niej tyle wiary, co ja. – Odpowiedział mu spokojnie. – Nie chcę tylko, by stała się jej jakakolwiek krzywda. – Dodał i usiadł na wielkim głazie tuż przy brzegu i wpatrywał się w nie.

Tymczasem u Lucy.

Sama już nie wiedziała ile czasu minęło odkąd jest pod wodą. Czar, który rzucił na nią Opiekun, działa jak trzeba, dlatego nie musi się martwić o brak powietrza. Musiała jednak przyznać, że spodobało jej się życie pod wodą. Rafy koralowe, przeróżne odmiany ryb, kolorowych ryb i niebo. Tak.. nawet będąc pod wodą, doskonale widziała niebieskie sklepienie, po którym przesuwały się śnieżnobiałe chmury.

Złotą rybkę odnalazła już dawno. Wszystko było by pięknie, gdyby nie była taka zwinna i sprytna, tak jak mówił staruszek. Co więcej, ciężko było nazwać ją nawet rybką. Jej wielkość bardziej można było porównać do rekina. (Kto ją hodował, albo czym ją karmili to ja nie wiem ;P) Daj się złapać! Krzyczała w myślach Heartfillia. Ryba odwróciła łeb do tyłu i spojrzała na nią swoimi wielkimi, czarnymi ślepiami. Brązowooka zauważyła, że ryba zwolniła, więc korzystając z chwili, uczepiła się jej ogona. Gigant znowu przyspieszył i zaczął machać ogonem jak oszalały, przez co dziewczyna była bardzo poszkodowana. Ty głupia rybo! Uspokój się! Denerwowała się magini. Ryba uspokoiła się. Heartfillia uznała to jako znak, że ją posłuchała, ale nadal jej nie puszczała. Złotołuska zamachnęła się wielkim ogonem wraz z dziewczyną. Dziewczyna puściła rybę i z zawrotną szybkością gnała na powierzchnię. Wyleciała z impetem kilka metrów nad wodę, po czym ze złością znów zniknęła w niebieskich wodach. Dla magów stojących na brzegu był to ułamek sekundy, ale nim zniknęła pod taflą, zdążyli zauważyć jej zaciętość na twarzy. Szybko przebierając nogami i rękami znów goniła rybę. Dzięki swojej determinacji na nowo uchwyciła się złotołuskiej i usiadła na jej grzbiecie, wbijając w nią mocno pazury. Ryba wzdrygnęła się po tym czynie. Nie zrobię Ci krzywdy. To tylko moje zadanie, chcę pokazać innymi i samej sobie, że jestem silna. Proszę.. pomóż mi. Heartfillia poluźniła uścisk z nadzieją, że ryba zrozumie jej intencje. Nic bardziej mylnego. Uspokoiła się i powoli wypłynęły na powierzchnię. Opiekun był zdumiony czynem blondynki. Jej przyjaciele zaś przywitali ją ciepło i przytulili ją mocno.

- Udało Ci się! Masz kolejny klucz! – Zaczął mag lodu.

- Dobra robota. – Gratulowała jej Tytania.

- Dobrze się czujesz? – Spytał zmartwiony ale dumny z dziewczyny Salamander.

- Taa.. nawet.. – Westchnęła i po wypowiedzeniu tych słów upadła na piasek. – Jestem.. trochę zmęczona. – Mimo wysiłku, uśmiechnęła się do przyjaciół i do staruszka, który to głaskał złotołuskę. – A tak apropo staruszku.. myślałam, że to będzie RYBKA.. – Zaczęła jakby z wyrzutem w jego stronę.

- Gdybym Ci powiedział, że Goldy jest wielkości rekina to byś nie uwierzyła. – Odpowiedział jej.

- Co racja to racja. Zaraz.. Goldy?

- Tak. To moje zwierzątko.

- Zwierzątko?! – Krzyknęli wspólnie magowie. (Któryś raz z kolei w tym rozdziale xD)

- No co? Gdy ją znalazłem, byłem młody, a Goldy była wielkości zwykłej rybki. Dorastała razem ze mną. – Uśmiechnął się czule w stronę swojego pupila, po czym ryba znów zanurzyła się i zniknęła w morzu. – W każdym razie.. – Kontynuował. – Gratuluję. Zdobyłaś kolejny złoty klucz. – Mówiąc to, podszedł do dziewczyny wręczył jej ów przedmiot. – Opiekuj się swoimi przyjaciółmi. Nie mówię tu tylko o nich. – Wskazał palcem na Wróżki.

