68. Siła i tragedia.

Heartfillia nerwowo kręciła się po gildii i starała się pomóc przyjaciołom. Dla niej zaczęły się trudności. Mimo, że znała ich zwyczaje, zachowanie to bała się, że jednak spudłuje i któryś z przyjaciół zostanie uwięziony w ciele kozy na zawsze. Szybko jednak odegnała te złe myśli i skoncentrowała się na kolejnej kozie.

- Lucy dobrze się chyba bawi w tę zgadywankę. – Zagadnęła brunetka siedząca przy barze i popijająca trunek z beczki.

- To nie tak, że ona dobrze się przy tym bawi.. – Odpowiedział jej młody Dreyar. – Dobrze wie, że jeśli popełni błąd, straci przyjaciela. Przyjrzyj się jej uważnie Cana. – Jak powiedział, tak zrobiła. Spojrzała na przyjaciółkę, która to nadal przyglądała się jednej z kóz z wyraźnym skupieniem. – Ona jest zdeterminowana. W środku na pewno czuje strach, a nam chce pokazać, że jest silna. – Brunetka przyjrzała się dokładnie wyrazowi twarzy przyjaciela, który to nie spuszczał z oczy blondwłosej. Spojrzała i na nią, po czym westchnęła i upiła łyk z beczki.

- Czy Ty masz zamiar ją zjeść? – Zaśmiała się.

- O czym Ty mówisz? – Odpowiedział jej pytaniem na pytanie beznamiętnie.

- Gapisz się na nią jak Natsu na kawałek mięsa. Zrób coś z tym.. ślinisz się.

- Nieprawda.. – Jednak by mieć pewność swych słów, gdy tylko Alberona odwróciła wzrok, przetarł kąciki ust dłonią.

- Macao! Wakaba! – Krzyknęła Heartfillia wskazując palcem na kozy. Jedna z nich miała w pyszczku (?) fajkę. Magini od razu wiedziała, że to Wakaba. Jego najlepszym przyjacielem od zawsze był Macao. Nawet w innej formie trzymali się blisko siebie.

- No w końcu. – Wysapał Conbolt.

- To nie jest łatwe. – Rzuciła magini Gwiezdnej Energii i podeszła do następnej kozy.

Minęły trzy godziny.

Większość kóz już na dobre zostało przemienionych w ich ludzką postać, co niezmiernie cieszyło blondwłosą maginię.

- Zrób sobie przerwę. – Rzucił Opiekun Gwiazdy.

- Przerwa? W takim momencie? – Zdziwiła się dziewczyna.

- Wyglądasz na zmęczoną. Masz nieograniczony czas, więc czym się martwisz?

- Mam kilka powodów.. chodzi o to, że chcę moim przyjaciołom zaoszczędzić cierpienia w ciele kozy.. a po drugie: nie chcę by się zbytnio przyzwyczaili do tej postaci.. – Mówiąc to, wskazała palcem na jedną z kóz, która zaczęła ciągnąć za nogawkę spodni młodego Dreyara, po czym gdy już wyrwała kawałek materiału, zaczęła go żuć. – Freed. – Rzekła blondwłosa. Nie myliła się. W miejscu gdzie stała koza, pojawił się zielonowłosy mag.

- L-laxus? – Spytał oniemiały widząc przed sobą swój wzorzec do naśladowania. Mina blondyna nie wskazywała niczego dobrego. Skarcił wzrokiem odmienionego, po czym odwrócił się w stronę baru. Blondwłosa zaś westchnęła i odwróciła się w stronę dwóch kóz, które to łypały na siebie wzrokiem. Heartfillia będąc świadkiem tego zjawiska, mogłaby przysiądz, że widzi jak z nozdrzy obydwóch wydobywa się para.

- Natsu i Gray? – Szepnęła i podeszła bliżej. Ci już w między czasie zaczęli stukać swoimi raciczkami, przygotując się jakby do ataku. (o kurwości.. padłam z tymi raciczkami xD) Schylili swoje łby, po czym ruszyli na siebie i zetknęli się swoimi rogami. – Ej! Co wy wyprawiacie? – Zainterweniowała magini i wkroczyła między nich. – No naprawdę to musicie być wy, ale który to który? – Patrzyła to na jednego, to na drugiego i nie mogła znaleźć żadnej różnicy. Gdyby na szyi jednej z kóz byłby łuskowaty szalik, nie musiałaby się długo zastanawiać, który to Salamander, jednakże obydwoje nie mieli żadnych szczególnych rzeczy. Kucnęła przed jedną z kóz i ze skupieniem wpatrywała się jej w oczy. Po chwili jednak odwróciła się do drugiej. Ku jej zdziwieniu, ta zaś siedziała na podłodze.. bez włosów. (no bo co mają kozy? xD) – Gray! – Krzyknęła bez chwili zawahania. Tak.. tylko ten przyjaciel miał tendencję do zdejmowania ubrań bez wyraźnej przyczyny. – Natsu! – Dodała z uśmiechem w stronę drugiej kozy, po czym na ich miejscach pojawiły się ich ludzkie postacie.

