13. Pobudka i Nina.

Kilka godzin później usłyszała pukanie do drzwi. Jak się spodziewała, za progiem stało kilka dziewczyn z gildii. Każda z nich się przygotowała i przyniosła to i owo. Gestem ręki zaprosiła je do środka. Mizuki już zdążył przenieść swoje rzeczy do nowego mieszkania, więc nie musiała czuć się skrępowana tym, że mężczyzna jest albo raczej był jej lokatorem.

- Oh, Lucy. Poczekaj chwilę. – Tytania zatrzymała blondwłosą przy wejściu i czekała, aż reszta dziewczyn się zadomowi w salonie.

- Co się stało? – Na to pytanie, do jej ręki trafiła kartka z misją. Pytająco spojrzała na przyjaciółkę.

- Myślę, że powinniśmy się jej podjąć.

- My?

- Ja, Ty, Natsu, Gray no i Happy. Co o tym myślisz? – Lucy zerknęła na kartkę. Przeczytała szybko na czym ma polegać. Poczuła jak robi się jej słabo, a serce opada do pięt. Ze sztucznym uśmiechem oddała przyjaciółce kartkę.

- Ja raczej spasuję. – Odpowiedziała cicho.

- Co? Ale dlaczego? Znalezienie córki…

- … która zaginęła dziesięć lat temu? Wiesz, że to nie jest łatwe zadanie. W ogóle to czemu akurat to zadanie wybrałaś?

- Z tego co pamiętam to zaraz po jej zaginięciu kilku magów ruszyło, by ją odnaleźć. Bezskutecznie. Z roku na rok szanse malały.

- Więc dlaczego teraz nagle wygrzebałaś tę kartkę. Teraz tym bardziej się nie uda jej znaleźć.

- Myślę, że to już nie chodzi o to by ją znaleźć, a o to, by się dowiedzieć, czy chociaż żyje. – Rzekła poważnie, ale w jej oczach było widać smutek.

- Erza… Ja nie wiem czy to jest dobry pomysł.

- Lucy, proszę.

- Eh.. No dobrze. Niech będzie. – Rzuciła obojętnie i ruszyła do salonu, gdzie siedziały już zniecierpliwione dziewczyny.

- No to zaczynamy zabawę! – Krzyknęła Cana, która zaopatrzyła na wieczór dziewczyny w mocny trunek. Coś czuję, że źle się to skończy. – Rzekła w myślach blondwłosa, patrząc na rozlewany właśnie alkohol. A z resztą, co mi tam. – Dodała po chwili i już z lepszym humorem pozwoliła się ponieść emocjom i dołączyła do babskich pogaduch na temat płci przeciwnej gildii oraz o tym, kto, kiedy, dlaczego i gdzie wyznał miłość Lucy.

Rano głowa bolała ją niemiłosiernie. Sama nie wiedziała jakim cudem, ale nawet włosy ją bolały. Zasnęła też w takiej pozycji, że bez szybkiej gimnastyki nóg i karku się nie obeszło. A jednak moje przeczucia jeszcze nie zawodzą. – Rzekła, rozglądając się po każdej z przyjaciółek. Chwiejnym krokiem ruszyła do łazienki. Wpierw co zrobiła to obmyła twarz zimną wodą. Poczuła się o wiele lepiej. Teraz kąpiel. Nic tak nie relaksuje jak gorąca kąpiel z dodatkiem olejku o zapachu lawendy. Jej spięcie teraz zostało wywołane misją, na jaką przyszło jej iść. Natsu i Gray pewnie skakali z radości, gdy się dowiedzieli, że Lucy idzie wraz z nimi. Mimowolnie, uśmiechnęła się delikatnie pod nosem. Bądź co bądź, jacy by nie byli, są kochani. Mają swoje wady, nie zawsze myślą to i tak byłaby w stanie zrobić dla nich dosłownie wszystko. Po dwudziestu minutach wyszła z wanny. Tak jak się spodziewała. Damska część gildii nadal leżała na podłodze nieprzytomna. Poszła więc do kuchni, gdzie zaparzyła duży dzbanek kawy. Wiedziała, że to pewnie będą ich pierwsze słowa po przebudzeniu. No tak, tylko teraz trzeba będzie je ocucić. Już się zamierzała do nieprzyjemnej, jak dla nich, pobudki, gdy nagle rozległo się pukanie do drzwi. 

