17. Pociąg i łódź.

Po pół godzinie cała drużyna zebrała się na stacji, gdzie cierpliwie oczekiwali pociągu. By dostać się na wyspę, musieli dostać się na same obrzeża Królestwa Fiore, a stamtąd udać się łodzią w wyznaczone miejsce. Gdy pociąg już nadjechał, wsiedli i zajęli wyznaczone im miejsca. Oczywiście nie odbyło się bez jęków Salamandra, którego to w brutalny sposób, bez jego woli, wręcz wrzucono do maszyny. (Yohohohohoho xD Dobry początek ^^) Gdy już każdy zajął swoje miejsca, zapanowała cisza, którą to Scarlet postanowiła przerwać.

- Lucy, wiesz coś więcej o tym dworze? – Wszystkie oczy, no może nie wszystkie, bo oprócz różowowłosego, który już ‘umierał’, skierowały się w jej stronę z ciekawością.

- Tak jak mówiłam, niewiele pamiętam. Byłam mała, gdy mama mi o tym opowiadała, ale podobno kilkanaście lat temu wrócił stamtąd jeden człowiek.

- Doprawdy? Kto to był? – Dopytywał się mag lodu.

- Nie wiem. Co więcej, gdy tylko wrócił na stały ląd, nie mógł wydobyć z siebie słowa. Był jakby zupełnie innym człowiekiem. Innym niż pamiętała go rodzina. Wydawał się być obłąkany. Tego samego dnia, gdy wrócił… - Zawiesiła głos i spojrzała przez okno. - … popełnił samobójstwo. – Dokończyła ciszej. Reszta drużyny zdawała się być oszołomiona taką wiadomością. No bo kto by nie był? – Nie wiem sama ile w tym jest prawdy, aczkolwiek zawsze wierzyłam w to, co mówiła mi moja mama. Jedno jest pewne… dzieją się tam naprawdę dziwne rzeczy. Jeszcze to, że ludzie nie mogą wrócić.

- No a ta zamożna rodzina, która zamieszkuje ten dom? – Spytała Tytania.

- Tego nie wiem. Nikt stamtąd nie wrócił, więc nie wiadomo, kto jest tam teraz Panem.

- Słuszna uwaga.

- Zastanawiam się, co się tam tak naprawdę dzieje, ale z drugiej strony istnieje też prawdopodobieństwo, że my również stamtąd nie wrócimy. Ewentualnie… jedno z nas. – Blondwłosa spojrzała na każdego z powagą. Chciała się przygotować, jak i swoich towarzyszy na tą ewentualność.

- Lucy, nie mów tak. – Odezwał się przerażony kotek, który siedział na jej kolanach. – Wyjdziemy z tego wszyscy. Cali i zdrowi i uratujemy tych ludzi. – Dodał z lekką determinacją w głosie, jak to na członka Fairy Tail przystało. Na twarzach magów pojawiły się delikatne uśmiechy.

- Masz rację Happy, zrobimy wszystko, by tak się stało. – Przytaknęła mu po chwili brązowooka.

Po dwóch godzinach jazdy, wysiedli niedaleko portu, skąd czekała ich przeprawa na wyspę. Dragneel ledwo wycałował stały grunt, a już musiał go opuścić. Nie podobało się mu to, ale oczywiście nie miał nic do gadania. By już więcej nie cierpiał, Scarlet znokautowała go jednym ruchem i przerzuciła przez ramię. Wypożyczyli niewielką łódź i zaczęli płynąć w kierunku wyspy, która jak się okazało, nosiła nazwę Lotus. Całkiem delikatna nazwa dla takiej wyspy, z której to nie ma powrotu. Po pół godzinie wiosłowania, wysiedli na brzegu i zacumowali łódź. (Łódź się cumuje nie? o.O) Magowie czuli, jak wyspa jest otoczona jakąś niezbyt przyjemną aurą i nawet nie było dla nich zdziwieniem, że nad całą wyspą krążą ciemne chmury, z których co chwilę ‘wychodzą’ pioruny. Różowowłosy już odzyskał przytomność.

- To co idziemy szukać tego dworu? – Spytał, przeciągając się.

- Musimy wymyślić powód, dla którego tu jesteśmy. Nie powiemy przecież, że jesteśmy tu z misją od Burmistrza, bo to może nie skończyć się przyjemnie. – Rzekła blondwłosa.

- Powiemy, że jesteśmy tu na wycieczce albo po prostu chcieliśmy odwiedzić miejsce, gdzie zlatywały się smoki. – Rzucił Salamander, a reszta grupy spojrzała na niego zaskoczona. – No co?

- Natsu! To świetny pomysł! – Powiedziała uradowana magini Gwiezdnej Energii i uśmiechnęła się szeroko. – Jestem z Ciebie taka dumna… Ty myślisz. – Dodała po chwili.

