21. Marzenie i fundament.

Następnego dnia, w dobrym humorze, wstała jako pierwsza, przebrała się w codzienne ciuchy i od razu pognała na rynek w celu poszukiwania jakiś produktów na dzisiejsze śniadanie. Po kwadransie wróciła z niewielką torbą wypchaną świeżymi produktami. Od razu zabrała się za robienie posiłku. Po wczorajszym wieczorze spodziewa się od Dragneela niezbyt miłego przywitania, więc postanowiła wprowadzić w życie albo raczej w obecny dzień mały plan: przez żołądek do serca. Liczy na to, że śniadanie przyniesie zamierzony efekt i przyjaciel nie będzie na nią zły.

- Dzień dobry Lucy. – Odezwał się zaspany głos w progu. Kątem oka spojrzała na twarz chłopaka. Uśmiechał się delikatnie w jej stronę.

- Dzień dobry. Siadaj, już podam śniadanie. – Nakazała. Jak wiadome, różowowłosemu nie trzeba powtarzać dwa razy. Posłusznie usiadł i chwilę potem tuż przed nosem pojawiło się jego śniadanie. – Smacznego. – Dodała z uśmiechem.

- Smacznego! – Odkrzyknął i zabrał się za posiłek. W mgnieniu oka na talerzu nie zostało nic. Nawet najmniejszy okruszek. Oparł się wygodnie na krześle i poklepał swój pełny brzuch. – Dobre było. A tak właściwie to skąd miałaś pieniądze na śniadanie Lucy? Nie wzięliśmy ze sobą nic. – Spojrzał na nią ciekawie, a ona zerwała się z krzesła i wzięła brudne naczynia.

- Wiesz.. mam swoje sposoby. – Rzuciła, uśmiechając się nerwowo. – No i urok osobisty. – Zarzuciła włosami do tyłu i zamrugała kilka razy kokieteryjnie.

- Jakoś.. ciężko mi w to uwierzyć. – Dziewczyna spojrzała na niego gniewnie. – O-oczywiście nie mówię tu, że nie jesteś atrakcyjna.. czy coś. – Dodał pospiesznie.

- Mniejsza. Musimy szybko wrócić do dworu. Jeśli nas długo nie będzie, lokaj zacznie coś podejrzewać, tak samo jak i Pani dworu. No i reszta będzie się martwić.

- Masz rację. To co robimy?

- No jak to co? Idziemy w miasto. Przeszukamy każdy najmniejszy kąt Magnolii, by znaleźć drogę do domu.

- Aye! – Krzyknął uradowany i naładowani pozytywną energią wyszli z hotelu.

Godzinę później.

- Cholera! Cholera! Cholera!

- Natsu, uspokój się. Szukamy dopiero godzinę. Mówiłam już, że znalezienie tych drzwi będzie trudne, a co więcej one nie pojawiają się przed Tobą jak ładnie poprosisz. – Napomniała przyjaciela. Ten nadymał policzki i skrzyżował ręce na piersiach. Było południe, a na uliczkach nie było tłoku. Co więcej, blondwłosa czuła na sobie spojrzenia niektórych mieszkańców. Aż tak się wyróżniamy? – Pomyślała i instynktownie spojrzała na swoją prawą dłoń, a potem na ramię różowowłosego. Podbiegła do niego i chwyciła za rękę, a następnie ciągnąc go za sobą, pobiegła tylko w znanym jej kierunku.

- Lucy? Co się stało? – Spytał, nie rozumiejąc zachowania dziewczyny. Ta nic nie odpowiedziała. – Lucy? – Spytał znowu. Tym razem niecierpliwie. Nagle brązowooka zatrzymała się przez co chłopak wpadł na plecy dziewczyny i tracąc równowagę, mieli bliski kontakt z ziemią. – Powiesz mi w końcu, co się dzieje? – Wstał zdenerwowany i podał przyjaciółce dłoń.

- Fairy Tail. – Szepnęła tylko i spojrzała przed siebie. Dragneel uczynił to samo. Byli w miejscu, gdzie w obecnych czasach stoi budynek gildii. Niestety, w tym roku jeszcze go nie ma. – Ludzie dziwnie na nas patrzą, bo mamy te same znaki. – Rzekła nagle. – W tych czasach Fairy Tail jeszcze nie istnieje. – Rzuciła pod nosem. – Powiedz mi.. wiesz może kiedy gildia została zbudowana? – Zerknęła na chłopaka, który wykrzywił głowę w prawą stronę i obdarzył ją wzrokiem typu ‘co Ty do mnie mówisz?’ – Eh.. i po co ja pytam. – Dodała do siebie i rozglądnęła się dookoła. Jej uwagę przykuł staruszek z wczoraj. Pewna siebie podeszła do niego. – Dzień dobry. – Przywitała się grzecznie i z uśmiechem.

