18. Skrzydło i herbata.

Zegar, który wisiał na ścianie wskazywał już godzinę pierwszą w nocy, a blondwłosa kręciła się z boku na bok, szukając wygodniej pozycji. Nie, chociaż to nie o to chodziło. W jej głowie pojawiły się miliony myśli, które nie dawały jej spokoju. Zrzuciła z siebie cicho kołdrę, założyła szlafrok i w kocich ruchach starała się wyjść z pokoju, nie budząc przy tym chłopaków, którzy to rozwalili się praktycznie na całej podłodze. Wyszła na korytarz, nie domykając drzwi, by w jakiś sposób nie zbudzić towarzyszy. Odeszła kilka kroków i poczuła na sobie czyjś wzrok. Szybko się odwróciła i ujrzała różowowłosego z założonymi rękami na piersiach.

- Co jest Lucy? – Spytał szeptem, podchodząc bliżej.

- Jest coś, co nie daje mi spokoju. – Odpowiedziała.

- Co takiego?

- Wracaj do pokoju. – Wyminęła jego pytanie i ruszyła na przód. Chłopak chwycił ją za rękę.

- To nasza wspólna misja. Nigdzie nie pójdziesz sama.

- Eh… To zachodnie skrzydło, czarna magia i ta matka tej kobiety. Skoro jest obłąkana, a to skrzydło jest niebezpieczne, to dlaczego ją tam trzyma? Poza tym… Ci wszyscy mieszkańcy… myślę, że się tam udali. Do tego skrzydła, bo również czuli, że coś jest nie tak.

- I Ty też chcesz się tam udać?

- Dokładnie. Nie mogę tego tam zostawić. Jestem pewna, że tam znajdziemy odpowiedź na wszystkie nasze pytania. – Nie czekając na reakcję przyjaciela, ruszyła dalej, a ten za nią. – Nie musisz iść ze mną. – Dodała przez ramię.

- Ale chcę. – Odpowiedział i wyrównał tempo z przyjaciółką. W całkowitej ciszy doszli do zachodniego skrzydła. Na pierwszy rzut oka nie wydawało się im, by było jakieś groźne. Nie różniło się niczym od pozostałej części domu. Wysokie sufity, ciemne ściany, kryształowe żyrandole, jasna podłoga i dużo obrazów. Na końcu długiego korytarza okazało się, że są tam dwoje drzwi. Blondwłosa para magów stanęła przed jednymi z nich. Za tymi drzwiami wyczuwali niesamowitą energię, magię, ale nie była ona jakaś przytłaczająca jak się spodziewali. Za to te z prawej wydawały się zwykłymi. Nie wyczuwali żadnej energii. Blondwłosa bez chwili zawahania otworzyła właśnie te z prawej. Za tymi drzwiami znajdowały się schody prowadzące w dół. Było tam tak ciemno, że widziała tylko pierwszy stopień. Dragneel nie odzywał się ani słowem, więc pewna siebie postawiła pierwszy krok. Drugi już jej nie był dany.

- Co Państwo wyprawiają o tak późnej porze? – Odezwał się ten gruby głos, który to również ich przywitał. Pociągnął dziewczynę za rękę z powrotem i zamknął drzwi. – Pani wyraźnie zakazała Wam udawać się do zachodniego skrzydła.

- Cóż… to prawda, ale wie Pan jak to jest.. Ciekawość zawsze bierze górę. – Uśmiechnęła się nerwowo brązowooka. Ten wydawał się być niewzruszony. – Poza tym.. – Zaczęła poważnie. – Pani Yuiko powiedziała, że są jedne drzwi, za którymi znajduje się czarna magia. Ja osobiście nie wyczuwam tu nic groźnego. I w ogóle po co są tutaj te drugie drzwi?

- To tajemnica tego domu, jak i również Pani tej domu.

- A Pana? Skoro Pan tutaj pracuje, musi Pan wiedzieć, co się znajduje za tymi drzwiami. Mylę się? – Spojrzała na niego podejrzliwie, a ten się uśmiechnął, co bardzo zaskoczyło magów. Nie żeby specjalnie pasował mu taki wyraz twarzy. Wyglądał jeszcze bardziej groźnie niż normalnie.

- Panienka jest bardzo bystra. I chyba za dużo wie, a to nie dobrze.

- Co tam ukrywacie? – Spytała podejrzliwie.

- Myślę, że nie powinna Panienka zawracać sobie tym głowy.

- Przestań chrzanić! – Warknął różowowłosy po raz pierwszy. – Coś ukrywacie. To widać na pierwszy rzut oka, gdy się popatrzy już na sam ten dwór i tą wyspę. A teraz jeszcze te drzwi. Co tam tak naprawdę jest?