- Jak możesz… To było okrutne. – Burknął chłopak i odwrócił się w stronę wielkich wód.

- No już już… nie złość się. – Poklepała chłopaka po ramieniu.

- Dobra, ale masz u mnie dług. – Wyszczerzył swoje białe kły.

- Dług? – Spojrzała na niego ciekawie.

- Pogadamy o nim później, jak wrócimy z misji.

- O ile wrócimy wszyscy. – Wtrącił mag lodu.

- A czemu mielibyśmy nie wrócić wszyscy?

- Eh, no tak. Ty byłeś nieprzytomny, gdy Lucy opowiadała o wyspie.

- Nie mówmy teraz o tym. Czas nagli. Im szybciej się dowiemy, co tu się dzieje, tym lepiej dla nas i dla tych ludzi. – Wtrąciła Scarlet. Reszta przytaknęła i ruszyli w głąb wyspy. Ta cisza, która panowała między nimi podczas wyprawy, wprost przyprawiała ich o dreszcze. Żadnych szmerów, żadnych odgłosów zwierząt, kompletnie nic. Sami nie wiedzieli ile już idą. Bez słońca ciężko się zorientować jaka jest pora dnia. Jedyne co zauważyli to to, że przeszli już dość spory kawałek, a tu żadnej poszlaki, ani żadnego dworu widać nie było.

- Yh! – Krzyknęła nagle lekko zirytowana blondwłosa i się zatrzymała. Towarzysze uczynili to samo. – Mam dość! Nic tu nie ma! Żadnej żywej duszy, to dołujące! – Kucnęła i chwyciła się za głowę.

- Lucy, spokojnie. – Podszedł do niej Fullbaster i dotknął jej ramienia. – Nie zniechęcaj się tak łatwo.

- Łatwo powiedzieć, a ja mam już tego serdecznie dość. Wracajmy.

- Jesteśmy blisko celu i chcesz się wycofać?

- Magowie Fairy Tail się nie poddają. – Dorzucił Salamander.

- Eh.. Macie rację. Przepraszam Was. Ruszajmy dalej. – Teraz to brązowooka przejęła dowództwo i ruszyła naprzód. Nagle las się skończył. Teraz widok zastąpiła polana, skały i jakieś jezioro. Moment, jezioro? Spojrzeli po sobie porozumiewawczo.

- Po co na środku wyspy jest jezioro? – Spytał mag lodu, jednak nikt nie znał odpowiedzi na to pytanie. Ruszyli dalej. Ku ich zdziwieniu znaleźli schody prowadzące dokądś. Do Smoczego Dworu. Przyspieszyli kroku i przeskakiwali co dwa stopnie, by jak najszybciej tam dotrzeć. Lekko zdyszani zatrzymali się przed ogromnym budynkiem. Co najmniej cztery razy większym niż sama gildia. Na zachodniej stronie znajdowała się wysoka wieża. Instynktownie na nią spojrzeli, a wtem z nieba pojawiła się błyskawica i oświetliła wieżę. W oknie ujrzeli jakąś postać. Od głowy, aż po same koniuszki palców u nóg przeszły ich nieprzyjemne dreszcze. (No tak szczerze, to mnie też ;O) Blondwłosa przełknęła głośno ślinkę i zastukała kilkakrotnie kołatką. Po chwili wielkie, drewniane drzwi otworzyły się, a w nich stanął wysoki, starszawy Pan.

- A Państwo w jakiej sprawie? – Spytał swoim grubym, ciężkim głosem.

- M-my chcieliśmy zobaczyć miejsce, do którego zlatywały się smoki. – Odpowiedziała blondwłosa, siląc się na niewielki uśmiech.

- Rozumiem. Uprzedzę Panią domu, że mamy gości. Proszę za mną. – Magowie cicho westchnęli i ruszyli za lokajem, który zaprowadził ich do wielkiego salonu, gdzie znajdowało się wiele portretów. – Proszę się rozgościć. – Dodał po chwili i zniknął.

- Uff.. Niezły początek. – Rzekł mag lodu i rozsiadł się na sofie. Dragneel, Tytania oraz Happy dołączyli do niego. – Lucy, nie usiądziesz? – Skierowali swój wzrok na przyjaciółkę, która uważnie przyglądała się każdemu portretowi. Zatrzymała się na ostatnim, na którym namalowany był bardzo przystojny mężczyzna, ubrany w czarny garnitur. Jedyne co odróżniało ten obraz od pozostałych było to, że jako jedyny był uśmiechnięty.