- To już prawie koniec. – Rzucił Opiekun. – Zostały jeszcze trzy kozy. - Nie zwlekając, udała się w stronę ostatnich zmienionych przyjaciół. Ci, którzy już powrócili do swoich normalnych ciał, siedzieli przy barze, obserwując uważnie przyjaciółkę. Kibicowali jej z całego serca.

Po kwadransie próba zakończyła się zwycięsko. Heartfilli udało się wykonać zadanie bezbłędnie, co ucieszyło nie tylko ją, ale i resztę magów.

- Gratuluję Lucy. Dobra robota. Zdecydowanie zasługujesz na ten złoty klucz. – Mężczyzna podarował dziewczynie kolejną ‘nagrodę’,  na co ta, ucieszyła się szczerze.

- Dziękuję. – Rzekła, po czym zniknął.

- Świetna robota Lucy! – Krzyknęło naraz parę magów.

- Emm.. – Zmieszała się na te słowa. – Cieszę się, że nic Wam nie jest. – Rzekła szczerze i poważnie.

- Impreza? – Rzucił ktoś z tłumu.

- Ja spasuję. – Odezwała się szybko. – Myślę, że lepiej będzie jeśli pójdę do domu..

- Dlaczego? Źle się czujesz? – Zainterweniowała Carla.

- Ogólnie jest lepiej, ale po tej próbie wolałabym odpocząć. Przepraszam Was.. – Uśmiechnęła się delikatnie i nie czekając na reakcję innych, wyszła z gildii, rzucając jeszcze krótkie spojrzenie w stronę Dragneela, który to siedział przy barze, odwrócony do niej plecami. Nadal był zły. Wiedziała to, ale nie miała zamiar go przepraszać. Przynajmniej nie teraz.

- Płomyczku, długo będziesz chodził taki obrażony na nią? – Dosiadł się do niego nie kto inny jak mag lodu.

- Odczep się.. – Burknął pod nosem. – Jak mnie nazwałeś? – Poderwał się na chwilę z krzesła, po czym za chwilę z powrotem na nim usiadł. – Z resztą nie ważne. – Dodał szeptem, dopił napój i wraz ze swoim Exceedem wyszedł z gildii.

- Nie ogarniam go. – Westchnął Fullbaster.

Kilka dni później.

W gildii atmosfera była napięta, gdy tylko Smoczy Zabójca i magini Gwiezdnej Energii spędzali tam czas.

- Erza, Natsu, Gray, Lucy, Happy.. do mojego gabinetu. Mam dla Was zadanie. – Rzekł Mistrz poważnym tonem. Magowie posłusznie udali się na piętro. – Moja znajoma prosi o pomoc silnych magów, którzy będą w stanie odbudować jej dom. Myślę, że to zadanie jest idealne dla Waszej czwórki.

- Echem! – Chrząknął Exceed.

- Piątki! – Poprawił się szybko Mistrz. – Udajcie się na koniec miasta, tam będzie na Was czekać.

- Mam pytanie.. – Odezwał się nagle Dragneel.

- Słucham?

- Czy mogę nie uczestniczyć w tym zadaniu? – Dreyar, tak samo jak i reszta drużyny zdziwiła się na te słowa. – Skoro KTOŚ wychodzi z założenia, że potrafi sobie sam poradzić, to po co mam się tam pchać?

- Natsu.. nie przeginaj. – Szepnął w jego stronę mag lodu. Heartfillia spojrzała smutnym wzrokiem na różowowłosego. Nie odezwała się. Przygryzła tylko dolną wargę i zacisnęła mocniej pięści.

- Wybacz, ale już powiedziałem, że tam będziesz. Nie ma odwołania. – Rzucił staruszek poważnie. – To wszystko, możecie już wyruszać. – Dodał, a magowie wyszli.

Godzinę później dotarli na obrzeże Magnolii, gdzie tak jak mówił Mistrz, czekała na nich starsza kobieta.

- Oh! Tak się cieszę, że już jesteście! – Ucieszyła się na ich widok. – Jestem Kokoro. Przyjaźnię się z Makarovem od lat.. powiedział, że ma silnych magów, którzy pomogą mi odbudować dom i gospodarstwo.

- Gospodarstwo? – Powtórzyła Scarlet.