- Pani domu zabrania o tym mówić gościom, więc proszę nie sprawiać problemów i mnie i sobie.

- Co nas to obchodzi? My ~ - Przerwała mu przyjaciółka, zasłaniając mu usta dłonią. Posłała mu groźne spojrzenie i po chwili opuściła dłoń.

- Eh. – Westchnęła i założyła ręce na piersiach. – W porządku. Wracamy do pokoju. Chodź Natsu. – Złapała chłopaka za rękę i pociągnęła. – Przepraszamy za kłopot. – Dodała pospiesznie.

- Nie powiem nic Pan Kikkuchi. Mam nadzieję, że to się nie powtórzy. – Rzucił w stronę odchodzących magów.

- Dziękujemy. – Odpowiedziała przez ramię i wraz z Salamandrem udali się w stronę pokoju.

- Czemu to zrobiłaś? – Spytał chłopak, gdy już wkraczali na korytarz prowadzący do ich pokoju.

- Musiałam. – Rzuciła krótko i się zatrzymała. Odwróciła się w jego stronę i popatrzyła mu prosto w oczy. – To się robi coraz dziwniejsze. Musimy wymyślić jakiś sposób na to, by znów udać się do tego zachodniego skrzydła, do tych drzwi. Wtajemniczymy Erzę i Gray’a, czego się dowiedzieliśmy i wymyślimy plan działania. Ja czuję, że tam są Ci ludzie. W któryś drzwiach. Jeśli tam się nie dostaniemy, całą misję szlag trafi.

- Masz rację. Napaliłem się!

- Dobra dobra… Chodź już. – Chwyciła chłopaka za rękę i weszli do pokoju. Reszta drużyny smacznie spała, więc i Ci uczynili to samo.

Rano wstali mniej więcej w tym samym czasie. Lucy i Natsu opowiedzieli, co widzieli w zachodnim skrzydle.

- Przecież zabroniono nam tam się udawać. – Rzekł mag lodu.

- To prawda, ale czy nie wydało Ci się to podejrzane? Oni tam coś ukrywają. Jestem pewna, że są tam ludzie, których szukamy. – Odpowiedziała blondwłosa.

- Myślisz, że są tam jakieś lochy?

- Kto wie? Wszystko jest możliwe. Jeśli tam nie pójdziemy to się nie dowiemy, co tam jest. Ten lokaj jak i ta cała Pani domu są strasznie podejrzani. Oni też coś… - Przerwała i uderzyła się otwartą ręką w czoło. – Właśnie sobie coś uświadomiłam.

- Co takiego? – Spytali chórkiem.

- Pamiętacie jak Wam mówiłam, że ten dwór założyli zamożni magowie?

- No tak, coś mówiłaś.

- Ona jest magiem. Nie wiem, czy lokaj też, ale ona na pewno.

- Skąd te przypuszczenia?

- Gdyby nim nie była, jak utrzymywałaby ten dwór? I te drzwi? Czarna magia? Nie zapominajmy, że to Smoczy Dwór. Nikt bez magii nie mógł by tu przecież przeżyć.

- Ale dlaczego zabroniła nam używać magii? – Wtrąciła Tytania. Reszta jej tylko przytaknęła.

- Może w jakiś sposób nie może jej teraz używać i gdybyśmy my jej użyli to nie byłaby w stanie obronić tego dworu… - Spekulowała blondwłosa. – Coraz więcej niewiadomych i żadnej odpowiedzi. – Dodała po chwili.

- Coś w tym jest. – Przyznała jej rację szkarłatnowłosa.

- A teraz wracając do tych drzwi. Trzeba wymyślić jakiś plan, by się do nich bezproblemowo dostać.

- Masz już coś konkretnego na myśli?

- Trzeba jakoś odwrócić ich uwagę. Wtedy ktoś się wślizgnie do zachodniego skrzydła i odkryje tajemnice, jakie ma w sobie te dwór. Póki co nic innego nie wymyśliłam.

- To może się udać.

- To kto będzie przynętą?

- Stawiam na Gray’a! – Odezwał się Dragneel. Fullbaster posłał mu groźne spojrzenie.

- Dlaczego niby ja?

- Bo nie nadajesz się do niczego innego. Poza tym, to ja z Lucy odkryliśmy te drzwi, a Ty sobie smacznie spałeś.

- Ja się do niczego nie nadaję? – Pięści maga lodu zacisnęły się. – Nadaję się do tego, by spuścić Ci porządny łomot.

- Oh, to dawaj.

- Przestańcie! – Wrzasnęła Scarlet, na co dwójka samców, przytuliła się do siebie, krzycząc krótkie ‘Aye!’. – Zrobimy tak: ja i Gray zajmiemy się Panią domu i tym lokajem, a Lucy i Natsu pójdą do zachodniego skrzydła. (Dobra ludzie, a teraz przyznać się, kto się ucieszył, że ta dwójka pójdzie RAZEM do zachodniego skrzydła? xD)

- A ja? Zapomnieliście o mnie… - Wtrącił smutno mały kot.