- Gray? Natsu? Happy? – Otwierając drzwi, omal nie zemdlała, widząc przyjaciół.

- Coś taka zdziwiona? – Spytał pierwszy mag lodu.

- No wiesz… Może dlatego, że nie macie w zwyczaju pojawiać się w taki oto sposób…

- A co, przyzwyczaiłaś się do naszego ‘super wejścia’? – Fullbaster uśmiechnął się zadziornie.

- Ta jasne. – Rzuciła i zaprosiła chłopaków do środka. – Właściwie to dobrze się składa, że przyszliście. Pomożecie mi je obudzić.

- Mowy nie ma! – Krzyknęli zgodnie.

- No co z Wami chłopaki? Kobiet się boicie? – Przymrużyła oczy.

- Okej. No to zrobię to sama… - Zaczęła powoli podchodzić do nieprzytomnych przyjaciółek. – Eh… - Westchnęła. – Jak oberwę od Erzy to pewnie nie będę w stanie iść z Wami na tą misję… - Mówiąc to, kucnęła przy szkarłatnowłosej. Chłopaki spojrzeli po sobie porozumiewawczo.

- To my obudzimy Erzę, a Ty zajmij się innymi. – Rzucili pospiesznie. Co za idioci… Tak łatwo jest Wami manipulować. – Uśmiechnęła się pod nosem i zaczęła po kolei szturchać Levy, Mirę, Lisannę, Juvię no i Canę. Sukces! Odbyło się bez zbędnych tekstów ‘moja głowa’, czy też ‘matko, ile my wczoraj wypiłyśmy?’.

- Doprowadźcie się do porządku, a ja Wam przyniosę kawy. – Rzekła pocieszająco blondwłosa i zniknęła w kuchni.

W tym czasie też nasi nieustraszeni magowie zastanawiali się nad sposobem obudzenia Erzy, by żadnemu z nich się nie dostało.

- Może oblejmy ją wodą? – Rzucił różowowłosy.

- Życie Ci nie miłe? Nawet mnie by Cię było szkoda, gdybyś to zrobił. – Odpowiedział mag lodu.

- No to wymyśl coś lepszego gołodupcu.

- A żebyś wiedział, że coś wymyślę, zapałko.

- Chcesz się bić?

- No pewnie!

- Natsu, Gray! Przestańcie! – Mały, niebieski kotek stanął pomiędzy nimi. – Później będziecie się bić. – Skarcił ich.

- No dobra. – Rzucili oboje.

- Natsu, a może wetkniemy jej pod nos Twoje buty? – Wypalił latający towarzysz.

- Happy, to świetny pomysł! – Krzyknął uradowany Salamander i już zamierzał ściągnąć obuwie, gdy dostał w czaszkę od Gray’a.

- Na głowę upadłeś?! To jeszcze gorszy pomysł niż z tą wodą.

- Co z Wami? – Odezwała się nagle postać. – Tak trudno jest Wam obudzić jedną osobę?

- Chcemy jeszcze trochę pożyć.

- Jesteście beznadziejni… - Rzuciła i znów zniknęła w kuchni. Chłopaki zaczęli dumać nad kolejnym planem, jak obudzić Scarlet. – Odsuńcie się. – Nakazała po chwili blondwłosa. Kucnęła przy przyjaciółce. W ręce trzymała talerzyk, a na nim znajdowało się ciasto truskawkowe. Podłożyła go pod nos przyjaciółki i ta momentalnie otworzyła oczy i wyrwała z ręki dziewczyny słodki smakołyk. Gray, Natsu i Happy patrzyli na to z niedowierzaniem i klepnęli się w czoło, że nie wpadli na coś tak oczywistego.