- Będę o nich dbać. Obiecuję. – Rzekła dziewczyna, przyciskając do piersi zdobyty nowy klucz, a staruszek zniknął z uśmiechem na twarzy. – Jestem wykończona. – Dodała, gdy została sama z przyjaciółmi. Czuła pod sobą nagrzany złocisty piasek, a jej stopy były co jakiś czas obmywane wodą. Było jej przyjemnie. Czuła się spokojna i bezpieczna.

- To jeszcze nie koniec. – Usłyszeli. Heartfillia zerwała się na równe nogi i tak jak jej przyjaciele, zaczęła się rozglądać dookoła.

- Kim jesteś? – Odezwał się pierwszy Dragneel, gotowy do ataku.

- Nie z Tobą mam interes szczeniaku. – Odpowiedział głos.

- Szczeniaku?! – Zbulwersował się. – Pokaż się! – Nakazał.

- Spójrzcie w morze. – Jak powiedział im głos, tak zrobili. Po wodzie stąpał młody mężczyzna, przyodziany w białą szatę. Długie, sięgające aż po same kolana niebieskie włosy, falowały na lekkim wietrze, a zielone oczy patrzyły na magów poważnie, z wyższością.

- Kolejny Opiekun? – Spytał mag lodu.

- Brawo. – Rzucił z sarkazmem mężczyzna i zaklaskał kilkukrotnie w ręce. – A teraz znikajcie. – Pstryknął na palcach, a reszta, prócz zdezorientowanej i zmęczonej Heartfilli, zniknęła.

- C-co się dzieje? – Blondwłosa zaczęła się rozglądać dookoła, ale nigdzie nie widziała swoich przyjaciół. – Kim jesteś?! – Warknęła na niebieskowłosego. W odpowiedzi tylko zobaczyła tylko, ja uśmiecha się w jej stronę. Znowu pstryknął palcami, a ich osoby przeniosły się do nieznanego dziewczynie miejsca.

- To Atlantyda. – Rzekł, nim ta zdążyła o cokolwiek zapytać. – Tu odbędzie się Twoja kolejna próba. A konkretniej, w morzu. Twoi przyjaciele są uwięzieni w wielkich muszlach. Z minuty na minutę dostęp powietrza będzie dla nich ograniczony. Masz dwie godziny, by wybrać jednego przyjaciela, znaleźć go i sprowadzić na powierzchnię nim ten umrze. Sama masz też ograniczony dostęp powietrza, tak samo jak oni.

- Dwie godziny?! Mam odnaleźć ich w tym wielkim morzu i mam tylko możliwość uratowania jednego przyjaciela?! – Brązowooka sama nie wierzyła w to co usłyszała. – Dlaczego?

- Poświęcenie. Czasami trzeba odpuścić i ratować swój własny tyłek, aniżeli drugiej osoby.

- Zamknij się! Zaczynam próbę! – Krzyknęła i rzuciła się w morze. – Uratuję ich wszystkich. Nawet za cenę własnego życia. – Rzekła pewnie do Opiekuna i zniknęła w głębinach.

‘Najważniejsza jest szybkość – nigdy nie stać w miejscu.’

Jedna próba skończona, to zaczęła się kolejna.. ^^ a co xD

Jak widzicie, Opiekun surowy i cham i w ogóle.. ale cóż, jak powiedział Opiekun Strzelca na początku, że nie wszyscy będą mili.. nie mylił się..

Ankieta nadal trwa! Zdecydowaliście na ryby, teraz kolej na.. no w sumie już zaczęłam, jaki Opiekun będzie następny.. mam nadzieję, że się domyślacie, kto to taki ^^

Proszę też nadal o pomoc nad kolejnymi próbami! Był już Strzelec, Bliźnięta, Skorpion, Ryby.. czekam na dalsze pomysły z Waszej strony, błagam!

Nagroda to dedykacja! Wiem.. marne wynagrodzenie, ale zawsze coś xD

Piszcie na gg: 7168828 albo pod postem ;)

Zapomniałabym! Miku - Chan! Po raz kolejny dedyk dla Ciebie, bo to Twój pomysł ;) dziękuję! <3

Całuję i ściskam każdego z osobna! ;*