09. Złość i pioruny.

Minął już miesiąc odkąd blondwłosa magini Gwiezdnej Energii znalazła swoje miejsce w gildii Fairy Tail. Pewnego dnia, już po godzinie ósmej zjawiła się w siedzibie magów. Powód bardzo prosty. Zamierza udać się na misję. Sama. Bez tych dwóch, uganiających się za nią kretynów, którzy od kilku tygodni nic innego nie robią jak snują się za nią jak cień. Dzisiejszy dzień był właśnie idealny. Wiedziała, że oboje nie są rannymi ptaszkami, więc postanowiła chociaż na jakiś czas się od nich uwolnić. Zerkała nerwowo to na tablicę to na główne wejście, bo są nieobliczalni i mogą ją zaskoczyć..

- Dzień dobry, zastałem może Lucy? – Usłyszała nagle z dołu znajomy głos. Spojrzała w dół.

- Mizuki! – Krzyknęła uradowana i zbiegła po schodach o mało co się nie zabijając. Rzuciła się chłopakowi na szyję i mocno przytuliła.

- Oj chyba bardzo tęskniłaś za mną, co? – Uśmiechnął się pod nosem, odwzajemniając gest przyjaciółki.

- No jasne, że się stęskniłam, ale aż tak bardzo to nie. – Odsunęła się i pokazała mu język. – Mizuki, to jest Mira. – Wskazała ręką na białowłosą dziewczynę za ladą.

- Miło mi Cię poznać Mizuki. – Uśmiechnęła się do nowopoznanego znajomego i chwilę potem zniknęła w kantorku. Brunet rozejrzał się dokładnie po budynku. Jak na tę godzinę, w gildii znajdowała się tylko starsza Strauss, Cana, której już od wejścia towarzyszyła beczka z mocnym trunkiem, Bisca i Alzack, którzy zacięcie o czymś dyskutowali oraz Macao i Wakaba, wspominając wcześniejsze czasy. Ostatnia czwórka niespecjalnie przejmowała się przybyłym gościem.

- Co Cię do mnie sprowadza? Co u Aiko no i pana Chigiri? – Brązowooka usiadła na krześle przy barze. Brunet uczynił to samo.

- Aiko bardzo za Tobą tęskni, ale od dwóch tygodni mamy sąsiadów i mają córkę w jej wieku, więc zdobyła przyjaciółkę, a co do ojca to się zmienił po Twoim odejściu. Spotyka się z pewną kobietą.

- No to świetnie. A Ty?

- U mnie też się powoli wszystko układa. Postanowiłem zniknąć na jakiś czas z domu. Szukam własnego kąta.

- Doskonale to rozumiem. Mam nadzieję, że Ci się uda. – Uśmiechnęła się szczerze i w tym momencie do gildii wkroczył mag lodu a tuż za nim Elfman z młodszą siostrą oraz Tytania. O szlag! No to po mojej samotnej misji. – Załamała się w duchu i przygryzła dolną wargę.

- Hej Lucy. – Podszedł do nich Fullbaster, uśmiechając się szeroko.

- Cześć Gray. Pamiętasz Mizuki’ego? Wpadł w odwiedziny i poszukać swojego ‘własnego kąta’. – Zacytowała przyjaciela.

- Ah tak, pamiętam. Straszył nas po tym jak pomogłaś nam wydostać się z więzienia. – Młody Chigiri pobladł. Spojrzał ukradkiem na przyjaciółkę, która patrzyła na niego zdziwiona.

- Co zrobiłeś? – Spytała niepewnie. Przyjaciel przełknął głośno ślinkę. – Wybacz Gray. – Odezwała się po chwili do maga lodu.

- Nie ma sprawy. Było minęło. – Rzucił i usiadł obok blondyny. Mirajane postawiła na ladzie szklanki z napojami.

- Mira daj coś mocniejszego temu przystojniakowi. – Do baru podeszła Alberona z pustą do połowy beczką. – Jestem Cana. – Uśmiechnęła się do bruneta.

- Mizuki. Miło mi.

- No to Miruś podaj coś mocniejszego. – Powtórzyła.

- Nie! – Krzyknęła blondwłosa. Oczy magów skierowały się w jej stronę.

- Dlaczego? – Spytała brunetka.