- Ty będziesz naszym pośrednikiem. Jeśli coś będzie nie tak, dołączymy do Natsu i Lucy. Umowa stoi?

- Aye! – Krzyknęli wszyscy naraz.

- To kiedy zaczynamy akcję? – Spytała blondwłosa.

- Dziś wieczorem. Po kolacji.

- Ale się napaliłem! – Wrzasnął podekscytowany Salamander.

- Nie krzycz tak zapałko!

- Chcesz się bić miętówko?

- Głupio pytasz, a wiesz! 

Dziewczyny spojrzały po sobie porozumiewawczo i wyszły z pokoju. Nie było sensu im przerywać. Skoro są pełni energii, niech robią co chcą. Te zaś postanowiły zwiedzić dwór. Wczoraj nie było okazji, a obie były bardzo zainteresowane tą budowlą. W salonie natknęły się na Panią domu.

- Dzień dobry. – Przywitały się grzecznie. Kobieta wcześniej odwrócona w stronę wielkiego okna, spojrzała na nie i uśmiechnęła się delikatnie. Zupełnie inna kobieta niż wczoraj. – Pomyślały naraz maginie. Teraz dopiero zauważyły delikatne zmarszczki pod oczami i zmęczone ręce. Mimo tego nadal wyglądała pięknie, a rude włosy i zielone oczy tylko dodawały jej uroku.

- Witam. – Odezwała się, nie odrywając wzroku od gości. – Mam nadzieję, że dobrze spaliście?

- Tak, oczywiście. Bardzo dobrze. – Odpowiedziała jej blondwłosa.

- Proszę, siadajcie. Może napijecie się ze mną herbaty?

- Nie chcemy robić kłopotu.

- To żaden kłopot. W ciągu dnia nie mam nikogo, z kim mogłabym porozmawiać. Touma wykonuje prace w dworze, a ja siedzę samotnie.

- W takim razie będzie nam bardzo miło. – Maginie usiadły na sofie, a Pani domu w fotelu, który widocznie był jej ulubionym. Wyróżniał się pośród reszty mebli. Był ciemnozielony i trochę już poszarzały. Po chwili do salonu wszedł Touma z tacką, na której znajdował się porcelanowy sagan i trzy filiżanki z tej samej zastawy co sagan. Nalał do każdej filiżanki gorącą ciecz i odszedł, zostawiając kobiety same. Blondwłosa przypatrywała się obrazowi, na którym był, jak się okazało, mąż Pani Kikkuchi.

- Odszedł pięć lat temu. – Rzekła starsza kobieta. – Bardzo go kochałam. A On kochał ten dwór. Mówił, że jest ‘niesamowity’. – Uśmiechnęła się na samo wspomnienie. – Bałam się jego reakcji, gdy mu opowiem o tym, że do tego dworu przylatywały smoki. Myślałam, że uzna mnie za jakąś wariatkę, a On tylko się uśmiechnął i powiedział, że kocha ten dwór. Nie mamy dzieci, więc pewnie jestem ostatnią Panią tego dworu. – Westchnęła i wzięła do ręki filiżankę.

- Co się wtedy może z nim stać?

- Zapewne zostanie sprzedany albo będzie służył jako opowiadanie do straszenia dzieci lub coś podobnego… - Upiła łyk herbaty. – Teraz jak tak o tym pomyślę, to pewnie nawet nikt nie będzie chciał go kupić. Domyślam się, jakie mogą krążyć na jego temat plotki. Wy zapewne też nie przyjechaliście tutaj jako zwykli goście, prawda? – Dziewczyny wzdrygnęły się. Tak szybko zdążyła ich rozgryźć?

Muahahahahahahahaha! Specjalnie kończę w takim momencie, nie ma tak dobrze ^^

Pomysł rozsadza mi głowę, więc piszę za chwilę kolejny rozdział, byście się nie denerwowali ;P

Pewnie to też wina tego, że nie mam telefonu stacjonarnego.. a co za tym idzie, również neta ;/ Taaa.. gałąź urwała kabel telefoniczny, grunt, że nie ten z prądem.. jak ja bym wytrzymała? ;(

Mniejsza.. mam pomysł i pewnie jutro dodam kolejny rozdział, żebyście nie żyli w niepewności, co dalej ;D

Mam nadzieję, że się spodoba, to co wykombinowałam ^^

Buziaki Mordeczki moje! :*

P.S. mega szczęśliwa, bo net już jest ^^ i nadrabiam zaległości od soboty z blogami xD