08. Komin i okno.

Dwa dni później.

Dwójka przyjaciół właśnie wracała po udanej misji z Gardenii. Właśnie wysiedli z pociągu i kierowali się spacerkiem do gildii.

- Trzymaj Lucy, to Twoja działka. – Mag lodu wręczył sto tysięcy kryształów blondwłosej.

- N-nie. Nie mogę. W końcu wprosiłam się na misję. – Wykręcała się.

- Weź nie marudź. Co z tego, że się wprosiłaś. Gdyby nie Ty, to faktycznie bym sobie nie dał rady. Poza tym, głupio się będę czuł, że to ja zgarniam całą nagrodę. A przyjaciele dzielą się po równo. – Uśmiechnął się do dziewczyny, na co ta odpowiedziała tym samym gestem. W pewnym momencie brązowooka zatrzymała się i podeszła do dziewczynki, około sześcioletniej, która opierała się o ściany jednego z budynków, błądząc oczami. Zdawało się jej, że dziewczynka płakała. Jej czerwone policzki i oczy utwierdziły ją w przekonaniu, że coś musiało się stać. Kucnęła przed nią, obdarowując ją pełnym troski spojrzeniem.

- Wszystko gra? Gdzie Twoi rodzice? – Spytała. Fullbaster stanął za przyjaciółką.

- J-ja nie mam rodziców. – Szepnęła, pokazując dziewczynie swoje mętne, niebieskie oczy.

- Gdzie mieszkasz?

- Niedaleko.. Razem z babcią. Przysłała mnie na zakupy, ale gdy tu doszłam, ktoś mnie okradł i nie wiem co mam zrobić. – Dziewczynka zasłoniła oczy i zaczęła szlochać. Blondwłosa westchnęła ciężko i wyciągnęła sakiewkę z klejnotami.

- Wyciągnij rękę. – Nakazała. Dziewczynka najpierw spojrzała na nią zaskoczona, po chwili zastanowienia, wykonała polecenie. Lucy wysypała z sakiewki połowę klejnotów, które zarobiła na misji. Oczy małej jak i jej przyjaciela powiększyły się.

- J-ja.. – Zaczęła.

- Kup to, co masz kupić i wracaj szybko do domu. Babcia pewnie się martwi. – Posłała jej delikatny uśmiech. Tym razem w oczach dziewczynki pojawiły się łzy szczęścia. Rzuciła się jej na szyję, dziękując. – Tobie się bardziej przydadzą. – Wyszeptała. Dziewczynka odeszła, machając do magów.

- Masz słabość do dzieci.. – Skwitował mag lodu.

- Taa.. Nie mogę się nie zgodzić. Są takie bezbronne. – Uśmiechnęła się pod nosem.

- Masz dobre serce.

- Wiem. – Wyszczerzyła się do przyjaciela i już teraz bez żadnych przeszkód, ruszyli dalej do gildii.

Tymczasem w Fairy Tail.

- Lucy już wróciła? – Spytał Salamander, który właśnie wkroczył do gildii.

- Nie Natsu. Pytasz o to co godzinę. Uspokój się. – Uśmiechnęła się starsza Strauss.

- Jak mam być spokojny, gdy ona nie wraca tak długo? W dodatku jest z tym striptizerem? – Różowowłosy nie obdarowując przyjaciółki żadnym spojrzeniem, zaczął wchodzić w ten i z powrotem po gildii, co po jakimś czasie zaczęło irytować niektórych członków.

- Jak tak dalej będziesz się denerwował, to za chwilę zrobisz nam dziurę do piwnicy. – Rzucił młody Dreyar. Ten tylko w odpowiedzi prychnął pod nosem i już zmierzał do wyjścia, gdy drzwi otworzyły się, a w nich stanęła długo wyczekiwana przez niego przyjaciółka wraz z towarzyszem. Po dokładnych oględzinach ciała Lucy (o.O) przez Natsu, odetchnął z ulgą.

- Dobrze się czujesz? – Spytała troskliwie Smoczego Zabójcę.

- Jasne. A Ty?

- Nie najgorzej..

- Świetnie. Lucy, przepraszam Cię za moje zachowanie. – Ukłonił się nisko przed dziewczyną.

- No już, spokojnie. Nie gniewam się. – Uśmiechnęła się delikatnie.

- Naprawdę? – Widząc te oczy szczeniaczka u Natsu nie mogła udzielić negatywnej odpowiedzi. Zachichotała cicho i wyminęła chłopaka. Podeszła do baru i przywitała się z resztą.

- Martwiłeś się płomyczku? – Spytał Fullbaster odwiecznego rywala.

- Mam nadzieję, że między Wami do niczego nie doszło. – Rzucił groźnie.

- Hyh. – Uśmiechnął się. – Oj doszło. – Poklepał przyjaciela po ramieniu. Ten zaś wypchnął go z gildii.

- Gadaj. – Wysyczał przez zęby, gniotąc koszulę maga lodu. (Tak tak.. jeszcze ją miął xD)

- To NASZA sprawa. – Szczególny nacisk położył na to środkowe słowo.

- Nie denerwuj mnie!