- To mój mąż. – Usłyszeli. W progu salonu stała wysoka kobieta. Przyjrzeli się jej dokładnie. Miała na sobie satynową granatową sukienkę, która to włóczyła się po ziemi. Z gracją podeszła do fotela i wygodnie się na nim rozsiadła. Wyglądała bardzo młodo. Miała rude włosy spięte w wysokiego koka, głęboko osadzone zielone oczy, jasna karnacja i długa szyja, na której spoczywały czarne korale. Musieli to przyznać, była naprawdę bardzo piękna. – Jestem Yuiko Kikkuchi. Co Was sprowadza do tego dworu? – Posłała każdemu z nich poważne spojrzenie.

- Chcieliśmy po prostu odwiedzić miejsce, gdzie smoki się spotykały. – Opowiedziała Tytania.

- Rozumiem. Jesteście magami?

- Tak. Czy to jakiś problem?

- W tym dworze zakazuje się używania magii.

- Dlaczego?

- To nie jest istotne. Co więcej, dopóki tu jesteście, musicie przestrzegać kilku reguł.

- Reguł? Jakich?

- Pierwsza z nich to wcześniej wspomniana, zakaz używania magii. A druga… - Tu spojrzała na kominek, w którym to paliło się drewno. – Eh… Będę niesamowicie ukontentowana (to wszystko przez Mozila, fuck ;P), jeśli nie będziecie się udawać do zachodniego skrzydła.

- Zachodniego skrzydła? – Wtrąciła Lucy. – Tam, gdzie znajduje się wieża? Co tam jest? – Dopytywała się. Pani domu zmierzyła ją groźnym spojrzeniem i po chwili westchnęła cicho.

- To nie Państwa sprawa, ale jeśli już tak bardzo jesteście ciekawi… Są tam pewne drzwi.

- Drzwi przecież nie są takie straszne. – Rzucił Salamander, przez co został zdzielony w czaszkę przez szkarłatnowłosą.

- Za tymi drzwiami jest czarna magia.

- Czarna magia?! – Krzyknęli naraz.

- Tak. Jeśli się je otworzy, może stać się coś strasznego. Dlatego proszę, by każdy kto przychodzi, nie używał magii, ponieważ to prowadzi do tragedii.

- Czy ktoś kiedyś otworzył już te drzwi? – Spytała magini Gwiezdnej Energii.

- Znalazło się paru śmiałków. Niestety przypłacili to swoim życiem.

- Zastanawia mnie jedna rzecz: skoro nie można wchodzić na zachodnie skrzydło, to skąd ta postać w wieży, którą widzieliśmy przed wejściem? – Kikkuchi spojrzała zaskoczona na blondwłosą, tak samo jak i towarzysze.

- Widzieliście jakąś postać?

- Tak.

- No tak… Moja chorowita matka tam się znajduje. Jest trochę obłąkana, więc to mogła być ona.

- Trzyma Pani swoją matkę w wieży? – Zbulwersowała się blondwłosa.

- Dla jej dobra i dobra gości. – Wstała z fotela. – A teraz bardzo Was przepraszam. Już późno. Mój lokaj, Touma, zaprowadzi Was do pokoi. Dobrej nocy. – I wyszła pospiesznie. Jej postać zaś szybko została zastąpiona przez ów lokaja. I jemu przyjrzeli się uważnie. Miał siwe włosy, ciemne oczy, liczne zadrapania na twarzy oraz rękach, co bardzo dziwiło magów. W całkowitej ciszy wprowadził ich na piętro, do dwóch dwuosobowych pokoi wraz z łazienkami.

- To kto z kim śpi? – Spytał mag lodu, uśmiechając się zadziornie w stronę blondwłosej, co tylko rozwścieczyło maga ognia.

- No jak to kto z kim? To oczywiste, że ja z Erzą, a Wy razem. – Odpowiedziała zadowolona Lucy.

- A co, wolisz damskie towarzystwo? – Do rozmowy dołączyła się Tytania. – Możemy ewentualnie spać wszyscy razem w jednym pokoju. – Dodała po chwili. – Dla bezpieczeństwa.

- Jestem za. – Przytaknął Fullbaster.

- Nie mogę zostawić Lucy z tym gołodupcem. – Rzucił pod nosem Dragneel. – Też jestem za. – Dodał głośniej i cała drużyna weszła do środka. Dziewczyny zajęły łóżko, a męska część podłogę, wcześniej jednak odświeżając się i wypłukując z siebie wrażenia tego dnia.

Ciaossu Mordeczki!

No i tak po ciężkich staraniach, jako-tako jest rozdział. Co myślicie? Chyba pierwszy raz napisałam taki dziwny, a zarazem przygodowy i tajemniczy rozdział i nie wiem czy mam być z siebie dumna, czy iść się zakopać pod ziemię i przykryć liśćmi.. >.<

Czekam na opinie ^^

Humor mi dzisiaj dopisywał, to i rozdzialik mamy xD

Dedykacja dla tych, którzy się niecierpliwią, co dalej <3

No nic.. nie zanudzam ^^

Buziaki Kochani :*