- Dzień dobry. – Odpowiedział. – W czymś mogę pomóc?

- Mam małe pytanie. Czy są tu jakieś gildie?

- Gildie? – Zmieszana mina staruszka mówiła wszystko. – A co to takiego? – Do rozmawiających podszedł zaciekawiony Dragneel.

- To ~

- Dziadku, mówiłam Ci, że jest to miejsce, gdzie znajdują się silni magowie i wykonują różne zadania. – Nagle do rozmowy wtrąciła się dziewczynka z zielonymi oczami i długimi jasnymi włosami. – Niestety w Magnolii nie ma takiej. – Skierowała się do blondwłosej.

- Rozumiem. A więc skąd wiesz co to gildia?

- Moim marzeniem jest założenie takiej. – Uśmiechnęła się promiennie.

- Nie jesteś za młoda na coś takiego?

- To nie ma znaczenia. Chcę spełnić to marzenie. I nic mnie od tego nie odwiedzie. Nawet już wymyśliłam nazwę.

- Rozumiem. – Blondwłosa uśmiechnęła się delikatnie. - A zdradzisz nam tą tajemnicę?

- Fairy Tail. Tak będzie się nazwała moja gildia. – Magów zamurowało. Spojrzeli po sobie porozumiewawczo.

- Jak się nazywasz? – Spytał nagle Dragneel, który od początku milczał.

- Mavis. Mavis Vermilion. – Ukłoniła się w ich stronę.

- Mavis.. – Powtórzyła cicho magini Gwiezdnej Energii. Różowowłosy uśmiechnął się szeroko.

- No to dlaczego nie zacząć budowy tej gildii od zaraz? – Rzucił nagle, a reszta, w tym przyjaciółka spojrzała na niego z zaskoczeniem.

- Natsu, co Ty pleciesz?

- No co? Chcę pomóc.

- Dość tych bzdur! – Wtrącił się staruszek. – Mavis, to marzenie jest nierealne.

- Dziadku, dam sobie radę. – Dziewczynka nie zraziła się negatywnym podejściem krewnego i uśmiechnęła się promiennie. – Jestem magiem. Myślę, że takie moje przeznaczenie. Chcę zbudować własną gildię, chcę być jej Pierwszym Mistrzem i zrekrutować magów, którzy będą dla siebie rodziną, oparciem i będą przeżywać przygody. – Brązowooka nie mogła uwierzyć w to, co słyszy. Tak małe dziecko, a takie odważne marzenia i piękne słowa. To bez wątpienia Pierwsza Mistrzyni, o której tyle mi opowiadano. Uśmiechnęła się pod nosem.

- Rodzina? Masz przecież mnie. – Rzekł staruszek.

- Wiem o tym i zawsze będę Cię kochać. Jestem Ci wdzięczna za to, co dla mnie zrobiłeś, gdy moi rodzice zmarli. Wychowałeś mnie na osobę, która bez względu na wszystko powinna iść na przód, nie patrząc na innych. Iść własną drogą. O to chodzi dziadku. Wiem co chcę zrobić i to zrobię.

- W takim razie pomożemy Ci zrealizować to marzenie. – Tym razem wtrąciła Lucy. – I wiesz co? Myślę, że znaleźliśmy już odpowiednie miejsce, gdzie będzie stać gildia.

- Gdzie?

- Tutaj. – Wskazała palcem za siebie. – To co, bierzemy się do roboty? Nie ma na co czekać.

- Teraz?

- A dlaczego by nie? – W oczach zielonookiej pojawiły się łzy. Łzy radości, które chwilę później zaczęły spływać ciurkiem po jej zaróżowionych policzkach.

- Dziękuję! – Krzyknęła uradowana i dosłownie rzuciła się na szyję dwójce magów. – Bardzo Wam dziękuję! – Dodała. – A Ty dziadku? – Oderwała się od nich i spojrzała na starszego mężczyznę. – Pomożesz mi? – Staruszek przymknął na chwilę oczy i podrapał się po głowie.

- A mam wyjście? – Burknął, ale jego wnuczce to wystarczyło.

- Dziękuję dziadku! – Teraz to on był zgniatany w uścisku dziecka, a tamta dwójka wymieniła się szerokimi uśmiechami. – To do roboty!