- Oj no wyznaliśmy sobie miłość, całowaliśmy się i takie tam.. – Zaczął wymieniać. Dragneel puścił chłopaka, widząc jego minę, spoważniał i schował ręce do kieszeni. – Żartowałem głupku. – Dodał po chwili. – Do niczego między nami nie doszło.

- Lubisz ją?

- No jasne. Kto by jej nie lubił? Po Twoim zachowaniu widzę, że Tobie również nie jest obojętna. W takim razie od dzisiaj jesteśmy również rywalami o jej serce, co nie?

- Ale się napaliłem! – Krzyknął w odpowiedzi.

- Hej Miruś, dasz mi coś do picia? – Blondwłosa usiadła na krześle i posłała przyjaciółce delikatny uśmiech.

- No jasne. – Po paru chwilach podała dziewczynie orzeźwiający napój. – No to.. – Zaczęła białowłosa opierając się łokciami o blat. - .. jak było na misji z Gray’em? – Uśmiechnęła się chytrze i Lucy już wiedziała, o co tak naprawdę tak chodzi. Westchnęła ciężko i odstawiła do połowy pustą szklankę na ladę.

- Cóż mogę powiedzieć? Misja zakończona sukcesem.. – Widząc otwierającą się już buzię Mirajane szybko dodała. - .. i między mną i Gray’em do niczego nie doszło. Okej?

- Eh.. szkoda. – Wyprostowała się.

- Nie mam teraz ochoty na żadne romanse, więc proszę pamiętaj, byś czasem mnie z nikim nie swatała, okej? – Puściła jej oczko i oddaliła się od przyjaciółki. Wyszła na piętro i podeszła do tablicy z misjami.

- Dopiero przyszłaś i już wybierasz się na misję? Z czasem zapomnimy jak wyglądasz. – Usłyszała znany głos tuż za plecami. Ten sam, który pierwszego dnia w gildii wyprowadził ją z równowagi.

- Cześć Laxus, Ciebie też miło widzieć. – Wyminęła jego wypowiedź.

- Coś się stało?

- Od kiedy jesteś taki troskliwy, hm? – Spojrzała na niego i uśmiechnęła się zadziornie.

- W Fairy Tail każdy się troszczy o drugiego. No nawet mnie się zdarzy. – Spojrzał w sufit, jakby było to coś upokarzającego, nie w stylu Laxusa Dreyar’a. Dziewczyna zachichotała.

- Rozumiem, ale póki co przeglądam tylko misję, chcę się zorientować z czym mogę mieć doczynienia. Teraz musze odpocząć. Te dwa dni chyba zaczynają się na mnie odbijać. W takim razie dozobaczenia. – Uśmiechnęła się delikatnie i zbiegła po schodach, machając na pożegnanie reszcie magów. Na progu minęła się z wiecznymi rywalami.

- Lucy, gdzie idziesz? – Spytał pierwszy Smoczy Zabójca.

- Do domu. Padam z nóg. Muszę się też jakoś urządzić, więc na razie. – Pomachała chłopakom i szybkim chodem ruszyła naprzód. Kwadrans później znalazła się już w swoim nowym lokum. Ciepłe kolory i dużo światła sprawiały, że aż chciało się tam żyć. Uśmiechnęła się sama do siebie a po chwili jej nogi zaprowadziły ją do łóżka, gdzie bezwładnie na niego opadła i pogrążyła się we śnie.

Po kilku godzinach, wyspana i pełna sił, wstała i udała się do łazienki. Ciepła kąpiel była teraz dla niej spełnieniem marzeń. Woda nalana po brzegi i do tego zapach róż. Zanurzyła się po szyję i poczuła jak wszystkie troski ot tak odpływają. Głową oparła się o kant wanny i zaczęła nucić jakąś piosenkę. Pół godziny później, odświeżona, w fantastycznym humorze, wyszła na miasto po zakupy. W drodze powrotnej zahaczyła o bibliotekę, by wypożyczyć z niej kilka książek, stronicowo podobnych do encyklopedii. Gdy już wróciła do domu, zabrała się za rozpakowywanie swoich rzeczy i pognała do kuchni, by w jakimś stopniu zmniejszyć głód, który właśnie jej zaczął doskwierać. Gdy już nastał wieczór, dumna ze siebie, rozglądnęła się po pokoju, w którym już mogła przyznać, że czuje się jak u siebie. No właśnie.. prawie jak u siebie. Tęsknię za nimi. – Przyznała sobie w myślach i zaczęła wspominać czasy, gdy trafiła do domu państwa Chigiri. Rozsiadła się wygodnie w fotelu i wzięła do ręki jedną z dzisiejszych wypożyczonych lektur. Całkowicie się jej oddała. Chłonęła każdy wers, każde zdanie, każde słowo jak maszyna. Po jakimś czasie, zmógł ją sen. W pozycji skulonej, zasnęła.