- Bo.. Mizuki ma chorą wątrobę (Yohohohohoho xD). – Rzuciła szybko.

- Mam chorą wątrobę? – Zdziwił się brunet, przyjaciółka posłała mu błagające spojrzenie.

- Tak. I w dodatku słabą pamięć. Wziąłeś w ogóle lekarstwa ze sobą? – Uśmiechnęła się sztucznie.

- N-nie.

- Eh głuptasie. O wszystkim mam Ci przypominać? – Magini Gwiezdnej Energii zeszła z krzesła i pociągnęła przyjaciela za rękę, przez co ten o mało co nie wywinął orła. Wyszli na zewnątrz budynku zostawiając w środku zszokowanych magów.

- Na bank coś ukrywają. – Skwitowała Alberona i odeszła ze swoją beczułką. Brązowooka rozejrzała się dookoła i spojrzała na zdziwionego jej zachowaniem przyjaciela.

- Nie patrz tak na mnie. Zapomniałeś, że masz słabą głowę? Jeden kieliszek i powiesz coś, czego oni wiedzieć nie muszą.

- Twoja przeszłość?

- Tak o to chodzi. Proszę, pilnuj się.

- Jasne, zrozumiałem. Mam prośbę. Chcę się tu zatrzymać, ale póki co nie mam żadnego lokum, czy mógłbym..

- Nie ma problemu. Mam wolną kanapę.

- Dzięki. Jesteś kochana.

- Taa.. Wiesz, że pokrzyżowałeś mi plany na dzisiaj? – Skrzyżowała ręce na piersiach.

- Jakie plany?

- Miałam się wybrać na misję. Sama.

- Dlaczego sama?

- Potrzebuję trochę samotności. – Westchnęła głęboko. – No ale to już nieważne. Chodźmy do środka. Poznasz za niedługo resztę tej bardzo pokręconej rodzinki i ich dziwactwa. – Weszli do środka i znów usiedli przy barze. Po kwadransie gildia zaczęła się wypełniać. Zrobiło się gwarno i wesoło.

- Nowy rekrut? – Spytał niski, posiwiały staruszek.

- Nie. To mój przyjaciel, Mizuki. – Uśmiechnęła się. – Mizuki, to jest Mistrz tej gildii.

- Miło mi poznać. – Przywitał się przyjaciel blondwłosej i po chwili zniknął na piętrze w swoim gabinecie.

- Może chcesz dołączyć do gildii? – Spytał po chwili stary Dreyar.

- Mizuki nie używa magii. – Odpowiedziała za niego Lucy.

- Nawet i dla niego znalazłaby się tutaj praca. Może na przykład pomagać Mirze.

- Mogę robić wszystko. – Wtrącił się brunet.

- Jesteś pewny? – Blondyna spojrzała na niego.

- Chcę w końcu znaleźć swoje miejsce. A kto wie? Może jest ono właśnie tutaj. Zdecydowałem. Chcę tutaj zostać. – Rzekł pewnie.

- No to witaj w naszej rodzinie. – Wyszczerzył się staruszek. – Miruś? – Spojrzał znacząco na białowłosą.

- Tak Mistrzu. – Ta wiedziała o co chodzi. Podeszła do bruneta i chwilę później na jego lewej dłoni pojawił się znak Fairy Tail koloru czarnego.

- Siema ludziska! – Usłyszeli powitanie różowowłosego, który to jak zawsze musi zwrócić na siebie uwagę. Ten, widząc swoją ulubioną paczkę, podbiegł do nich z uśmiechem na twarzy, ale gdy tylko zobaczył gościa, ten uśmiech znikł.

- Natsu, pamiętasz Mizuki’ego? – Spytała brązowooka.

- Taa. – Odburknął.

- Coś taki nie w sosie płomyczku? – Zaczął Fullbaster.

- Nie Twój interes mrożonko. – Odgryzł się Smoczy Zabójca. Oczywiście każdy wie jak to się później skończyło.. bójka. Od samego rana pełni energii, zaczęli okładać się pięściami. Nie minęła minuta, a większa część gildii chcąc czy niechcąc brała w niej udział. Młody Chigiri przyglądał się tej scenie zszokowany.