- Poczekaj, chwila moment! – Uspokoił ją dziadek. Najpierw trzeba się porządnie przygotować, załatwić wszystkie formalności i w ogóle.

- Masz rację. To co, to może za jakąś godzinę lub dwie spotkamy się w tym miejscu? – Skierowała to pytanie do pomocników.

- Jasne. To do zobaczenia. – Odpowiedziała blondwłosa i wraz z przyjacielem oddalili się.

- A podobno bardzo nam się spieszy odnaleźć te drzwi i Schody Czasu.. – Rzucił Salamander.

- No tak, ale nie widziałeś tych radosnych oczu i uśmiechniętej buzi? To dzięki niej gildia istnieje. Trzeba jej pomóc.

- A czy nie mówiłaś, że nie możemy tutaj nic robić, bo może to zmienić przyszłość?

- No tak, mówiłam, ale to jest inna sprawa. Chodzi o to, że to co tutaj zrobimy i tak zmieni naszą przyszłość. Będziemy obecni przy powstawaniu naszej gildii, naszego domu.

- I to będzie w porządku?

- Moja intuicja podpowiada mi, że dobrze robimy. Na pewno. Nie martwmy się na zapas. – Rzekła pewnie.

Po umówionych dwóch godzinach spotkali się w wyznaczonym miejscu. Ku ich zaskoczeniu oprócz starca i Mavis było również kilkunastu innych ludzi. Magini Gwiezdnej Energii już otwierała usta, by coś powiedzieć. Jednak uśmiech Vermilion zadziałał jak zaklęcie i nie wydobyła z siebie żadnego słowa.

- To znajomi dziadka i kilkoro magów, którzy pomogą przy budowie m o j e j gildii. – Odpowiedziała po chwili jasnowłosa. Jak na komendę, ludzie rozproszyli się w różne strony i po chwili przynosili potrzebne materiały do budowy. Zapowiada się ciekawa przygoda.. i wspomnienia. – Pomyślała brązowooka i uśmiechnęła się do przyjaciela, tym samym dając mu znać, by i oni dołożyli swoich starań w powstawaniu ich przyszłości.

Powoli się ściemniało a oni nadal na pełnych obrotach budowali ‘fundament’ ku dobrej, lepszej przyszłości. Blondwłosa sama nie mogła uwierzyć, że będzie uczestniczyć w czymś takim. Kątek oka spojrzała na zielonooką, która dosłownie dyrygowała resztą ekipy budowniczej. Ona na serio nadaje się na Mistrza.

- Blondwłosa! Nie obijać się! – Usłyszała nagle. Spojrzała zaskoczona na dziewczynkę. – Nie dostaniesz jedzenia, jak będziesz tak bujać w obłokach! (Ha ha xD) – Dodała po chwili z groźną miną.

- Przepraszam Pani Majster! Już się biorę do roboty! – Odkrzyknęła i zasalutowała. Zaczyna przypominać mi Erzę..

Po pół godzinie, Vermilion nakazała wszystkim się rozejść i porządnie wyspać, bo z samego rana mają wznowić prace. Salamander tak samo jak i blondwłosa byli ledwo żywi. Na ich szczęście, hotel w którym się zatrzymali był niedaleko budowy, a więc kilka minut i byli już u ‘siebie’. Wycieńczeni opadli bezwładnie na łóżka, bez kolacji i bez kąpieli. Nie obchodziło ich to teraz. Zamierzali zapaść w błogi sen. Czuli każdy mięsień. Jak na kogoś tak młodego, Mavis, dała im popalić. Mimo swojego delikatnego wyglądu, była bardzo wymagającą osobą i jak się okazało.. ciut straszną. Widać jak bardzo jej zależy na spełnieniu swojego marzenia i na tym, by inni ludzie byli szczęśliwi i odnaleźli swoje własne miejsce, rodzinę.

Yeaaa.. Jest Mavis, co pewnie niektórych zaskoczyło ^^

Szczerze powiem, że nie wiem, kiedy gildia została założona.. może mi to umknęło w którymś odcinku? No nie ważne.. w każdym razie pomyślałam, czemu by nie zrobić tego w 666 roku? Moim zdaniem wszystko się ładnie łączy xD

No i cóż.. na budowlance znam się jak.. hmm no i nie mam żadnego porównania, ale się nie znam, więc nie wiem co i jak w tym temacie, ale zrobię to tak, by wszystko elegancko wyszło ;D

Czekam na opinię, buziaki Mordeczki moje :*