- Pyszne ciasto, Lucy. – Zaczęła chwalić Tytania.

- Dziękuję. Na zdrowie. – Odpowiedziała, uśmiechając się szeroko.

- Wyruszamy za kilka godzin. – Rzuciła po chwili poważnie. – Idźcie i się przygotujcie. – Dodała po chwili, zwracając się do chłopaków.

- Tak jest! – Krzyknęli i wybiegli z mieszkania. (o.O no chłopaki, co to się z Wami dzieje? xD)

- Lucy, my już wychodzimy! – Krzyknęła nagle Mirajane. – Martwię się, że Mizuki może sobie nie poradzić sam w gildii. – Dodała po chwili.

- Jasne. Jeśli czujecie się na siłach to możecie iść. – Odpowiedziała blondwłosa. No tak… Mizuki. Po wczorajszych zwierzeniach na temat kogo lubią, Miruś odpowiedziała, że myśli o Miuzki’m od jakiegoś czasu. Mam nadzieję, że się im uda. Może zabawię się w swatkę? – Pomyślała.

- No to do zobaczenia! – Wrzasnęły wszystkie naraz i zamknęły drzwi. Została już tylko Lucy i Erza.

- Mogę skorzystać z Twojej łazienki? – Spytała Scarlet.

- Jasne. Nie krępuj się. – Odpowiedziała bez chwili namysłu. – Ręczniki są pod umywalką. – Dodała, gdy ta już zmierzała w stronę łazienki. Zabrała się za sprzątanie. Gdy jeszcze tu były, zdawało się, że jest wprost idealnie czysto, ale gdy się tylko ulotniły, okazało się, że jest zupełnie na odwrót. Zdążyła ogarnąć salon nim szkarłatnowłosa wyszła z łazienki.

- To widzimy się za dwie godziny na stacji. – Rzekła Tytania zmierzając do drzwi.

- I tak dalej nie jestem przekonana, czy jechać…

- Już zgodziłaś, więc nie masz odwrotu. Poza tym… mnie się nie odmawia. – Spojrzała na nią aż nazbyt poważnie. Lucy poczuła zimny pot na plecach. Dopiero zatrzaśnięcie drzwi uspokoiło blondwłosą. Ja nie chcę jechać… - Biadoliła w myślach. Poklepała się po policzkach i jednak po chwili zaczęła się pakować.

Po dwóch godzinach zebrali się w umówione miejsce. Czekali właśnie na pociąg. Dragneel cały pozieleniał na twarzy na myśl, że musi nim jechać. Leżał właśnie nieprzytomny na ławce. Dlaczego? Tytania skróciła jego męki, uderzając go mocno pięścią w brzuch. Maszyna już właśnie przyjechała, więc każdy z nich zajął swoje miejsca. Scarlet zajęła się nieprzytomnym przyjacielem i ułożyła go na swoich kolanach. Lucy zaś siedziała naprzeciwko nich, tuż koło okna. Na kolanach zasiadł Happy a po jej prawej stronie usiadł Gray. Całą drogę przesiedzieli w ciszy, patrząc na krajobrazy za oknem.

Półtorej godziny później stali już przed posiadłością zleceniodawcy. Brązowooka trzymała się z tyłu grupy. Rozglądała się dookoła.

- Oh, dzień dobry. Jesteśmy magami z Fairy Tail. – Każdy z nich pokazał swoją przynależność i został wpuszczony do środka przez niską, starszą kobietę. Ta od razu zaprowadziła ich na piętro, do gabinetu zleceniodawcy. Delikatnie zapukała w ogromne drzwi i uchyliła je.

- Panie Jude. Magowie z Fairy Tail przybyli. – Rzekła kobieta.