- Tak.. hoduję byki. Może to dziwnie zabrzmi, ale rzekłabym, że to moja pasja.. byki. – Zaśmiała się staruszka.

- Rozumiemy..

- To co? Pokaże Wam gdzie są materiały do budowy i możecie zaczynać pracę. – Kokoro zaprowadziła magów do miejsca, gdzie znajdowały się ułożone cegły, deski oraz inne rzeczy do odbudowy jej miasta. Uwagę Heartfillii przykuła zaś prowizoryczna zagroda, w którą to zapędzone było bydło. Jeden z byków wpatrywał się w nią swoimi czarnymi, jak smoła oczami. Przez ciało blondwłosej przeszedł zimny dreszcz, po czym nagle upadła na kolana.

- Lucy! – Zainterweniował Fullbaster i podbiegł do przyjaciółki. – Ej, co jest? Wszystko w porządku? – Zaniepokoił się.

- Taa.. – Uśmiechnęła się blado. – Po prostu jakoś tak nagle dziwnie się poczułam. Spojrzała na swoje dłonie, które to lekko drżały.

- Nie jesteś przyzwyczajona do tak ogromnej siły, co? – Tuż przed nią pojawił się nagle dobrze zbudowany mężczyzna. Miał na sobie ciemne skórzane spodnie, oraz czarne sznurowane wysokie buty. Przyjrzała się mu dokładnie. Miał czarne oczy, orzechowe włosy, związane w niechlujnego kucyka, a w jego uszach błyszczało siedem kolczyków, trzy w prawym i cztery w lewym. – Jestem Opiekunem Gwiazdy Byka. Czas na kolejną próbę. – Rzekł. – Stałaś się teraz bardzo silna fizycznie. Pokaż, że potrafisz to dobrze wykorzystać. – Dodał tajemniczo.

- Czyli podarowałeś mi tę moc, bym była bardziej przydatna przy budowie?

- Tak.

- Rozumiem. Dam z siebie wszystko. – Heartfillia wstała pełna entuzjazmu i sił i nie czekając na reakcję przyjaciół, zabrała się do pracy.

- Nie przesadź.. – Szepnął Opiekun poważnym tonem.

- Spójrzcie! – Krzyknęła blondwłosa. – Spójrzcie co potrafię! – Oczy magów zwróciły się w jej kierunku z lekką irytacją. Heartfillia przenosiła kilkanaście belek na jednym ramieniu bez wyraźnego zmęczenia i na dodatek z wielkim uśmiechem.

- Nie powinnaś się tak forsować. – Zauważył mag lodu.

- To nic, na serio! Pokaże Wam jeszcze więcej. – Odłożyła belki na bok i rozglądnęła się dookoła. – O! Widzicie te cegły? Przeniosę je wszystkie.

- Zwariowałaś?! Tego jest chyba tona jak i nie więcej.

- Dam sobie radę. – Uśmiechnęła się szeroko w stronę przyjaciół i podeszła w stronę ułożonych cegieł. Wzięła kilka głębszych wdechów, po czym władowała na ręce materiał budowlany.

- Lucy.. moim zdaniem i tak nie powinnaś tego robić..

- Podam je Natsu. – Zignorowała słowa przyjaciela i udała się na miejsce, gdzie Smoczy Zabójca pełnił rolę budowlańca domu. Blondwłosa załadowana cegłami nie zauważyła jednak wystającego kamienia, który to doprowadził do potknięcia się magini. Cegły, które to niosła, wypadły z jej rąk i uderzyły w budowany dom, który to po chwili zawalił się.

- Lucy! – Tytania wraz magiem lodu i Exceedem podbiegła do przyjaciółki. – Wszystko gra?

- Tak, jasne.. – Odpowiedziała dość niepewnie i spojrzała na chmurę dymu, która to unosiła się nad zwalonym domem. – Eh.. – Posmutniała i podeszła do ruin. Gdy kurz opadł, jej uwagę przykuł łuskowaty szalik oraz ręka, wydobywająca się spośród gruzów. – NATSUUUU~! – Rozpaczliwy krzyk dziewczyny odbił się echem na obrzeżach Magnolii.

‘Nie staraj się tak za wszelką cenę być silny.

Siła odgradza nas od innych ludzi.’

Dam, dam, dam~

Yay! Wróciłam.. noo nie było mnie dość długo.. hehe.. wybaczcie mi xD

Ale żyję! To najważniejsze.. miewam się też nienajgorzej, a więc chyba wszystko cacy ^^

Hmmm.. końcówkę chyba zawaliłam.. ale to poprawię jak się wyśpię xD

A tymczasem.. Kasiek idzie ćwiczyć xD

Dozobaczyska Promyczki moje Kochane!

Całuję i ściskam każdego z osobna! ;*

<3