Rankiem pierwsze co ją przywitało, to bolący kark i ścierpnięte nogi. Powolutku zaczęła się prostować. Nie było to zbyt miłe, bo ciągle słyszała jak jej kości wydają jakże nieprzyjemne chrupnięcie. (A ja uwielbiam, gdy tak kości fajnie mi strzelają >.<). Wstała z fotela i o mało co, nie dostała zawału. W kominie leżał (tak, wiem jak to brzmi ;P) mag lodu i przyglądał się jej uważnie z uśmiechem na twarzy.

- Mogę wiedzieć, co do cholery tu robisz? – Spytała, posyłając mu karcące spojrzenie, czym nie przejął się zbytnio. Wyczołgał się z komina i otrzepał.

- Przyszedłem Cię odwiedzić.

- Okej. Cieszę się, ale nie mogłeś zachować się jak normalny człowiek i wejść przez drzwi? – Skrzyżowała ręce na piersiach. – No tak, przecież zapomniałam, że wy nie jesteście normalni. – Dodała po chwili.

- Nie gniewaj się.

- Nie no, nie ma sprawy. Nie pierwszy raz ktoś mi wchodzi do domu przez komin.

- Serio? Zdarzyło Ci się to już kiedyś?

- Nie wyczułeś sarkazmu? – Uniosła jedną brew do góry i po chwili westchnęła.

- Ktoś tu wstał lewą nogą..

- Mniejsza. Rozgość się. Zjesz coś lub się napijesz? – Spytała już normalnym tonem, kierując się do kuchni.

- Nie dzięki, nie chcę robić kłopotów. – Odpowiedział i usadowił się na fotelu. Serio? Czyli wchodzenie przez komin to według Ciebie nie kłopot? – Krytykowała jego zachowanie w myślach. Po chwili jednak już z zupełnie innym nastawieniem, niosła do pokoju dwie filiżanki herbaty. Spojrzała na przyjaciela, który obracał w dłoniach lekturę blondwłosej.

- Co, pierwszy raz widzisz taką książkę? – Spytała, siadając przy stole.

- Ty to czytasz?

- No jasne. To moje hobby. Szukam inspiracji do napisania własnej powieści.

- Mam nadzieję, że nie będzie ona taka gruba.

- To za dużo dla Ciebie, hm?

- Nie czytam książek, ale jeśli Ty kiedyś jakąś napiszesz to bardzo chętnie chciałbym ją przeczytać.

- Rozumiem. No to specjalnie dla Ciebie się postaram, by była ona jedną z najgrubszych. – Uśmiechnęła się zadziornie do chłopaka. – Żartuję. To co Cię do mnie sprowadza tak wcześnie?

- Pomyślałem, że pójdziemy razem do~

- Cześć Lucy! – Okno otwarło się z hukiem a na parapecie stał nie kto inny jak różowowłosy mag. Oczy brązowowłosej powiększyły się dwukrotnie. No i kolejny nienormalny.

- Hej Natsu.. – Rzekła niepewnie. – Ale się mi miło zaczął dzień. – Dodała ciszej. – Wy nie znacie takiego słowa jak ‘kultura’, prawda? – Widząc miny chłopaków, wszystko było dla niej jasne. – Natsu, złaź z tego parapetu. – Nakazała i chłopak w mig znalazł się przy stole, gdzie siedziała.

- Co Ty tu robisz mrożonko? – Spojrzał groźnie na chłopaka, który siedział na fotelu w samych bokserkach.

- Przyszedłem odwiedzić Lucy, a Ty zapałko?

- Chciałem zrobić to samo.

- Rany, a co Was jaskiniowcy wychowali, czy jak? – Podparła głowę ręką i obserwowała kłócących się magów. Wiedziała, że w tym momencie nic ich nie powstrzyma. Zrezygnowana, udała się do łazienki, wzięła kąpiel i przebrała się w świeże ciuchy. Wychodząc z pomieszczenia, zastała chłopaków w tym samym stanie co wcześniej. Nadal się kłócili. – Chłopaki! – Krzyknęła po chwili. Nie zadziałało. No pięknie. Ignorują mnie. – EJ! – Krzyknęła znowu. Na jej czole pojawiła się pulsująca żyłka. Odczepiła od paska bicz, zamachnęła się i skrępowała im ruchy. Ucichli. Każdy z nich otrzymał od przyjaciółki cios prosto w czaszkę. – Następnym razem nie będę taka miła. – Spojrzała na nich spod byka. Jej wzrok był teraz bardzo podobny do Erzy. Po ich ciałach przeszedł dreszcz.

- Tak jest! – Krzyknęli jak na komendę, a Lucy uwolniła ich z uścisku.

- No a teraz wynocha mi stąd, pókim dobra! – Krzyknęła, a w miejscu gdzie stali przyjaciele unosił się dym. Ciężko westchnęła i po kilku minutach i ona wyszła z domu, kierując się wolnym krokiem do gildii.

Ciaossu!

Następnym razem postaram się o bardziej ciekawy rozdział ^^

Wybaczcie długą nieobecność, ale podczas migreny i mdłości, nie jestem w stanie myśleć..

No męka jakaś z tą głową.. i to jeszcze tyle czasu ;/

Zgroza..

No nic, nie zanudzam!

Miłego weekendu Mordeczki moje ;D

Buźka, kocham Was! ;* <3