- Dziękuję. Możesz ich wpuścić do środka. – Odpowiedział poważnie. Wróżki weszły do środka i nim doszli do biurka, za którym stał mężczyzna, rozglądali się dookoła i podziwiali niebywały okaz książek, ułożonych po przeciwległych ścianach. Aż dech im zapierało. – Nie sądziłem, że znajdzie się jeszcze ktoś, kto będzie chciał odnaleźć moją jedyną córkę. Tak chciałbym ją chociaż raz zobaczyć. Całą i zdrową. Moją kochaną Ninę. – Rzekł od razu i podszedł do magów ze zdjęciem, które to wcześniej znajdowało się na biurku. Wręczył je szkarłatnowłosej.

- Tak wyglądała dziesięć lat temu?

- Tak.

- Śliczna. Te czekoladowe oczy, orzechowe włosy i promienny uśmiech. Była taka szczęśliwa na tym zdjęciu.

- Po śmierci matki niestety nie ujrzałem już tego uśmiechu, ani jej. Zginęła kilka dni po jej śmierci. Layla zmarła tak nagle, tak młodo. Nina miała tylko dziesięć lat.

- Myśli Pan, że Nina uciekła z domu?

- Sam nie wiem. Przez te lata zastanawiałem się, co zrobiłem nie tak, że tak się stało…

- Może zrobiła to, bo nie poczuła ojcowskiej miłości? Poczuła się samotna? – Blondwłosa odezwała się po raz pierwszy odkąd wyszli z pociągu. Heartfillia spojrzał na nią ciekawskim spojrzeniem. Zbliżył się do niej i przyjrzał dokładnie. Jego oczy powiększyły się dwukrotnie.

- Nina? – Spytał z nadzieją w głosie. Reszta magów patrzyła na tę scenę zaskoczona. Ręce dziewczyny zrobiły się lepkie od potu. Nie dała jednak po sobie poznać, że jest lekko zdenerwowana.

- Jestem Lucy. Przykro mi. – Rzekła po chwili milczenia. – Poza tym, ja mam blond włosy. – Dodała.

- Ale te oczy… Takie same jak oczy Niny.

- Przykro mi, że Pana rozczaruję, Panie Heartfillia, ale powtórzę. Ja mam na imię Lucy. – Powiedziała pewnie. Jude cofnął się kilka kroków i złapał za głowę.

- Przepraszam. Wariuję, ale jest w Tobie coś takiego, co miała moja Nina.

- Domyślam się, co może Pan przeżywać.

- Nie tracę wiary… Proszę, znajdźcie ją. Chcę być teraz sam. – Odrzekł i magowie posłusznie wyszli. Swoje kroki skierowali na zewnątrz.

- Rany, to było na serio dziwne. – Skwitował różowowłosy, drapiąc się po czuprynie.

- Musi bardzo za nią tęsknić. – Dodał niebieski towarzysz.

- Dla Lucy pewnie to też niezbyt miłe uczucie. – Wtrącił Fullbaster i spojrzał na przyjaciółkę, która miała głowę spuszczoną w dół.

- To co? Zaczynamy poszukiwania? – Spytała po chwili z przyklejonym do twarzy sztucznym uśmiechem.

- Może powinniśmy zrobić mały wywiad ze służbą? – Pomyślała Scarlet.

- To zawsze coś. – Odpowiedział mag lodu i weszli do środka, pytając po kolei każdego, co wie na temat zaginięcia Niny Heartfilli. Cholera! Ja chcę stąd uciec! – Krzyczała w myślach blondwłosa.

No to kolejny rozdział dla Mordeczek! :*

Akcja dopiero się będzie rozkręcała, więc czekajcie na kolejne wydarzenia.. jestem pewna, że i tak większość już wie, o co chodzi albo przynajmniej się domyśla, ale ciii.. nie zdradzać tutaj żadnych szczegółów. Zostawcie to dla siebie xD

Kolejny rozdział zapewne będzie w weekend, w święta ^^

Czekajcie cierpliwie i do następnego!

Buźka! :*