- No to witaj w Fairy Tail. – Lucy poklepała przyjaciela po ramieniu. – Tutaj jest tak codziennie, przywykniesz. A kto wie? Z czasem to możliwe, że i Ty będziesz w nich uczestniczył.

- Taa.. ja chyba podziękuję.

- Wiedziałeś na co się porywasz, dołączając do Fairy Tail, prawda?

- No cóż.. racja. Dam radę.

- Powodzenia. Dobra ja idę się przejść. Później po Ciebie przyjdę, więc czekaj tu na mnie. Jasne?

- Tak jest.

- A i jeszcze jedno..

- No?

- Pod żadnych pozorem nie daj się namówić na alkohol.

- Zrozumiałem.

- To na razie. – Pomachała mu i wyszła. Potrzebowała teraz świeżego powietrza i odosobnienia. Ruszyła w kierunku mieszkania i przygotowała posłanie dla przyjaciela. Zrobiła też trochę miejsca w szafie, bo przez dłuższy czas u niej zamieszka, dopóki nie znajdzie własnego lokum. Hmmm no to teraz mam jeszcze bardziej przechlapane. – Pomyślała. Dobra! Idę do gildii poszukać jakieś misji i cichaczem ucieknę. Hy hy hy.. jestem genialna! – Zaczęła chichotać i wyszła z domu. Kwadrans później znalazła się przed gildią i gdyby nie jej refleks, oberwałaby stołem. Była już w środku i znowu jakiś obiekt lecący w jej stronę. Za blisko. Nie zdąży się schylić. Zamknęła oczy i zasłoniła twarz rękoma. Czeka i nic. przez palce zauważyła jak krzesło zatrzymało się przed nią. Zaraz, zatrzymało? Opuściła dłonie. Jej wybawcą był młody Dreyar. Widziała na jego twarzy irytację. Z jego ciała zaczęły uciekać błyskawice. Rozejrzała się dookoła. Większość magów została powalona przez jego pioruny. W tym Dragneel i Fullbaster.

- Nie potraktowałeś ich za ostro? – Spytała blondwłosa.

- Raczej piorunująco. – Uśmiechnął się pod nosem.

- Jak zwał tak zwał.. Dziękuję za ratunek.

- Żaden problem. Ktoś musi być oprócz mnie tutaj jeszcze przy życiu.

- Co masz na myśli?

- Przyjrzyj się wszystkim. – I teraz do niej dotarł sens słów blondyna. Było cicho. Gildia wyglądała jak po przejściu tsunami. Wszyscy magowie leżeli jak dłudzy. Jak nie pod stołami, to na schodach, na lampie, na parapecie no i na barze. Tam jej wzrok utkwił dłużej.

- M-mizuki? Cholera jasna! – Wrzasnęła, podchodząc do przyjaciela. Dreyar stał za nią, gdy ta się obróciła, tym razem to od niej uciekały pioruny. – Niech no się tylko obudzą. – Zacisnęła mocniej pięści. – A dowiedzą się, co to znaczy PIEKŁO. – Blondyn wzdrygnął się widząc jej zachowanie.

- Zaczynasz mnie przerażać. – Rzekł po chwili.

- Nie martw się.. Tobie nic nie grozi. Póki co. – Rozejrzała się jeszcze raz po wnętrzu. Nie było jej godzinę. Nawet Erza poległa, ale nie od walki a od mocnego trunku, na który namówiła ją Cana. No to się doigraliście. – Dodała w myślach i ruszyła na piętro.

Ciossu!

Rozdzialik znowu taki lekki no i ciut krótki ^^

No i pewnie niektórych zawiodę.. albo i nie.. ale odnośnie ostatnie rozdziału.. widzę, że niektórzy zainteresowali się zachowaniem Laxusa i zaczęliście coś spekulować na temat paringu dwóch blondwłosych bohaterów.. nie chciałam byście tak to odebrali ;P

Trochę zaspoileruję, ale Laxus to będzie ktoś typu Anioła Stróża czy Wróżki chrzestnej Lucy :P Ta wiem.. oba przypadki nie bardzo pasują do Laxusa, ale sama nie wiem jak to określić ;)

No nic.. czekajcie na kolejne rozdziały, w których będzie widać, jakie będą między nimi stosunki ;) Trzymajcie się Mordeczki moje :* <3